Hotel de Botel

H31 Bloemenwinkel

'Jullie zijn gek,' antwoordt Logan voordat Joey kan reageren.

Joey's ogen blunderen en hij wil zeker mee. Het is een dom idee om hem weer mee te nemen. Het risico op ontdekking is heel groot. Zeker in de stad waar mijn moeder haar bloemenzaak heeft. Maar daar tegenover ben ik ook de hotelkamer zat.

'Logan, weet je hoelang je broer hier al opgesloten zit?' vraag ik hem en hij schudt zijn hoofd. Hij wil het niet horen en zijn broer beschermen.

'Joey, ga niet blijf gewoon hier een film kijken of zo.' Logan ziet eruit alsof hij op springen staat. 'En jij,' hij draait zich naar mij toe, 'hoe durf je hem zijn zin te geven?'

'Hij is niet de enige die in deze kamer vast zit. Ik zit hier ook opgesloten. Help je ons of niet?' Het zou veel gemakkelijker gaan als iemand zich voordoet als Joey en op de kamer blijft.

'Ach toe broertje van mij,' Joey kijkt zijn broer smekend aan, 'voor mij.'

Logan lijkt te ontdooien maar dat duurt niet lang.

'Ik weet het niet hoor.' Nog steeds tegen het idee.

'We gaan alleen naar mijn moeders winkel en dan gelijk weer terug. Het zal denk ik vijf uur in beslag nemen. We kunnen om drie uur weer hier zijn.' verduidelijk ik.

'Als jij hier blijft en je voordoet als Joey, kunnen we zo naar buiten lopen als Joey zich voordoet als jou.' Ik bekijk hun gezichten en hun fysiek en als je ze niet goed kent zie je op afstand dezelfde persoon lopen.

'De vorige keer was er ook niets aan de hand en was zo'n leuke dag.' Voegt Joey er aan toe. 'Weet jij hoelang geleden het was dat ik tussen de mensen kon lopen zonder aangestaard te worden?'

Probeert Joey nu een slachtofferrol aan te nemen? Ik kijk naar Logan en zie dat het werkt. Ha! Boers en beste vrienden, natuurlijk weet Joey hem te bespelen.

'Oke, maar alleen snel heen en weer. Beloofd?' vraagt hij en kijkt mij aan alsof ik de leiding heb.

'Beloofd,' zeg ik en draai met mijn ogen. Dit wordt weer gevaarlijk, maar zo leuk.

Blij draai ik mijn om naar Joey die ook lacht. Snel pak ik de telefoon en bel de balie om een taxi te bestellen voor 'Logan' en mij. Over tien minuten zal er een auto voor staan. Joey doet de pet en zonnebril op en pakt geld en stopt het in een rugtas waar nog meer spullen inzitten.

'Logan, maak je geen zorgen. Ik zal hem niets laten overkomen.' Zeg ik en hij kijkt mij sceptisch aan alsof ik niet weet wat ik beloof.

We nemen afscheid en Logan zet zijn nummer in mijn mobiel voordat we vertrekken. Eenmaal op de gang kom ik een bekende tegen.

'Hoi Kai,' zeg ik enthousiast en ben blij dat ik hem zie lopen zonder tassen, maar achter een kar.

'Hé Aafke, nog ontzettend bedankt! Ik mag nu helpen bij afdeling roomservice. Ik weet dat jij je belofte bent na gekomen.'

'Geen dank,' zeg ik terwijl ik hem passeer en zwaai met een lach naar hem.

'Niet jaloers zijn.' zeg ik tegen Joey toen ik hem hoorde brommen.

'Waarom niet?' vraagt hij geïrriteerd.

'Omdat ik niet jaloers kan zijn op elk meisje die jou gezicht aan de muur heeft hangen. Als ik daar energie aan besteed heb ik geen vrije tijd meer over. Jij hoeft je nergens zorgen over te maken. Ik ben met jou samen.'

Hij geeft mij een kus op mijn wang en stappen de lift in. Eenmaal in de taxi laat hij zijn vermomming varen en trek mij tegen zich aan. Ik hang in zijn armen en vertel over de steden waar we langsrijden naar het Oosten van het land. Mijn moeder was extatisch toen ze hoorde dat ik 'vrij' was om even een uurtje lang te komen en te helpen met de inrichting. Ik vertelde dat Joey mee kwam en ik denk dat ze nu één plus één kan berekenen.

'We zijn er,' zegt de chauffeur en Joey rekent af. We stappen uit aan de rand van de stad die ik zo goed ken. Ik neem de steegjes richting mijn moeders winkel en het is behoorlijk rustig. Het is half 11 en veel moeders met kleine kinderen lopen door de dat.

'Daar ben je dan!' zegt mij moeder blij toen ik eindelijk met Joey aankwam bij haar winkel midden in de stad. Ze geeft mij een knuffel en ik bewonder de winkel.

'Heel mooi,' zegt Joey alleen en bekijkt de kale winkel.

'Wat had je in gedachten?' vraag ik haar gelijk. Ik heb Logan beloofd geen tijd te verspillen en snel weer naar huis te gaan. Dat is dan ook precies wat ik ga doen. Nu hopen dat Joey braaf is.

Met handgebaren legt mijn moeder uit wat ze wil doen. Ik raad haar dingen aan maar ook ideeën af . Ik praat met haar over de doorloop en waar ze de dure en goedkopere producten het beste kan plaatsen. Ze is blij met mijn hulp en na een uur hebben we alles besproken?

'Lunchen?' vraagt ze en ik kijk op de klok. Half twaalf is het nu, we moeten zo weer weg.

'Nee sorry, we moeten snel weer naar Amsterdam. Ik denk dat ik en Joey een broodje meenemen de taxi in.'

Joey heeft het hele uur bijna niets gezegd en keek vooral naar buiten terwijl het winkelend publiek lang de ramen liepen en hem negeerde.

Mijn moeder fluisterend en mijn oor terwijl in naar Joey staar. 'Wat is jullie deal?'

'We hebben verkering, maar hij gaat volgende week naar Amerika. We willen lange afstandsrelatie proberen, maar ik heb er een hard hoofd in.' Beken ik aan haar.

Ze knikt alleen en geeft mij een knuffel met de raad dat ik moet doen waar ik mij prettig bij voel. Ik knik en gebaar aan Joey dat we weer vertrekken. Hij neemt afscheid van mijn moeder en ik zie haar hem nakijken. Ik draai met mijn ogen en zwaai nog een keer voordat we de drukke winkelstraat inlopen.

Joey heeft zijn vermomming weer aan en we lopen naar een broodjeswinkel om eten te kopen. Hopelijk gaat de terugweg net zo soepel als de heen weg...