Hotel de Botel

H28 Sander en Chantal

Ik heb Joey beloofd morgen weer naar hem toe te gaan ongeacht of ik een belletje krijg van Sander of niet. In het hotel hebben we nog even nagepraat en ik ben naar huis gegaan. Mijn bed heeft nog nooit zo lekker aangevoeld. Ik heb met Joey gezoend en hij vindt mij ook leuk. Wie had dat verwacht. Het was een verwarrende lange dag, maar in slaap komen is moeilijk.

De laatste half uur had Joey en Logan verteld over hun moeder. Hoe arm ze waren voordat Joey doorbrak. Hoeveel passie ze heeft en bij alles wat ze doet zich honderd procent inzet en dat ze dat ook van andere verwacht. Joey had nooit kunnen bereiken wat hij heeft bereikt zonder haar. En zonder haar was hij allang gestopt of een andere weg in geslagen. Het belangrijkste voor hun is hun familie. Dat het gezin vaak samen is en vooral elkaar kunnen vertrouwen. In het verleden zijn er verschillende keren verkeerde mensen in hun leven gekomen die geprobeerd hebben om misbruik te maken van hun rijkdom en populariteit.

Vooral Joey was het slachtoffer als de zogenaamde vrienden steeds hun verhaal aan de roddelkrant verkochten. Of leugens verzonnen of probeerde met hem te daten. Sinds die tijd is hun moeder nog meer voorzichtiger geworden en is het vooral Logan Joey's beste vriend. Best sneu als je er zo overdenkt. Dat mensen zo cru kunnen zijn dat ze achterdochtig raken en steeds op hun hoede moeten zijn.

Stel dat ik verder ga met Joey, krijg ik zijn familie erbij. Zijn moeder moet een goede indruk van mij hebben anders denk ik niet dat het wat gaat worden.

Met die gedachte val ik in slaap en wordt wakker door Priscilla die schreeuwt of iemand haar pet gezien heeft.

Oeps, die had ik meegenomen en ligt nog bij Joey. Dat wordt haar ontwijken en vanavond de pet ''toevallig'' vinden.

Ik kijk op de klok en het is al negen uur. Ik wil Joey een bericht sturen dat ik eraan kom, maar ik heb zijn nummer niet. Grr wat dom van mij. Straks hem maar gelijk vragen.

------

Om half elf stap ik over de drempel van het Amstelhotel van de personeelsingang in mijn vrijetijdskleding.

'Aafke?' vraagt Sander en tikt mij op mijn schouder voordat ik ongezien kon weg komen.

'Hoi,' zeg ik en ik voel me zo betrapt.

'Ik heb je niet gebeld.' Deelt hij mij mee.

'Dat klopt, ik ben hier ook niet als medewerker maar als bezoeker van een gast. Maar het leek mij een goed idee om via de personeelsingang te komen. In verband met vragen wat kan komen als ik door de hoofdingang ga.' Ik fluister de woorden bijna en Sander kijkt mij bedenkelijk aan.

'Kom eerst maar even met mij mee,' hij wijst naar het kantoortje waar ik echt niet in wil.

Ga ik ontslagen worden? krijg ik een preek over de grenzen van hospitality?

Tot mijn verbazing is Chantal er ook en kijkt mij vragen aan en daarna naar Sander.

'Oké,' begint hij, 'ik heb je de afgelopen dagen de opdracht gegeven om met onze gast te praten en hem te entertainen. En nu kom je op een vrije dag naar het hotel toe om met hem de dag door te brengen?'

Sander spreekt de worden uit als een vraag, maar het is een constatering. Ik plaats om mijzelf te verweren knik ik instemmend. Dat is zo.

'Aafke, dat is echt niet nodig hoor. Je hebt recht op je vrije dagen en dit is hoogst uitzonderlijk.' Chantals stem klinkt lief, maar ik ben bang dat ze gauw veranderd als ze de waarheid weet.

Ik kijk naar mijn voeten en hoop dat ik maar niet ontslagen word.

'Chantal, ik denk niet dat ze dit doet om ons een plezier te doen.' Sander is niet zo dom. Zijn werk bestaat uit mensen te peilen en hun behoeftes te voorzien. Een verliefde puber is makkelijk voor hem te doorgronden.

