CORDIVILLA: Breathless

Chapter 33

Chapter 33

Ang liwanag ng araw na tumatagos sa bintana at tumatama sa aking mukha ang siyang gumising sa akin kinaumagahan. Inaantok man ay nagmulat na ako ng mata pero napapikit din at napaiwas ng tingin nang dumiretso sa aking mga mata ang sinag ng araw.

Hinawi ko ang kumot na nakatakip sa aking katawan at umupo sa gilid ng kama. Kumunot ang aking noo nang makitang nakahawi ang kurtina sa magkabilang dako kaya't tumatagos ang sinag ng araw. For a moment, I froze when I remember something.

Last night was... oh my God! Stanford is here...? He was in front of my apartment! Is that a dream...? But it felt real!

Napatayo ako sa gitna ng pagkalito at pagkasabik. Lumingon ako sa kabilang dako ng kama at nang makita ang mga hindi pamilyar na gamit doon ay unti-unting tinanggap ng isip ko na hindi nga 'yon panaginip.

Stan is here! His phone, wallet and watch are on my bed-side table. Naroon din ang cellphone ko na naalala kong nabitawan ko kagabi sa sobrang gulat. Bumagsak ang tingin ko sa isang medium black duffel bag. Nakapatong do'n ang isang asul na maong at puting t-shirt.

Pinuno ko ng hangin ang aking baga dahil hindi na naman makontrol ang pagkabog ng aking puso. He's really damn here! Hindi ko alam kung bakit gano'n na lang ang aking pagkasabik at ang tuwa sa aking puso ay sobra sobra.

I immediately fixed myself and made sure I look good before stepping out of my room. My heart was pounding so hard when I twisted the doorknob. Where is he?

My question was answered when I widely opened the door of my room. There, in front of the cooktop is Stanford on his maroon cotton shorts and black shirt. His massive back is facing me that I instantly noticed how tall he really is.

Nagmukhang sobrang sikip ang aking apartment dahil sa kaniya. Do'n ko lang napagtanto na halos hindi na pala ako humihinga dahil sa paninitig sa kaniyang likuran. Hindi pa rin ako makapaniwala na narito na ulit siya. Kailan siya bumiyahe? Kailan pa siya rito sa Pilipinas?

I froze in my place when he glanced at me. I promptly caught his solemn and amused gaze, his jaw is naturally clenched and his hair is damp. He examined my body up to my face, the side of his lips rose for a bit but it was wiped out when our eyes locked.

Hindi ko alam kung ngingiti ako o ano. Pinagsalikop ko ang aking mga kamay at bumuga ng hangin. Masyadong seryoso at mapaglaro ang kaniyang tingin na hindi ko alam kung paano ko siya titingnan.

He looks so foreign to me. Para bang sobra sobra ang pinagbago niya kahit tatlong buwan lang naman kaming hindi nagkita. Pakiramdam ko tuloy ay hindi ko masyadong naisa-ulo ang mga katangian niya noong narito pa siya.

Did he get taller? I've seen his growing stubbles on screen but he looks more illegal and hot in personal! Those stubborn stubbles fitted his face, with fair and sharp features like those prince charming in movies! Goodness, my heart is hammering like loud barrels calling for help!

"Come here sleepyhead," he said when he noticed I am not moving.

Napakurap kurap ako at palihim na pinagalitan ang sarili dahil baka halata na ako masyado. Uminit ang aking mukha nang maalalang nagtabi kami sa pagtulog. Dumiretso kami sa kwarto noong binuhat niya ako, tuluyan na akong hinila ng antok nang tinabihan niya ako. That's not the first time we shared a bed and I don't know why it still makes my insides tremble!

Dahan dahan akong lumapit sa kinatatayuan niya at doon ko naamoy ang aking bath gel. Suminghot pa ako para lang manigurado. He used my bath gel and shampoo? Why does it smell so good on him? Bakit kapag ako 'yong gumagamit ay parang wala lang?

"I took a bath and I used your toiletries, I hope it's okay." He smiled when he noticed my curious expression.

Ngumuso ako na kaniyang ikinangiti. Mas lalong humataw ang aking puso at nang makalapit ako ay napasinghap ako nang marahan niyang hinila ang aking papulsuhan at kinulong ako sa isang mahigpit na yakap.