Ev Arkadaşımız Bir Kız

4G'nin Dönüşü • Masal

Onu tekrar tekrar görmek, içimde bir yıkılışa sebep oluyordu her defasında. Ama o özlem duygusunu da tatmin ediyordu az da olsa. Ve ritmini değiştiriyordu kalbimin. Öyle bir duygu karmaşasındaydım ki, sinirlensem aşkım, özlesem öfkem ağır basıyordu.

Az önce kapıyı onun açmış olmasının hala bir hayal mi olduğunu düşünüyordum. Tıpkı ilk tanıştığımız gün gibiydi. Onun gözleri doldu. Hemen sildi sonra. Konuştu titreyen sesiyle.

"Eğer anahtarı herkese güvenip verirseniz böyle, hırsız girebilirdi. Ama dua edin ki ben girdim." Deyip gülümsemeye çalıştı. İlk tanıştığımız gün gibiydi sanki.

Boynunda o kolyeler vardı. İkimizin ona verdiği kolye. İkisini de takmıştı.

"Geçin içeri, dışarıda kaldınız." Deyip iyice araladı kapıyı.

"Ne işin var burada ?" Dedi Hasan. Sakinleşmesi için elimi omzuna koydum.

"Konuşmamız lazım. Konuşmama hiçbir zaman fırsat vermediniz." Dediğinde Hasan boşversene dercesine salladı elini ve içeri girmeyip aşağı inmeye başladı merdivenlerden. Biz de tabi ona yetişmek için hemen peşinden.

"Hasan dur !" Diye bağırdım arkasından koşarken. Mısra da koşuyordu. Hasan apartmandan çıktı peşinden biz de çıktık. Ben hemen kolunu tuttum.

"Dur oğlum, dur !"

"Ne duracağım lan ? O kadar güvendiğimiz, değer verdiğimiz bir kişinin bizi böyle yarım bırakmasına göz mü yumayım ?" Deyip ilerlemeye devam etti. Mısra'ya baktığımda ağlıyordu. Sokak lambası yüzüne vurmuştu.

İyice uzaklaşmıştık apartmandan. Biz ilerlerken Mısra'nın sesi geldi. "Durun ya !" Hasan dönmedi, ama biz döndük. Hasan'ın omzundan tutup çevirdim onu Mısra'ya çevirdim.

"Size niye onları söyledim hiç sorguladınız mı ? Söylesene Hasan ! Sorguladın mı hiç ? Sizi deli gibi seven bir kızın onleı söylemesini hiç sorgulandın mı ?" Gözyaşları süzülüyordu yanaklarndan. Öylesine çaresiz duruyordu ki. Paramparça oluyoru içim.

"Sen hiç sorgulamadın belki ama ben anlatayım yine de ! Bu dediklerine pişman olacaksın !"

"O telefonda söylediklerinin ne gibi mantıklı bir açıklaması olabilir ya ? Ha ? Söylesene !"

"Ablam dedi tamam mı ? Beni hala yanında istiyorsan onlardan vazgeçmeli ve onları kendinden vazgeçtirmelisin dedi ! Çünkü sizi özlemekten girdiğim o buhran hallerimden bıkmıştı ! Benim ablamdan ve sizden başka kimsem yok ! O ablamdır dedim, beni sever dedim ! Onu kaybetmek istemedim. O yüzden söyledim onları size aptal !"

"Annesiz kaldım, babasız kaldım. Sığındığım tek liman siz oldunuz. Kendimi evim gibi hissettiğim tek yer sizin yanınız oldu her zaman. Sonra ablam çıktı karşıma, sandım ki onun yanı daha güvenli olur, daha sağlam olur. Yıllardır görmediğim ablama yeni kavuşmuşum. Ömrümün geri kalanın onunla geçirmek istedim. Ama... Ama tuhaf bir şekilde sıcak hissedemedim onu. Yüzünü göremiyordum zaten akşama kadar çalışıyordu. İşsiz o biyolojik olarak babam olan o gerizekalı herifle tek başıma kalıyordum sürekli evde. Yeni liseye başladım. Yeni arkadaşlar bulmaya çalışmadım hiçbir zaman çünkü siz vardınız.

Her okul çıkışı telefonu alıyor akşama kadar sizinle konuşuyordum zaten. Odamdan çıktığım yoktu zaten. Sonra bir gün ablam geldi odama...

4 ay önce...

"Burada Selma diye biri var. Kız geçen elime bir not tutuşturdu. Açtım baktım, içinde 'seni seviyorum' yazıyor. Altında da ne yazıyor biliyor musunuz ?"