Hotel de Botel

H2 Normale werkdag??

'Mam ik wil slapen, kan je morgen middag terugbellen?' vroeg ik na ze een kwartier had gepraat over de buurvrouw die haar irriteerde. Eerder was ik altijd thuis en kon ik uren luisteren naar haar verhalen en zogenaamde ongemakken. Nu had ik weinig tijd en geen zin.

'Maar wanneer spreek ik je dan weer? Je bent al twee weken niet meer naar huis geweest in het weekend.' Ik hoorde het gemis in haar stem.

'Mam, ik kan niet elk weekend komen, ik heb hier werk. Ik wil graag de hele dag in bed liggen als ik eindelijk nergens heen hoef.' Bekende ik zonder me te schamen.

'Het is geen werk maar stage, onthoud dat goed jonge dame.' Ik zou zweren dat mijn moeder mij hoorde toen mijn ogen begonnen te rollen.

'Ik weet dat dit is wat je wilt, maar je moet een goede verhouding zoeken tussen werk/stage, school en privéleven.'

'Ik héb geen privéleven mam. Nadat ik Thijs had gedumpt zijn mijn vrienden bij hem gebleven.' Ik snap nog steeds niet hoe het zover heeft kunnen komen. Hoe hij kon liegen tegen zijn vrienden en dacht dat ik het niet erg vond dat hij alles over mij verzon. Maar goed dat niemand thuis daar achter hoeft te komen.

'Waarom heb je het toch uitgemaakt met die keurige jongen. Hij was zo aardig voor je.'

Há, aardig ze moest een weten. Aardig dom als je het mij vraagt. 'Hij was niet verliefd om mij, dus dit was de juiste beslissingen.' Herhaalde ik voor de zoveelste keer.

'Mam, ik ga nu echt ophangen.' Ik klom van het bed af en maakte me klaar om te douchen. Morgen weer vroeg op. 'Ik bel je morgen als ik eraan denk.' Zo goed ingedekt, als ik het vergeet kan ze niets zeggen.

'Prima dan,' zei ze met een zucht, 'kom je snel weer een keer thuis?'

'Ja, dat beloof ik, ik weet alleen niet of het dit weekend gaat lukken,' bekende ik eerlijk.

Na nog wat heen en weer gebabbel hing ik de telefoon op en maakte me klaar om te douchen in een douch waar vier andere meiden mij al voorgingen. Gelukkig heb ik nooit smetvrees gehad.

De volgende ochtend kwam ik weer een kwartier te vroeg aan op het werk. Chantal zat mij al op te wachten.

'Hai Aafke, je werkt deze dag alleen voor Sander. Hij was erg tevreden over je.' Zeg ze met een glimlach en ik keek naar de planner. Inderdaad zag ik Sanders naam bij mij naam staan.

Met een kleine giechel vierde ik mijn 'promotie' die niet echt een promotie genoemd kan worden. Morgen kan ik zo weer worden ingepland bij de piccolo's.

Snel kleedde ik mij om en zocht Sander. Hij had mij al gezien en gaf mij een lijst met klusjes die gedaan moest worden. Zoals: kleren brengen en ophalen naar de stomerij, hond van kamer 2.35 uitlaten, Mac Donalds ophalen voor de kinderen in kamer 3.45 en nog een paar kleinere taken.

Toen het lunchtijd was, had ik bijna alle klusjes afgewerkt. Rustig kon ik zitten in de kleine personeelsruimte om een boterham naar binnen te schuiven. In het kleine kantoortje hoorde ik Chantal en Sander praten over een lastig gevalletje, maar ik probeer mij ervan af te sluiten. Ik heb al genoeg aan mij hoofd.

Na de lunch wat bestond uit twee bruine boterhammen met pindakaas, ging ik weer naar de stomerij om de kleren weer op te halen. Ook was het tijd om Mac Donalds te halen voor de kinderen. Eenmaal weer terug in het Hotel was het al bijna kwart voor vijf en zit mijn dag erop.

Sander liep te snel langs mij heen waardoor ik mijn mond niet eens kon open trekken om te vragen of hij mij nog nodig had. Sjokkend liep ik achter hem aan terwijl hij Chantal opzocht in het kantoortje.

'Het lukt mij gewoon niet, ik weet niet wat ik moet doen.' Hoorde ik hem zeggen terwijl ik wacht tot hij weer naar buiten komt. Hij trok aan zijn haar die nu volledig uit model was. Ook Chantal zag er nerveus uit.

Na vijf minuten wachten voor de deur besloot ik naar binnen te gaan en ze te storen. Mijn hoofd was al rood voordat ik ze kon aanspreken.

Ik klopte twee keer op de deur en ze keken naar mij door het raam en ik liep naar binnen.

'Zijn eh, zijn jullie mij nog nodig?' waarom was ik opeens zo verlegen? 'Ik eh, mijn tijd zit er bijna op en ik heb mijn klussen afgerond.'

Sander keek naar mij en toen naar Chantal. Chantal kneep haar ogen tot spleetjes alsof ze wist wat Sander dacht.

'Het zou kunnen werken,' zei ze zacht, 'ik vertrouw Aafke volledig.'

Nu was ik niet de enige die fronste en Sander keek van mij weer naar Chantal.

'We hebben geen andere keus, stel dat het uitlekt, hebben we geen escort gebruikt.'

Ik heb geen idee waar ze het over hadden maar het woordje 'escort' hoeven ze niet aan mij te verbinden. Ik moest iets zeggen.

'Ik ben geen, ik bedoel zover ga ik niet om de gastvrijheid van het hotel te waarborgen.' En ik sloeg terwijl ik het zei mijn armen over elkaar om mijn woorden kracht te geven die ik niet had.

Gelijktijdig begonnen Sander en Chantal te lachen. Erg hard ook en ik was nu helemaal in de war.

'Kom even zitten Aafke, we willen je iets vragen.'