You and I

Η Ευα στο νοσοκομειο!

(Οσο   διαβαζετε  αυτο  το  παρτ,  μπορειτε  να  ακουτε  το  "Dust   in  the  wind"  των  Kansas. Ξερω  και  το  τραγουδι  και  το  συγκροτημα  ειναι  παλιο  αλλα ταιριαζει  πολυ  σε  αυτο  το  παρτ)

Harry's  POV:

Μετα  απο  ενα  τεταρτο  εφτασα, χτυπησα  δυο  φορες  την  πορτα  και  μου  ανοιξε  η  Chloe. Αλλα  οταν  μου   ανοιξε  παρατηρησα  οτι....εκλαιγε!   Ωχ  θεε  μου!  Τι  εγινε  παλι?  Οταν  με  ειδε,  δεν  μιλησε, δεν  κουνηθηκε,  δεν  εκανε  τιποτα.  Απλα  με  κοιτουσε  και  εκλαιγε  με  λυγμους.  "Chloe, τι  εγινε?  Γιατι  κλαις?" τη  ρωτησα  αν  και  φοβομουνα  λιγο  για  την  απαντηση  που  θα  παρω. Μπηκα  μεσα   στο  σπιτι, κοιταξα  γυρω  μου  αλλα  η  Ευα  δεν  ηταν  πουθενα.  "Harry, η  Ευα...."  μου  ειπε  αλλα  δεν  προλαβε  να  ολοκληρωσει  αφου  αρχισε  να  κλαιει  με  περισσοτερους  λυγμους.  "Τι  επαθε  η  Ευα???!!!!!!" ρωτησα  ανησυχος. Τωρα  πια  μπορω  να  πω  οτι  ετρεμα  ολοκληρος  και  ενιωθα  τα ματια  μου  να  υγραινονται. "Η  Ευα  ειναι   στο  νοσοκομειο!" μου  ειπε  και  εμεινα  παγωμενος  να  την  κοιταω. "Γιατι....τι.....τι  ε....επαθε?"  καταφερα  να   ρωτησω  τραυλιζοντας. Πηρε  μια  βαθια  ανασα  και  αρχισε  να  μου  λεει. "Την  προηγουμενη  εβδομαδα  εγω, η  Ευα, η   Holly  και  η  Bella  πηγαμε  για ψωνια.  Αφου  τελιωσαμε,  επρεπε  να  παμε  σπιτι. Εγω, η  Bella  και  η  Holly  περασαμε   στο  απεναντι  πεζοδρομιο  αλλα  οταν  πηγε  να  περασει  η  Ευα  περνουσε  ενα  αυτοκινητο. Αυτη  δεν  το  καταλαβα  και....."  για  ακομη   μια  φορα δεν  συνεχισε. Καταλαβαινω  γιατι.  Γιατι  πολυ απλα   δεν  θελει  να  θυμαται  τι  εγινε  μετα! "Και  πως  ειναι?"  ρωτησα  ενω  κρατομουνα   να  μην  κλαψω.  "Ειναι  σε  ασχημη  κατασταση. " μου  ειπε. Πηρα  το  μπουφαν  μου   και  πηγα να  βγω  εξω  αλλα  η  φωνη  της  Chloe  με   σταματησε. "Που  πας?" με  ρωτησε. "Στονοσοκομειο! Θελω  να  τη   δω!"  της  ειπα.  "Μα  αφου  δεν  ξερεις  σε  ποιο  νοσοκομειο  ειναι!  Ελα  να  παμε  μαζι!"    μου  απαντησε  και  συμφωνησα. Στη   διαδρομη  δεν  μιλουσε  κανενας  μας.  Μετα  απο  εικοσι  λεπτα  φτασαμε  μπροστα  απο  ενα  νοσοκομειο. Μπηκαμε  μεσα, η  Chloe  χαμογελασε  ψευτικα   για  να  μην  φαινεται  κλαμμενη,  αν  και  αυτο  δε  γινοταν.  Μπηκαμε  στο  ασανσερ  και  σε  λιγα δευτερολεπτα  βρισκομασταν  στον  εκτο  οροφο. Εκει  ηταν  επισης  και  οι  γονεις  της Ευας.  Οταν   η  μαμα  της  καταλαβε  οτι  ημουν  εκει  ετρεξε  προς  το  μερος  μου  και  με  αγκαλιασε. Ημουν  ακομα  σοκαρισμενος!  Γιατι  να  συμβαινουν  ολα  αυτα?  Γιατι  να  μην  μπορω  να  εχω  μια κανονικη  ζωη  με  το  κοριτσι  μου?  Ο  μπαμπας  της  με  χαιρετησε  και  καθισα  σε  μια  γωνια. Περιμεναμε  να   βγει  καποιος   γιατρος  να  μας  πει  κατι αλλα  τιποτα.  Ολα  εξαιτιας  μου  γινονται!  Αν  δεν  ειχα   φυγει   τοτε,   τωρα  θα   ειμασταν  μια  χαρα! Αλλα   ποτε δεν  σκεφτομουνα   τις  συναιπιες  πριν  κανω  κατι  και   παντα  το  αποτελεσμα  ηταν  κατι  που  δεν  ηθελα.  Ετσι  εγινε  και  τωρα!  Θυμαστε  αυτο  το  προαισθημα  που  ειχα  στην  περιοδεια  στην  Αμερικη  οτι  κατι  δεν  πηγαινε  καλα? Ε,  λοιπον  εγινε  πραγματικοτητα. Επισης  θυμαστε  οτι  νομιζα  πως  καθε   δευτερολεπτο  που  ειμαι  μαζι  της  την  πληγωνα? Και  αυτο  πραγματικοτητα   ργινε!  Οποτε,  το  καλυτερο  που  εχω  να  κανω  ειναι  να  εξαφανιστω  απο  εδω  μεσα  και  γενικα  απο  τη  ζωη   της  Ευας. Πηρα  τα  πραγματα  μου  και  αρχισα  να  κατευθυνομαι  προς  το  ασανσερ. "Που  πας?" με  ρωτησε  η Chloe  και  οι  γονεις  της  Ευας  με  κοιτουσαν  περιεργα.  "Εμ,  οι   γονεις  μου  θα  εχουν  ανησυχυσει  γιατι  τους  ειπα  οτι  θα  ερθω  και... καταλαβαινεται!" ειπα.  Για  καποια  στιγμη  νομιζα  οτι   κανενας  δεν  με   πιστεψε  αλλα   ευτυχως  για  εμενα  εκανα  λαθος.  "ενταξει, αγορι  μου" ειπε  η  μαμα  της  Ευας. Τους  χαμογελασα  ψευτικα  και  εφυγα!