Ev Arkadaşımız Bir Kız

4G'nin Dönüşü • Karakaş

Hasan •

Hava kararmıştı. Yine dışarı çıkmıştım akşam akşam. Yine aklımda da kalbimde de o vardı. Bütün vücuduma bir virüs gibi yayılmıştı, çıkmak bilmiyordu.

2 ay önce~

"Rengin, ne oldu ? Ağlıyordun telefonda." Dedim telaşla banka otururken.

"Hasan..." Deyip sarıldı bana. Ben de sardım onu.

"Ne oldu Mavi'm." Deyip saçlarına dokundum. "Kötü mü geldi puanın ?"

"Hayır..." Geri çekildi. Sulu gözleriyle bana baktı.

"Ben gidiyorum."

"Efendim ?" Yanlış duymuştum galiba. Evet evet.

"Ben gidiyorum Hasan." Başımdan aşağı kaybar sular döküldü sanki.

"Nereye gidiyorsun ve ne zaman döneceksin ?"

"Dönmeyeceğim... Ben..." Deyip eğdi başını. "Ben temelli gidiyorum."

"N-Ne ? N-Nasıl yani ? Şaka mı yapıyorsun ?" Dediğimde telefonuna baktı ve aniden kalktı.

"1 saate uçağım var. Ben İngiltere'ye gidiyorum. Ben eğitimime babam da işine orada devam edecek." Deyip tekrsr sarıldı. Ben hala şoktan ne yapacağımı bilmiyordum. Bütün bunlar bir rüya mıydı ? "Hoşçakal Hasan. Bana yaşattığın o güzel ilişki için teşekkür ederim sana." Deyip arkasını döndü ve gitmeye başladı.

"Dalga mı geçiyorsun benimle ?" Hala gitmeye devam ediyordu. Bu olamazdı ! "Rengin ! Böyle yarım mı bırakacaksın beni ?" Arkasından koşup tuttum kolunu. "Hoşçakal deyip gitmek bu kadar kolay mı ? Sen beni aptal yerine mi koyuyorsun ?"

"Hasan gidiyorum dedim. Bırak lütfen."

"Gidiyorsun yani. Ben ne olacağım arkanda."

"Bitti Hasan. Üzgünüm. Mesafeler her şeyi bitirir." Deyip kolunu çekti ve ilerlemeye devam etti.

Arkasından gitmeyi gururuma yeremedim, gitmedim o yüzden. O gidiyordu. Beni bırakmayı göze alıyordu. Ben onu bu kadar severken o, gidiyordu.

"Böyle arkanda bırak git beni !" Diye bağırdım. "Bu kadar kolaydı çünkü. Senin için çok kolay çünkü." Dönüp de bakmıyordu. "Sen beni hiç sevmemişsin meğer ! Ben kendimi kandırmışım." Hala bakmıyordu. "Ben en çok seni sevmiştim lan ! Git şimdi, böyle bırak beni. Git İngiltere'ne ! Yazıklar olsun sana !" İyice uzaklaşmıştı. "Defol git !"

***

Geçmiş aklıma geldikçe yanıp kavruluyordum sanki. Sevip de kavuşamamakmış aşk. Delicesine sevip, gidenin arkasından delicr haykırmakmış. Hem nefret etmek hem de delicesine sevmekmiş.

Kandırılmış hissediyordum. Kandırılmıştım da zaten. Her ne kadar unutmaya, onunla yaşanmış dakikaları yok saymaya çalışsam da, yine de geliyordu aklıma işte.

Sokakta ilerlerken bir kız sesi duydum. Etrafa bakındım. Gece gece. Duvarın dibinde kalbini tutan bir kız gördüm.

"Allah'ım sen bana yardım et. Allah'ım ne olursun beni bulmasın." Biri tarafından takip mi ediliyordu yoksa ? Hemen kızın yanına gittim.

"Bir problem mi var ?" Diye sordum kıza. Bir süre bana baktı ve kendini geri çekti.

"Hayır." Deyip kaçırdı gözlerini.

"Sana yardım edebilirim."  Dediğimde bir erkek sesi gelmeye başladı. Duvarın arkasına baktığımda etrafa bakınarak gelen birini gördüm. "Bu mu takip ediyor seni."