'Ik heb haar gisterochtend hier ook al even gezien,' hij kijkt over zijn bril heen, 'heb je hem gisteren ook bezocht?'

Kut, hoe moet ik hier op reageren. Ik weet het niet en houd mij gewoon even stil. Wat zeldzaam voor mij is.

'Aafke, antwoord mij,' zegt hij streng en ik besluit eerlijk te zijn en hopelijk mijn baan te houden.

'Als ik eerlijk ben, beloven jullie dan dat ik gewoon mijn stage kan afmaken en nog steeds een gunst mag indienen zoals beloofd?'

Chantal knikt en Sander kijkt bedenkelijk.

'Sander, laten we dit meisje maar een kans geven. Zij heeft ons uit de brand geholpen.'

Sander knikt en ik begin met mij iets aangepaste verhaal. De echte krijgen ze niet te weten, nog niet.

'Het zit zo, de eerste keer dat ik bij hem was, was het vreselijk.' Ik kijk naar de twee gezichten. Sander fronst afwachtend.

'De tweede dag hadden we goede gesprekken en daarna kan ik zeggen dat we vrijwel meteen goede vrienden zijn geworden. Hij niet alleen met mij, maar ik ook met hem.' Voeg ik voor de duidelijkheid aan toe.

'Ik heb niet veel vrienden in Amsterdam, eigenlijk niemand en het is fijn om met hem te praten.' Chantal zoekt oogcontact met Sander, maar hij staart mij aan en wacht op meer informatie.

'We zijn echt goede vrienden geworden en die spreken met elkaar af in hun vrijetijd. Dit is mijn vrijetijd en ik wil die graag met Joey doorbrengen.' Zo het hoge woord is eruit.

'Gewoon vrienden?' vraagt Chantal en ik voel mijn hoofd rood worden. Sander grijpt in voordat ik mijn mond opentrek.

'Niet antwoorden. Zijn manager heeft mij laten zweren dat er niemand met hem in contact komt en ik heb jou op hem afgestuurd. Als ik weet dat er meer speelt, voel ik mij verplicht om jullie uit elkaar te houden.'

Mijn ogen worden groot en ik richt mijn blik op Sander. Manager, zijn moeder dus.

'Alsjeblieft doe dat niet. Ik heb al zo weinig tijd met hem. Zijn concerten zijn dit weekend en ik weet dat hij daarna weer naar Amerika gaat. Ik weet dat ik hem daarna bijna niet of nooit meer zal zien. Doe mij dit niet aan.' Smeek ik hem.

En Chantal weet dat ik haar vraag niet meer hoef te beantwoorden. Mijn smeekbede heeft het al gedaan.

'Och meisje, wat naar voor je. Voelt hij hetzelfde?' vraagt ze en ik zeg niets nog steeds op Sanders verzoek.

'Ja dus,' constateert ze, 'Sander, we kunnen haar niet bij hem weg houden. Dan gaat je eerste intentie om Aafke hem op te vrolijken averechts werken. Het is nog maar voor een paar dagen.' Ze probeert mij te helpen.

'Goed, je mag hem grotendeels onder werktijd blijven zien en in je vrijetijd. Zolang Joey dat wilt' zegt hij. 'Maar ik weet van niets en dit gesprek heeft niet plaats gevonden, begrepen?'

'Ja begrepen,' en ik sta op van mijn stoel.

'Wat is je gunst die je wilt innen?' vraagt Chantal. Haar ontgaat ook niets.

'Het gaat om Kai, hij is een goede collega en ik weet dat hij graag ook stage wil lopen op een andere afdeling. Denk je dat het mogelijk is om hem ergens anders in te plannen?' vraag ik aan Sander en kijkt mij vreemd aan.

'Van alle dingen die jij kan vragen, wil jij dat ik een andere stagiaire een andere positie geef? In plaats van jou eigen belang?' Ik knik, hij hoeft niet te weten dat ik het op een akkoordje heb gegooid met Kai. God, als hij te weten komt wat ik heb gedaan, ben ik mijn baan en reputatie kwijt.

'Oké, als dat is wat je wilt.' Hij haalt zijn schouders op en wijst naar de deur dat ik kan vertrekken.

Ik trek de deur achter mij dicht en hoor ze hevig in gesprek gaan over mij en Joey. Pff, dat ging maar net goed.

Op naar Joey en Logan.