Hotel de Botel

H34 Naar Amsterdam

'Joey, waar zijn de bodyguards op dit moment?' vraagt Adam.

'Ik heb geen bedrijf aangenomen aangezien ik pas vrijdag beveiliging nodig heb. Het was niet de bedoeling dat ik het hotel verliet,' bekend Joey met schaamte.

Adam wrijft met zijn hand door zijn gezicht en schudt zijn hoofd heen en weer.

'Dat is ongelofelijk dom van je, van jullie, dom dom dom.'

Ik weet niet of Adam het echt zo dom vond of dat zijn vocabulaire in het Engels bij het woordje ''stupid'' ophoudt.

'Wil jij ons aannemen?' vraagt Adam die zakelijk het gesprek verder voert terwijl Joey zich diep schaamt en mijn hand streelt.

'Natuurlijk, dat is als je het wilt. Aafke en ik zijn je erg dankbaar dat je alles opzij zet voor ons. Ik wil niet dat je je verplicht voelt om deze taak op je te nemen.'

Dit is de eerste keer dat Joey voor mij praat en ik voel mij er goed bij. Hij heeft gelijk.

'Adam, nogmaals bedankt voor je redding. Ik wil niet weten hoe het afgelopen zou zijn als jij er niet was.' Een traan ontglipt en Joey wrijft en weg en slaat een arm om mij heen. Iets wat erg kalmerend werkt en ik laat een diepe zucht.

'We hebben tijd in onze schema om minimaal twee bodyguards fulltime bij je neer te zetten. Heb je al een bedrijf gevonden voor dit weekend? Natuurlijk ben ik er voor je klein zusje. Zodra we Joey hebben afgezet gaan we naar het ziekenhuis.'

'Ik ga mee,' zegt Joey resoluut, 'ik laat Aafke niet alleen naar het ziekenhuis gaan.' Zijn arm spant zich meer aan en ik leg mijn bebloede hoofd op zijn schouder.

'Je kan niet mee, je moet naar je broer. Je bent veilig in het hotel, niet in het ziekenhuis.' Ik probeer hem tot rede te brengen, maar het lijkt niet te werken.

'Joey, Tim en Jan brengen je naar je hotelkamer en houden je daar. Ik wil je veilig houden, maar je maakt het verdomd lastig. Aafke gaat niet alleen, ik blijf bij haar.'

Mijn mobiel gaat af en ik zie ''mama'' in het scherm staan. Ik laat het aan Adam zien.

'Ik kan dit er nu niet bij hebben, wil jij het haar later uitleggen?'

'Je zou het haar echt zelf moeten vertellen meis. Ik ga dat niet voor je doen.'

'Oké, voor de duidelijkheid. Joey jij gaat naar het hotel, en neemt Tim en Jan mee. Wesley zal mij en Aafke naar de eerste hulp brengen en komen daarna ook naar het hotel toe. Naar wie moeten we vragen als we toegang en accommodatie willen regelen?'

'Sander,' antwoord ik en opeens worden mijn ogen groot. 'Sander!' roep ik en ik kijk Joey geschokt aan. 'Dit wordt een ramp.' Ik begin weer te huilen en dit keer trekt Adam mij uit de armen van Joey en trekt mij naar zich toe.

De rest van de autorit bestaat uit het uitwisselen van gegevens, mijn gehuil, Joey's smeekbedes om met mij mee te gaan naar het ziekenhuis en Wesley die probeert Inge te bereiken om met Joey te praten. Adam was woest geworden en heeft bijna zijn telefoon uit de raam gesmeten.

Op social media gaat het op volle toeren en wordt er gesproken over Joe die in het kleine stadje Hardenberg heeft bezocht. Ik scan alle berichten over een jonge vrouw dit bij hem was, maar ik vind niets.

'Ze noemen mij nog niet,' deel ik Adam en Joey mee die een rooster aan het uitwerken zijn.

'Daar ben ik blij om,' zegt Joey en Adam knikt.

'Maar het zal niet lang meer duren,' zeg ik met een zucht, 'iedereen heeft ons samen gezien.'

'Misschien wel, misschien niet, ik zal nadat Logan gekalmeerd is vragen om advies hoe we dit moeten oppakken. Mijn moeder gaat mij vermoorden en vooral als ze erachter komt dat ik samen met iemand daar was.'

Joey heeft gelijk, ik ben doodsbang voor die vrouw en na alle verhalen heb ik een idee wat ze wil doen met mij als ze erachter komt

------

'We zijn er,' hoor ik Wesley zeggen en ik kijk op van mijn mobiel en zie Amsterdam en het Amstel Hotel in de verte.

'Doe voorzichtig,' zegt Joey en kust mij snel op mijn wang, 'er zullen overal paparazzi zijn. Ze weten namelijk dat dit hotel mijn favoriet is'

Ik knik en trek hem nog een keer goed in mijn armen. 'Ik kom er zo snel mogelijk aan.'

De mannen maken zich klaar om uit te stappen en Joey had gelijk. Er staan wel dertig man met camera's gereed om Joey vast te leggen. Adam vraagt Jan om alles te regelen tot dat hij aanwezig is. Ik doe mijn vermomming op en Adam wisselt van plek met mij zodat ik mij kan verstoppen achter zijn lichaam.

Zodra de deur wordt open getrokken wordt er geschreeuwd en getrokken. Joey's shirt zat onder bloed, mijn bloed, en loopt zonder problemen met de twee beveiligers naar binnen. Kai staat buiten met zijn armen over elkaar, niet blij met de situatie zo te zien.

Snel wordt de deur weer dicht gedaan en Wesley rijdt naar de eerste de beste ziekenhuis.

'Wat een dag,' zegt Adam, dit had ik vanochtend niet verwacht.

'Ik ook niet,' zeg ik met een zacht stemmetje.

'Nu Joey weg is kunnen we eindelijk met elkaar praten.' Ik hoor de scherpe ondertoon in zijn stem en maak mij klaar geestelijk op het kruisverhoor.