You and I

Τσακωμος

Fani's  POV:

Σημερα  ειναι  η  καλυτερη  μερα  της  ζωης  μου  γιατι  γνωρισα  τους  One  Direction  και  ειδα  τις  φιλες  μου  απο  την  Ιρλανδια  που  ειχα  να  τις  δω  εφτα  χρονια. Ολοι  περναμε  τελεια  αλλα  ο  Harry  και  η  Ευα  σιγουρα  κατι  εχουν. Δεν  φαινονται  καλα  και  δεν  συμμετεχουν  στη  συζητηση  μας. Η  Ευα  εχει  κατεβασει  το  κεφαλι  και  κατι  σκεφτεται  και  ο  Harry  παιζει  με  το  κινητο  του.Τις  ξερω  και  με  ξερουν  ολες  τους  καλυτερα  απο  τον  καθενα,  οποτε  καταλαβαινω  ποτε  ειναι  στενοχωρημενες  και  ποτε  οχι.  Μιλουσα  με  την  Perrie  , τη  Sophia, τη  Holly, την  Eleanor, τη  Georgia, την Demi, την  Christina  και  τη  Maria  και  οι υπολοιποι  μεταξυ  τους,  αλλα  οπως  ειπα  και  πιο  πριν  ολοι  εκτος  απο  τον Harry.Ξαφνικα,  η  Ευα  σηκωσε  το  βλεμμα  της  και  κοιταξε  προς  εμας  χαμογελωντας  ψευτικα. "Εγω  παω  λιγο  τουαλετα!" μας  ειπε  και  εφυγε. Οταν  ημασταν  στην  κουζινα  μου  υποσχεθηκε  οτι  θα  μου  ελεγε  τι  εγινε  και  πιστευω  οτι  τωρα  ειναι  η  καταλληλη  ευκαιρια  για  να  το  κανει.Ετσι,  αποφασισα  να  την   ακολουθησω. "Παω  και  εγω  λιγο  πανω!"  ειπα  και  ολοι  μου  εγνεψαν  χαμογελωντας. Ανεβηκα  τη  σκαλα  και  κοιταξα  γυρω  μου  για  να  δω  που  ειναι  η  Ευα. Δεν  την  εβλεπα,  οποτε  εψαχνα  να  βρω  το  μπανιο  κανοντας  στροφες  γυρω  απο  τον  εαυτο  μου,  οταν  ακουσα  μια  φωνη  να  μου  μιλαει. "Fani, ψαχνεις  κατι?"  με  ρωτησε η  Eva  κοιτωντας  με  περιεργα. "Ναι!  Εσενα!" της  απαντησα  χαμογελωντας. Φαινεται  πως  εκλαιγε  γιατι  τα  ματια  της  ειναι  κατακοκκινα. "Εδω  ειμαι!  Τι  με  ηθελες?" μου  ειπε  και  πηγαμε  σε  ενα  υπνοφωματιο. Μαλλον  ηταν  ο  ξενωνας. "Eva,  στην  κουζινα  δεν  φαινοσουν  καλα  και  οταν  σε  ρωτησα  τι  εχεις  μου  υποσχεθηκες  οτι  θα  μου  ελεγες. Νομιζω  ττωρα  πρεπει  να  μου  πεις,  γιατι  ειμαστε  μονες  μας  και  δεν  μας  ακουει  κανενας!" της  ειπα και  το  βλεμμα  της  αμεσως  αλλαξε. Πραγματικα, θελω  να  μαθω  τι  εγινε! "Ενταξει,  θα  σου  πω!" μου  ειπε  και  της  χαμογελασα. Πηρε  μια  βαθια  ανασα  και  συνεχισε. "Οταν  ηρθα  εδω  στην  Αγγλια, μια  μερα  γνωρισα  κατα  τυχη  τον  Harry. Απο  τοτε  γιναμε  φιλοι  και  πηγαιναμε  και  στο  ιδιο  σχολειο!Ενα  μεσημερι,  ο  Harry  μου  ειπε  να  παω  σπιτι  του  να  διαβασουμε  και  εγω  δεχτηκα.  Ο  Niall  τοτε  ειχε  ερθει  εδω,  οποτε  ειπα  στον  Harry  να  ερθει  αυτος  στο  δικο   μου  για  να  ειμαστε  ολοι  μαζι. Οταν  ηρθε, με  χαιρετησε,  πηγε  με  τον  Niall  λιγο  στο  δωματιο  μου,  οταν  τον  ειδα  να  κατεβαινει  τρεχοντας  τις  σκαλες. Τοτε  μου  ειπε  πως  με  αγαπαει  και  δεχτηκα  να  γινω  το  κοριτσι  του. Ομως,  ο  Niall  ηταν  επισης ερωτευμενος  μαζι  μου  χωρις  να  το  ξερω   και  για  καποιο  λογο  νομιζε  πως  ο  Harry  ειναι  μαζι  μου  για  να  τον  εκδικηθει.Εγω  τους  ακουσα  μια  μερα,  κατα  τυχη  να  μαλωνουν  και  ο  Niall  ειπε  αυτο  το  πραγμα,  οποτε  εγω  και  ο  Harry  χωρισαμε. Για  να  μην  τα  πολυλογω εγιναν  πολλα  και  ολοι  προσπαθουσαν  να  με  πεισουν  οτι  αυτο  ηταν  ψεματα,  οταν  ο  Niall  μου  ειπε  ολη  την  αληθεια  και  εγω  με  τον  Harry  τα  ξαναβρηκαμε. Ομως, οταν  εφυγαν για  περιοδεια  εγω  ειχα  ενα  ατυχημα  και  ημουν  σε  κωμα. Ο  Harry  ηερθε  να  μεδει  και  μετα  εφυγε  για  Γαλλια. Κανενας  δεν  τον  ειχε  δει  για  τεσσερα  χρονια,  εμφανιστηκε  ξαφνικα  μπροστα  μου  πριν  λιγες  μερες  και  καταλαβαινεις!" ημουν  σοκαρισμενη.  Η  Ευα  τωρα  εκλαιγε  με  λυγμους  ενω  ηταν   ξαπλωμενη  στα  ποδια  μου  και  εγω  κοιτουσα  το  κενο,  οταν  ενα  χτυπημα  στην  πορτα  του  δωματιου  μας  εκανε  να  "ξυπνησουμε"  και  τις  δυο. Η  Ευα  σηκωθηκε  βιαστικα  και  σκουπισε  τα  ματια  της  ενω  εγω  ανοιξα  την  πορτα  και  ειδα  τον  Harry. Μαλιστα,  ολοκληρωθηκε  η  παρεα  τωρα. Ο  Harry  μπηκε  στο  δωματιο  χαμογελωντας  ελαφρα κοιτωντας  εμενα  και  χαμογελωντας  και  εγω  ελαφρα  σε  αυτον. Προτιμησα  να  τους  αφησω  μονους  τους.  "Εμ...εγω  φευγω!"  ειπα  και  η  Ευα  με  κοιταξε  αγχωμενη,  ενω  ο  Harry  ειχε  ενα  βλεμμα  σαν  να  με  ευχαριστει.

