You and I

Δεν σε πιστευω!

Eva's  POV:

Εγω  και  τα  υπολοιπα  κοριτσια,  φτασαμε  μπροστα  απο  την  αιθουσα  που  θα  γινονταν  ο  γαμος  της  Holly  και  του  Niall.  Οταν  κατεβηκαμε  απο  το  αυτοκινητο,  ολα  τα  βλεμματα  στραφηκαν  στη  νυφη.  Η  Holly  χαμογελασε  δειχνοντας  σε  ολους  ποσο  χαρουμενη  ειναι  και  οτι  αυτη  η   μερα  ειναι  η  καλυτερη  της  ζωης  της,  ενω  ενα  μεγαλο  πληθος  κοσμου  χειροκροτουσαν  χαμογελωντας.  Επισης,  υπηρχαν  πολλοι  δημοσιογραφοι  που  εβγαζαν  φωτογραφιες! 

Μετα  απο  λιγα  λεπτα,  ολοι  αρχισαν  να  μπαινουν  στην  αιθουσα,  το  ιδιο  και εγω.  Ομως  οταν  πηγα  να  καθισω  σε  μια  καρεκλα,  ενιωσα  ενα  χερι  να τυλιγεται  γυρω  απο  τον  καρπο  μου. Στην  αρχη  νομισα  πως  ηταν  ο  Harry,  αλλα  οταν  γυρισα  για  να  κοιταξω,  καταλαβα  πως  εκανα  λαθος.  Ηταν  ενας  παλιος  συμμαθητης  μου,  ο  Kristian.

Ξαφνιαστηκα  λιγο  απο  αυτη  την  κινηση  του,  γιατι  ποτε  δεν  καναμε  παρεα,  ουτε  μιλουσαμε.

"Γεια!" ο  Kristian  εσπασε  την  σιωπη  λιγα  δευτερολεπτα  αργοτερα.

"Γεια!"  απαντησα  χαμογελωντας.  Ημουνα  ακομα  λιγο  σοκαρισμενη.   "Εχω  να  σε  δω  πολλα  χρονια!"  συνεχισε  χαμογελωντας.  Οντως,  εχει  να  με  δει  τεσσερα  χρονια.  Μπορει  να   μην  ακουγονται  τοσα  πολλα,  αλλα  ειναι. 

"Ναι,   και  εγω!"  απαντησα  και  για  καποιο  ανεξηγητο  λογο  εσκυψα  το  κεφαλι  μου.  Μαλλον  ειναι  το  οτι  δεν  ξερω  τιποτα  για  αυτον  και  δεν  ξερω  πως  να  συμπεριφερθω. 

"Εμ, Eva,  ερχεσαι  λιγο  εξω  γιατι  θελω  να  σου  πω  κατι?"  με  ρωτησε.

"Ναι!"  απαντησα. Η  Maria ειδε  οτι  εφευγα  και  μου  εκανε  νοημα  σαν  να  με  ρωτουσε  που  παω.  Εγω  εδειξα  με  το  δαχτυλο  μου,  τον  εξωτερικο  χωρο  και  αυτη  μου  εγνεψε  καταφατικα.  Ελπιζω  να  μην  αργησουμε  παρα  πολυ,  γιατι  δεν  θελω  να  χασω  τη  στιγμη  που  o  Niall  και  η  Holly  θα  πουν  το  "ναι". 

Εγω  ακολουθησα  τον  Kristian  στο  πισω  μερος  της  αιθουσας. Δεν  ξερω  γιατι  πρεπει  να  παμε  εκει  πισω,  ομως  εχω  αρχισει  να  ανησυχω. 

"Kristian,  τι  εγινε? Τι  θελεις  να  μου  πεις?"  τον  ρωτησα  ανησυχη.

"Θελω  να  σου  πω  κατι  σοβαρο,  Eva. Κατι  που  θελω  να  σου  πω  εδω  και  τεσσερα  χρονια!"  απαντησε.  Εχω  αρχισει  να  μπεδευομαι  περισσοτερο,  αλλα  ειμαι  περιεργη  να  μαθω  τι  θελει  να  μου  πει.