Hotel de Botel

H30 Koosnaampjes

'Ik verveel me zo!' zegt Joey en loopt heen en weer in de kamer. Ik had samen met hem ontbeten, maar hij is een beetje depri aan het doen.

'Wat wil je doen? Ik vind alles prima.' Zeg ik in poging hem op te vrolijken.

'Ik wil hier weg, weg uit deze verdoemde kamer,' hij schopt tegen de prullenbak aan en valt om. Zuchtend sta ik op van zijn bed en ga op mijn knieën zitten om zijn rommel op te ruimen.

Hij pakt mijn pols vast voordat ik iets kan oprapen. 'Dat hoef jij niet te doen,' zegt hij en komt tegenover mij op zijn knieën zitten en ruimt zelf zijn rommel op.

'Het is mijn werk,' zeg ik. Soms heb ik het gevoel dat hij vergeet dat dit niet normaal is. Niet iedereen krijgt zomaar een persoonlijke 'praatmaatje' toegewezen.

'Baby, je hoeft echt mijn rommel niet op te ruimen,' zegt hij terwijl hij het laatste papiertje weer in de ton gooit.

'Baby?' Ik kijk hem vragend aan. Waarom noemt hij mij een baby?

Ik zie hem iets blozen en hij haalt zijn hand door zijn haar. 'Ik probeer een koosnaampje voor je uit.' Bekent hij en ik begin te glimlachen.

'En jij dacht dat 'baby' een goed koosnaampje was voor mij?' Ik kan mijn lachen niet inhouden en lig nu op de grond.

'Het is een normale bijnaam voor je geliefde in Amerika.' Zegt hij verdedigend en ik zie dat hij zich een beetje schaamt.

Ik sta op en geef hem een knuffel. 'Bedankt voor je moeite, maar ''baby'' gaat het echt niet worden.' Ik kijk naar voren in zijn ogen en ik zie hem denken.

'Sweetheart?' vraagt hij en ik schud mijn hoofd.

'Ben je nu mijn vriendje of mijn opa?' Ik zie hem schrikken bij het woord boyfriend en ik begin te lachen.

'Vriendje?' vraagt hij en ik knik.

'Ik ga je echt missen als je weg bent en ik denk dat ik het wil proberen. Als het niet werkt kunnen we het altijd nog uitmaken.' Zeg ik en hij draait met zijn ogen.

'Jij weet het ook zo romantisch te maken,' hij kust mijn lippen en ik moet giechelen.

'Dus we zijn nu officieel een stel?' vraagt hij mij en ik haal mijn schouders op.

'Ik wil dat het geheim blijft voor nu en zeker voor de buitenwereld.' Hij knikt en begrijpt wat ik bedoel. Hij heeft een domme grijns op zijn gezicht staan en ik denk niet dat die vandaag weer verdwijnt.

Mijn plicht is gedaan, hij is blij vandaag. Het is amper acht uur geweest, maar hij is blijer dan toen ik hem wakker klopte.

'Wil je wel een koosnaampje?' vraagt hij mij en ik denk na. Ik vind het altijd zo klef als stelletjes elkaar scheet of schat noemen. Lieverd vind ik nog wel kunnen en Lief is denk ik mijn favoriete. Lekker kort en kan twee kanten op worden gebruikt.

'Ik vind het fijn als je mijn Roos noemt,' beken ik terwijl ik nog in zijn omhelzing sta. 'Niet altijd, maar gewoon af en toe.' Voeg ik eraan toe. Het gaat verwarrend worden als hij mij geen Aafke meer noemt en ik vind het zo leuk hij hem mijn naam uit spreekt.

'Roos, wordt het dan.' Hij knikt naar mij en ik geef hem een kus.

'Hoe wil jij genoemd worden?' vraag ik hem en hij haalt zijn schouders op. 'Kies jij maar,' zegt hij serieus.'

Het liefste wil ik nu de meest belachelijke koosnaampjes noemen die ik ken, maar daar is het nu niet het moment voor. 'Hoe vind je het als ik je een Nederlandse koosnaampje noem? Het is vergelijkbaar met love.'

'Hoe klinkt het?' vraagt hij.

'Lief of lieverd,' antwoord ik en kijk naar zijn reactie.

'Lief of lieverd? Is wel een beetje lang vind je niet?'

Ik moet lachen en leg uit dat ik meerdere woorden zeg. Hij stemt er mee in en Logan klopt op de deur.

Hij heeft zo'n irritant klopje wat je gelijk herkent. Best handig eigenlijk. Joey laat hem binnen en we zitten al een kwartier te bedenken wat we kunnen doen.

'Laten we weer ontsnappen.' Zegt Joey enthousiast en ik schud gelijk mijn hoofd.

'Ik heb zoveel stress ervan gehad. Dat gaan we nooit weer doen.' Ik kijk hem woedend aan maar al snel gaat mijn frons over in een lach. Het was één van mijn beste dagen ooit en ik kan niet anders dan er op terugkijken met een lach. Ook al had ik ook een diepte punt meegemaakt die bewuste zondag.

Mijn telefoon gaat en ik zie dat mijn moeder belt. Ze zijn druk bezig met de verbouwing van de winkel en ik neem op.

Ze vertelt over de verbouwen en dat het bijna klaar is. Ze vraagt of ik kan langskomen om het te komen bekijken. Ze weet niet goed hoe ze de boel wil inrichten. Ik kijk naar Joey die mij in de gaten houdt. Misschien is hij bang dat ik met Thijs aan de telefoon zit. Ik laat expres het woord 'mam' een paar keer vallen om te laten weten met wie ik praat. 'Mam, ik bel je zo weer.' Zeg ik en hang op.

'Zin om mijn moeder te helpen?' vraag ik en ik zie de beide broers verschieten.