Hotel de Botel

H22 Taxi

Er wordt niet gepraat over het de lunch en daar ben ik blij om. Mijn vader zit sacherijnig in de zijn luie stoel en is vooral stil. Ik zit naast Joey op de bankt, dicht tegen elkaar aan. Adam zit naast mijn moeder op de ander bank en is vooral bezig met zijn telefoon. Mijn moeder praat met Joey over haar bloemenwinkel.

'Verkoop je ook tulpen?' vraagt Joey aan mijn moeder die moet lachen.

'Ja hoor, maar niet zo veel. De meeste tulpen wat in Nederland produceert gaat naar het buitenland. Kom een keertje langs, ik zou het leuk vinden als je mijn winkel komt bewonderen.' Mijn moeder mag Joey en dat geeft mij een geweldig gevoel.

'Ik ga binnenkort naar Amerika dus ik denk niet dat het gaat lukken. Wat je is lievelingsbloem?' vraagt hij mijn moeder. Een rare vraag denk ik maar hij zit op gemak met mijn moeder te praten dus ik mag niet klagen.

'Ik denk de anjer,' ze kijkt naar mij voor de vertaling van de bloem, maar ik heb geen idee. Ze zoekt een foto op haar mobiel op en Joey knikt.

'Wat is jou favoriete bloem?' vraagt mijn moeder en Joey kijkt naar mij.

'Roos,' zegt hij en ik begin te blozen en er ontsnapt een giechel. Snel gaat mijn hand naar mijn mond om het geluid te stoppen.

'Daarover gesproken,' zegt mijn moeder in het Nederlands, 'waarom noemde hij je vanmiddag Roos?'

Ik vind het onbeleefd dat ze het niet in het Engels vraagt en vertaal het voor Joey.

'Ze reageerde niet of Aafke,' antwoordt hij voor mij. Mijn moeder zit ongemakkelijk te schuiven op haar stoel. Mijn oma is altijd een gevoelig puntje en mijn vader wordt alert.

'Hij kon mijn naam niet goed uitspreken in het begin,' nou ja een paar dagen geleden, 'mijn tweede naam is Roos, dus bood ik hem aan om mij zo te noemen.'

'Aafke,' zegt Joey in ik knik dat hij het goed zegt.

Al gauw gaat het gesprek over het bedrijf van mijn broer die in geuren en kleuren verteld over zijn werk. Joey stelt hem vragen over bepaalde situaties en Adam is onder de indruk dat hij zoveel weet van het vak. Natuurlijk weet Joey er veel van, normaal gesproken heeft hij minimaal twee mannetjes om hem heen lopen.

Ik kijk op de klok en zie dat het bijna vijf uur is.

'Zal ik de taxi bestellen?' vraag ik aan hem en hij knikt.

'Taxi?' vraagt mijn vader, 'ga je niet met de trein terug?'

'Nee,' antwoord ik maar, hoe moet ik hem vertellen dat Joey niet in de trein kan.

'Dat is een duur ritje,' zegt Adam.

'Ja,' O wat is dit ongemakkelijk. Joey kijkt mij vragend aan.

'Ik ga nu bellen,' en ik loop de keuken in waar de beste ontvangst is.

Terwijl ik het nummer bel hoor ik gedempte stemmen uit de kamer praten. Joey zegt dat hij de taxi betaald en dat ze nergens zorgen over hoeven te maken. Dat hij genoeg geld heeft.

De taxibedrijf belooft een auto te sturen rond vijf uur en ik ga weer naar Joey zitten met dit bericht.

Ik laat mijn hand in zijn hand glijden zonder er bij na te denken en ik zie mijn moeder er naar staren. Oeps, snel trek ik mijn hand weer terug. Er wordt nog even gepraat over Amerika en de familie van Joey. De helft moest hij verzinnen, maar ging hem goed af.

De taxi staat voor en ik geef Joey zijn vermomming aan. Een zonnebril opzetten terwijl de zon niet schijnt is raar, maar na vandaag kan het mij niets schelen wat mijn familie denkt.

Ik neem afscheid van mijn familie en ga bij Joey op de achterbank in de taxi zitten. Ik geef het adres aan hem door en hij lijkt er geen probleem mee te hebben dat hij naar Amsterdam moet rijden.

'Ik heb een fijne dag gehad,' zegt Joey en ik moet hard lachen om zijn worden.

'Vast,' antwoord ik hem terwijl ik naar buiten staar. Hij raakt mijn wang aan en ik kijk in zijn ogen De zonnebril had hij in de taxi alweer afgezet.

'Ik heb echt een leuke dag gehad, ik heb zo lang mij niet meer zo...' hij lijkt te zoeken naar het goede woord, 'gewoon gevoeld. Ik vind het erg jammer dat jij Thijs hebt gezien vandaag. Dat was een beetje een domper, maar verder heb ik mij uitstekend vermaakt. '

Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht en ik buig mij naar hem toe om hem te kussen.

'Ik ben blij dat je mee was.' Zeg ik en pak de tas die tussen ons instaat.

'Je moet je nog even omkleden om weer naar binnen te kunnen komen.' Ik pak de bloes en broek van de technische dienst en hij pakt het aan.

De hele weg zijn we aan het praten over zijn toekomstige concerten en dat hij graag wil dat ik kom. Ik beloof hem te komen, maar de details zijn nog niet uitgewerkt. Ik vertel over Iris en haar obsessie met hem om kaartjes te krijgen. Ik lach bij het idee dat ik haar ga vertellen over onze ''relatie'' of wat we in de toekomst ook hebben.

'Wanneer ga je het haar vertellen?' vraagt hij mij, 'Iris klinkt als je beste vriendin.'

'Ik denk wanneer je in Amerika bent,' ik kan niet anders dan even verdrietig kijken, 'ik vertrouw haar wel, maar haar enthousiasme is altijd groot.' Ik probeer te glimlachen maar het ziet er vast niet uit.

'Ik ga je zo missen,' zegt hij en kust me weer. God wat ga ik hem ook missen.