Hotel de Botel

H8 Relaxte werkdag

In bed denk ik terug aan mijn dag met Joey. De tijd was voorbij gevlogen en voordat ik het doorhad was het alweer vijf uur geweest. Gelijk had hij weer gevraagd of ik morgen weer kwam. Ik zei dat ik zou overleggen met Sander, maar ik weet eigenlijk al dat hij het goedkeurt.

Het was echt heerlijk om met iemand te praten zonder dat diegene iets van mij moest. Zoals Thijs die me al twee keer heeft gebeld vandaag. Klasgenoten die mijn stageverslag willen inzien. Huisgenoten die het schoonmaakschema willen veranderen. Het was fijn om even aan de realiteit te ontsnappen en gewoon te praten met iemand die aardig is. Aardig, dat woord komt steeds in mij op als ik aan hem denk. Het is echt een aardige jongen.

Wie had dit gedacht, ik die Joe aan het entertainen ben. Als Iris dit hoort wordt ze gek. Echt gek. De gedachte alleen laat me al lachen. Ik kan het nu nog niet met haar delen en ze zou het waarschijnlijk nooit geloven. Dat háár Joe dagen met mij doorbrengt.

Adam zou het ook nooit geloven dat zijn kleine zusje met een popster/ acteur haar werkdagen doorbrengt. Hij is normaal degene die op zondag met verhalen thuiskomt over beroemdheden waar hij beveiliger voor moest zijn. Maar dat komt zelden voor. Hij wordt vooral ingehuurd als beveiliging voor festivals en zijn team bewaakt bedrijventerreinen in de nacht.

---

De volgende ochtend sta ik al in mijn werkkleren bij het kantoortje. Meestal kleed ik me op het werk om omdat ik liever niet in de metro een rok wil dragen. Mannen staren me zo al genoeg aan.

'Aafke, of moet ik Roos zeggen,' zegt Sander met een vrolijk humeur. Hij heeft zichtbaar geen zorgen meer.

'Aafke is prima,' zeg ik en voel me niet meer alleen de stagiaire maar een echte collega.

'Onze speciale gast wil je graag weer zien,' zegt hij terwijl Kai en de andere stagiaires om ons heen staan te kijken naar het rooster.

'Dat vind ik prima.' Ik draai mij om en loop richting de deur. Sander pakt mij bij de bovenarm vast en houd mij tegen.

'Dit is nog steeds geheim, weetje,' zegt hij zo zacht dat ik het nauwelijks kan verstaan, 'als dit uitlekt..'

Hij hoeft zijn zin niet af te maken. Ik weet wat er gebeurd als het uitlekt. Namelijk dat de pleuris uitbreekt. Gisteren voor dat ik naar bed ging kon ik de gedachte niet loslaten en ben ik Joe gaan googelen. Er staan twee filmpjes op YouTube waarbij hij letterlijk overspoeld wordt door fans en als zijn beveiligers er niet waren geweest zou het slecht zijn afgelopen.

'Van mij zal het niet komen.' Zeg ik met dringende ogen.

Sander knikt en laat mijn arm los. Snel ga ik naar de president suite en laat mezelf naar binnen na twee keer geklopt te hebben.

Joe ligt op zijn bed in zijn rode joggingbroek en zwarte T-shirt.

'Zullen we een film kijken?' vraagt hij met een afstandsbieding in zijn hand.

'Ja, zolang jij er maar niet inspeelt,' zeg ik met de intentie hem te laten lachen en het werkt.

Ik pak de minst zware stoel van het zitje bij het raam en loopt ermee naar het bed toe. Ik zet de stoel naast het best en ga er op zitten.

'Je mag.. ik bedoel... je ziet het scherm beter als je naast mij komt liggen.' Zijn hoofd wordt rood en ik zie zijn schaamte in zijn ogen.

Hij bedoelt het niet zo, maar zo komt het wel over. Ik vind het alleen maar aandoenlijk als hij zo reageert op zijn eigen woorden.

'Ik heb een rok aan, dat zit niet echt comfortabel op een bed,' leg ik uit wijzend naar de strakke kokerrok om mijn benen.

'Je mag anders wel een broek van mij aan,' zegt hij met een grijns. Hij bedoelt het als grap, maar stiekem wil ik dat wel.

Hij ziet de twijfel in mijn gezicht en staat op van het bed en loopt naar de grote kast naast het bed. Hij pakt een blauwe joggingbroek en gooit hem naar me toe.

'Hier, doe alsof je thuis bent.' Hij laat mij zijn kuiltjes zien en ik twijfel niet meer. Niemand ziet mij toch behalve hem. Niemand komt binnenvallen.

Ik loop naar de badkamer en trek de joggingbroek aan. Ik kijk in de spiegel en ik herken de grijnzende meid in de spiegel niet. Eindelijk heb ik een keer weer lol. Na het gebeuren met Thijs en na het verhuizen had ik niet gedacht dat ik mij zo snel weer goed zou voelen.

Ik laat mijn rok in de badkamer liggen en klim bij Joey op het kingsize bed. Hij laat mij de film kiezen, maar zelf had hij al een kleine selectie gemaakt. Ik kies voor een romantische komedie die ik nog niet eerder heb gezien. Joey moest lachen en ik kwam er al snel achter waarom. Hij speelt het broertje van de hoofdrolspeler.

'Fijn,' zeg ik met een glimlach.

'Van de tien films kies jij net degene uit waar ik inspeel.' Hij lacht een bulderende lach die er muzikaal klinkt.

Blij dat hij aan het lachen is, lach ik mee en concentreer mij op de film.

Na een half uur zette hij het scherm stil met de aankondiging dat hij naar de wc gaat. En mijn reactie wil zien als ik de volgende scene aanschouw.

Stiekem is de film echt goed en heb ik zin om het einde te zien. Joey komt al snel terug uit de badkamer met mijn mobieltje in zijn hand.

'Iemand belt je,' deelt hij mee en gooit mijn mobiel op het zachte bed.

'Ik werk, dus neem niet op.' Ik haal mijn schouder op.

Wat raar dat dit mijn werk is.

'Ik vind het niet erg,' zegt hij beleeft, 'neem gerust op.'

Ik kijk naar het scherm en zie de naam van Thijs verschijnen. Verdomme, waarom kan hij mij nou gewoon niet met rust laten?