Hotel de Botel

H49 Joey's vader

Het leek wel een eeuwigheid te duren voordat Joey 'thuis' kwam. Ik had mijn avondeten al lang op en deed mijn best om wakker voor hem te blijven. Het was elf uur en eindelijk hoorde ik een klopje op mijn deur.

Enthousiast maar doodop deed ik de deur open. Joey zag er niet veel beter uit. Afgepeigerd stond hij te wiebelen op zijn benen. 'Dat was een heftige dag,' zegt hij en omhelst me met grote overgave.

'Het is oké, je hebt een lange dag gehad.' Hij ging weer rechtop staan. 'Maar Joey, je moet echt douchen, zo kom je bij mij het bed niet in.' Ik haal me neus op en hij grinnikt. Dan pas zie ik een zwarte tas bij zijn schoenen staan.

'Wat is dat?' wijzend naar de tas.

Zijn glimlach wordt breder, 'mijn overnacht tas, ik blijf bij jou vannacht.' Dat had ik natuurlijk al we verwacht, maar niet dat hij ook zijn tas mee zou nemen.

'Ik heb met haar gepraat,' ik weet gelijk wie hij bedoeld.

'Ze zal me de komende dagen niet meer lastig vallen en jou ook niet. Ik heb duidelijk gezegd dat ze er niet mee moet bemoeien.' Hij loopt de kamer in alsof het zijn kamer is.

'Ha, en jij denkt dat ze zich aan die belofte zou houden?' vraag ik terwijl hij ondertussen zijn trui en shirt uittrekt en mij vreselijk aan het afleiden is.

'Ik heb een troef gebruikt,' zegt hij en trekt ook zijn schoenen uit.

'Wat?' vraag ik duidelijk als ik aan andere dingen denk.

Joey heeft het door en grinnikt. 'Ik heb mijn vader ingelicht. Ik heb hem alles verteld. Over hoe jij in mij hotelkamer kwam. Mij hebt afgeleid, mij inspiratie hebt gegeven en natuurlijk dat ik stapelgek op jou ben. Hij was zo blij voor mij. Toen heb ik gelijk verteld wat mama deed en natuurlijk verteld over het aanbod wat ze je deed.' Hij schudt zijn hoofd heen en weer. 'En ik dacht dat ík boos was, poeh. Ik ben blij dat ik niet bij het telefoongesprek aanwezig was tussen hun beiden.'

'Je vader accepteert me wel?' vraag ik terwijl Joey half naakt voor me staat. Het geeft me een snelle kus en vertrekt met zijn tas naar de badkamer.

'Je gaat mijn vader geweldig vinden. Dat weet ik nu al. Hij is half Duits. Spreek jij trouwens Duits?'

'Ein bisschen, hoezo?'

Joey steekt zijn hoofd uit de badkamer en knipoogt naar me. 'Hij spreekt de taal vloeiend. Hij vindt Spaans lastig en voelt zich altijd buitengesloten als we thuis Spaans communiceren. Nu kan hij met jou Duits praten wanneer je naar Amerika komt.'

Hij verdwijnt weer in de badkamer en geeft mij ruimte om na te denken. Ik ga op bed zitten en kruip al snel onder de dekens. Ook al heb ik de hele dag niets gedaan, mijn lichaam voelt zwaar aan.

Zou zijn vader een voorstander van mij zijn? Wie heeft dat gedacht, een Duitse Amerikaan die het niet erg vindt dat zijn zoon liefde heeft gevonden. Zo hoort het eigenlijk ook. Wie staat nu de jonge liefde in de weg? Oja, de bruja die mij een heks vond.

Joey komt al snel de douch uitgelopen en ziet er ontzettend schattig uit. De look wordt helemaal afgemaakt door de slaap in zijn ogen. 'Kom hier,' zeg ik en sla de deken open voor hem.

Snel komt hij naast mij liggen. 'Vertel me meer over jouw vader,' ik ben ontzettend nieuwsgierig geworden naar de man die het uithoudt met die vrouw.

'Echt? Ik ben eindelijk bij je en je wilt over mijn vader praten? Jij weet ook geen romantische sfeer neer te zetten.' Ik lach hardop en weet dat hij gelijk heeft.

'Ik ben gewoon nieuwsgierig, wat voor man is het?' Joey zucht en kijkt naar het plafond.

'Hij is de lijm van de familie weetje, zo'n iemand die het met iedereen goed kan vinden. Hij is echt een goede gast. Hij is degene die zorgt dat de beroemdheid niet naar mijn hoofd steeg.'

Ik kijk bedenkelijk, niet het soort van die ik had bedacht voor zijn moeder. 'Ze zijn tegenpolen,' concludeer ik en Joey kijkt me vragend aan.

'Jouw ouders, ze zijn tegenpolen. Daarom zijn ze zo goed samen.' Hij knikt zijn hoofd dat zou zo kunnen zijn.

Ik kruip dichter tegen hem aan. En hij vindt dat geen probleem. 'Morgen is het eerste concert, ben je nerveus?'

'Nee, niet nerveus. Maar ik moet wel zeggen dat ik het ontzettend leuk vind dat je er bij bent.'

'Tuurlijk ben ik erbij,' gaap ik en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas aan.

'Mooi, ik wil niets liever dan dat je erbij bent.'

Zijn laatste woorden hoor ik nauwelijks. Ik val al snel in slaap nu ik weet dat hij rustig naast mij ligt. Morgen zal hij stralen op het podium en ik zal er zijn om hem aan te moedigen en te steunen.