CORDIVILLA: Breathless

Chapter 46

Chapter 46

Hindi pa nag-iisang minuto ang pagdikit ng labi ko kay Kaizer nang biglang may humila sa kaniya at tumilapon siya dahil sa isang suntok. Lumipad ang kamay ko sa aking bibig sa sobrang gulat.

"Stan!" I shouted in terror when he went to Kaizer and punched him again.

He was livid. His shoulders are shaking in so much fury. My heart is pounding so hard in my chest and I felt myself shaking in fear and tremor.

Nakahandusay na si Kaizer sa sahig at pilit sinasangga ang suntok ni Stan. Para akong binuhusan ng malamig na tubig at ilang segundo pa bago ako nakabawi.

"Stan! Stop that!" I yelled.

Malakas ko siyang tinulak kaya napaatras siya. Mabilis kong tinulungan si Kaizer na dumudugo na ang labi. Naguguluhan siyang tumingin sa akin. I bite my lower lip and looked at him apologetically. Tinulungan ko siyang itayo.

"Veil!" Narinig ko ang galit at nanginginig na boses ni Stan.

Nang nilingon ko si Stan ay nakatayo na siya sa harap namin. His dark blue yes watered and I can see how angry he is.

"What the fuck is this, Veil? Why are you with your..." tinuro ni Stan si Kaizer.

Pilit siyang kumakalma. It was obvious that he's trying to be calm but the way his jaw clenched and the shadow of his pained eyes, he was struggling.

"Veil... anong nangyayari?" Bulong ni Kaizer sa likod ko.

Kumirot ang dibdib ko habang sinasalubong ang titig ni Stan. Nanginginig ang tuhod ko habang minamasdan siyang parang pinipilit kumalma ang intindihin ang sitwasyon.

"I saw it wrong, right? You did not kiss him, right?" Tumaas ang nanginginig na boses ni Stan.

My heart hurt at how pained his voice was. Pakiramdam ko nagpadalos-dalos ako sa desisyon ko ngayong pinapanood ko siyang unti-unting nawawasak sa galit at sakit.

NO! I did the right thing! This is just right! He's going back to Oregon and I am going to marry someone else! We won't work anymore! This needs to end!

I gathered all the strength left in me, if there still is. Hinawakan ko ang kamay ni Kaizer at tiningnan siya gamit ang nagmamakaawang mata.

"Veil? What are you doing?!" Sigaw ni Stan at humakbang palapit sa akin.

Matapang kong sinalubong ang nagbabaga niyang tingin. Hindi baling madurog sa loob, basta mapakita ko sa kaniyang kailangang matapos ang relayson namin.

"Stop it, Stanford! You have no right to hurt him!" Sigaw ko.

He froze on his place. Umawang ang kaniyang labi at naguguluhan akong tiningnan. Para bang hindi tinatanggap ng pagkatao niya ang nakikita niya ngayon. Gusto kong maiyak nang makita kong namula ang kaniyang mata kahit sa galit na umaapaw ditto.

"W-what..." he shook his head like he's not believing it.

"What's h-happening? Baby... c-come here..." ang malambing niyang boses ay nanginig.

Nanigas ang kamao ko sa pagpipigil ng luha. It hurts to know that he's really hurting! That what I am throwing off is affecting him!

Kinagat ko ang labi at mabilis na umiling. Sinubukan niyang lumapit pero tinulak ko siya. The pain in his eyes when I pushed him almost killed me. Namula lalo ang mga mata niya.

"Tama na! I don't want you anymore!" I shouted with a sickened tone.

His soft lips parted and he stared at me, almost speechless. Pain registered on his beautiful manly face.