Ευας  POV:

Εγω  και  ο  Harry  ειμαστε  στο  δωματιο  χαμογελωντας  και  κοιτωντας  αμηχανα  ο  ενας  τον  αλλο.  Ηθελα να  τον  ρωτησω  τοσα  πολλα  πραγματα,  αλλα  δεν  μπορουσα.  Ειχα  "χαθει"  στις  σκεψεις  μου,  οταν  η  βραχνη  φωνη  του  με  ξυπνησε.  "Εκλαιγες?"  με  ρωτησε.  "Οχι!"  απαντησα  ψυχρα  και ξανακοιταξε  το  πατωμα. Σιγουρα  αν  τον  κοιταζα  στα  ματια  θα  ξαναεβαζα  τα  κλαματα  και  αυτο  δεν  θελω  να  το  κανω  μπροστα  του.  "Αφου  τα  ματια  σου  ειναι  κοκκινα!"  μου  ξαναειπε.  "Δεν  εκλαιγα!"  ειχα  αρχισει  να  εκνευριζομαι. Ειναι  τοσο  επιμονος  μερικες  φορες. "Ευα,  ξερεις  οτι  μπορεις  να  μου  πεις  το  προβλημα  σου,  ετσι  δεν  ειναι?" με  ρωτησε. Μου  συμπεριφερεται  σαν  κολλητος  μου  και  αυτο  με  εκνευριζει  αφανταστα. Μαλλον,  καλυτερα  να  το  παρω  αποφαση  πως  με  εχει  ξεχασει.  Θα  ειναι  καλυτερο!  "Harry, τι  προβλημα  να  εχω  και  γιατι  σου  εχει  κολλησει  πως  εκλαιγα?"  του  φωναξα  πιο  δυνατα  απο  οτι  περιμενα. Αυτος  με  κοιταξε  στα  ματια,  εξισου  θυμωμενος. Τουλαχιστον  εστι  φαινοταν.  "Γιατι  κανεις  δεν  σε  ξερει  καλυτερα  απο  εμενα  και  μην  το  αρνηθεις  αυτο!"  ειπε  σχεδον  ουρλιαζοντας,  ενω  ειχε  σηκωθει  απο  το  κρεβατι. "Δεν  το  αρνουμαι!  Και  αν  θες  τοσο  πολυ  να  μαθεις,  εσυ  εισαι  το  προβλημα!"  σηκωθηκα  και  εγω  απο  το  κρεβατι.  "Γιατι?  Τι  εχω  κανει?" ειπε  και  μπορουσα   τις  φλεβες  του  να γινονται  ορατες  στο  λαιμο  του. "Ρωτας  κιολας? Με  αφηνεις  μονη  μου  οταν  σε  χρειαζομαι  πιο πολυ, δεν  απαντας  στα  μυνηματα  μου, εμφανιζεσαι  τεσσερα  χρονια  αργοτερα  ξαφνικα  μπροστα   μου,  μετα  ολοι  νομιζουν  πως  ξαναεφυγες  και  σε  ξαναβλεπω  ξαφνικα  μπροστα  μου  και  ρωτας  κιολας?" ουρλιαζα  και  καποια  δακρυα  που  προσπαθουσα  να  κρατησω, εφυγαν.  "Συγγνωμη!  Το  εχω  μετανιωσει!Εκανα  βλακεια,  τοτε!  Το  παραδεχομαι,  αλλα  ημουν  παρα  πολυ  μπερδεμενος! Νομιζα  πως  εφταιγα  εγω  για  ολα  οσα  σου  συνεβαιναν!" ουρλιαξε  επισης,  κατι  που  με  εκανε  να  θυμωσω  περισσοτερο, αλλα  προσπαθησα  να  συγκρατηθω.  "Αυτο  να  το  σκεφτοσουν  οταν  το  εκανες! Το  μονο  που  θελω  να  ξερεις  ειναι  οτι  εισαι  αξιολυπητος!"  του  ειπα  με  εναν  πιο  ηρεμο  τονο,  ενω  εκλαιγα. Εφυγα  απο  το  δωματιο  και  εκλαισα  με  δυναμη  την  πορτα  πισω  μου!