Hotel de Botel

H17 Ontmoeting met de nichtjes

Ontmoeting met de nichtjes

'Zet je bril en pet op,' zeg ik nog snel voordat we de straat inrijden, 'we moeten nog een stukje lopen.'

Zonder commentaar zet hij zijn bril en pet op. Mijn ouders wonen in een rijtjes huis, maar gelukkig wel een hoekwoning waardoor er meer ruimte gecreëerd is. Aan de overkant van de straat staan weer huizen die precies het zelfde lijken.

Mijn vader zet de auto op het enige plekje neer die nog leeg is. Vier huizen verder op staan Anne en Vera te wachten in de schuur. Wat een idioot idee, maar wel nodig.

Ik kijk naar Joey die er stoer uit ziet in zijn vermomming. Mijn vader krijgt niets mee van de mode wisseling en stapt uit de auto en staat ongeduldig te wachten tot we uitstappen.

'Waarom ben je zenuwachtig?' vraagt Joey.

'Ik weet het zelf ook niet goed. Ben bang dat je ontdekt wordt ook al is die kans hier klein. Straks moet ik je het hotel weer in loodsen. Dat wordt echt...' Voordat ik verder kan praten heeft hij zijn vinger op mijn lippen gelegd.

Een intiem gebaar om mij het zwijgen op te leggen en ik krijg mijn bekende rode kleur op mijn wangen.

'Dat zien we dan wel. Laten we genieten van het eten en gezellig de dag met elkaar doorbrengen.' Hij zegt dit normaal alsof hij vaker deze situatie heeft meegemaakt. Misschien heeft hij dat ook wel. Zijn leven bestaat uit verstoppen en vluchten.

Ik knik en stap uit de auto. Mijn vader staat nog steeds wachtend bij de auto en zodra ook Joey uitgestapt is knipt hij de auto op slot. Geen idee waarom het zo precies komt, er gebeurd nooit iets in het dorp.

Terwijl we naar mijn ouderlijk huis lopen en eindelijk nog steeds mijn huis, zie ik een paar nieuwsgierige buren door de gordijnen loeren. Ze zullen nooit Joey ontdekken maar ik voel me bekeken en loop iets dichter tegen hem aan. Hij lijkt dit niet erg te vinden. Mijn vader maakt de voordeur open die we vaker gebruiken dan de achterdeur en laat zichzelf naar binnen.

'Anne en Vera zijn in de schuur. We gaan daar langs,' antwoord ik en trek aan Joey arm om hem van richting te laten veranderen.

'Ze zitten binnen, laat mij het woord eerst maar doen,' zeg ik en hij haalt zijn schouders op alsof ik iets doodnormaals ga doen.

Anne en Vera zijn inderdaad in de schuur en zitten op de tuinmeubelen die nog steeds binnen staan. Anne op de tafel en Vera netjes op de stoel. Ze zijn nog steeds in een giechelige bui en ik zie hun reactie wanneer ik en Joey achter het muurtje verschijnen.

Annes ogen worden groot en Vera krijgt een grote grijns op haar gezicht. 'Dus jij wilde dus even je nieuwe liefde komen showen?' vraagt Anne plagerig en begint met haar wenkbrauwen heen en weer te wiebelen. Gods irritant vind ik dat. Vera kijkt naar mij en dan weer naar Joey alsof er iets niet klopt.

Joey zet zijn zonnebril af wat mij het teken geeft om te reageren om mijn irritante nichtje.

'Hij is mijn vriendje niet,' god wat hoop ik toch dat daar verandering in kon komen, 'maar mijn collega.' Leg ik voor de tiende keer uit voor mijn gevoel en ik ben nog niets eens in de keuken gekomen.

'Ken ik jouw ergens van?' begint Anne en ze zet zichzelf af van de tafel om Joey een hand te geven. Hij knikt en schud de hand zonder iets te zeggen.

'Dit is mijn collega Joey, hij spreekt Engels,' leg ik aan ze uit.

'Leuk jullie te ontmoeten,' zegt hij beleeft en zet zijn pet af. Een dikke zwarte lok ontsnap zijn kapsel en valt voorbij zijn kin.

Zijn ''posterlook'' waar hij op elke deur hangt in elke meisjeskamer is zichtbaar.

Anne zie ik naar ademhappen en grijpt Vera's arm vast om staande te blijven. Vera heeft het allemaal niet door en kijkt mij verward aan.

'Joey?' vraagt Anne en hij geeft een klein geperst lachje.

'Ken je hem?' vraagt Vera en volgt het niet meer.

'Laten we allemaal even rustig zitten zodat ik het snel kan uitleggen.' Ik wijs naar de tafel en stoelen en ze volgen mij. Anne, Vera en ik gaan zitten terwijl Joey achter mij blijft staan met zijn hand op mijn schouder.

Anne kan haar ogen niet meer van Joey afhouden en ik zwaai een keer voor haar gezicht om haar aandacht te krijgen. Ik weet dat Vera's Engels wat roestig is en begin in het Nederlands te praten.

'Joey is de zanger Joe,' zeg ik en nu begint ook Vera's gezichtsuitdrukking te veranderen. Snel begin ik verder met mijn uitleg zodat ze niet gek worden.

'Hij is een gast in het hotel waar ik werk en hij zit daar een soort van ondergedoken. Niemand weet dat hij daar zit en niemand mag weten dat ik hem heb uitgebroken.' Deze woorden klinken echt zo gek uit mijn mond.

'Joey zat al twee weken op zijn kamer omdat zijn concerten steeds werden verschoven. Ik bood hem aan om mee te gaan naar mijn huis om rustig te genieten van Nederland. Maar ik wist niet dat jullie allemaal zouden komen.' Ik bijt op mijn lip en begin met mijn handen te frunniken.

'Willen jullie het geheim met mij houden? Niemand mag weten dat hij hier is. Dat is gevaarlijk voor hem en ik kan mijn baan verliezen.' Ik maak overdreven oogcontacten met mijn familieleden terwijl Joey mij een bemoedigend kneepje geeft in mijn schouder.

'Nu mag je vragen stellen,' zeg ik en leun achterover in de stoel.

Annes ogen zijn weer op Joey gericht en weet geen woord uit te brengen. Wat zeldzaam voor haar is.

'Zo jullie zijn vrienden?' vraagt Vera in haar beste Engels.

'Ja, dat zijn we geworden de afgelopen dagen,' antwoordt hij voordat ik kan antwoorden en knik.

'En niemand mag weten dat jij hier bent geweest?'

'Ja, in ieder geval de komende twee weken niet. Daarna ben ik weer in Amerika en mogen jullie zeggen wat jullie willen. Alleen zou ik het fijn vinden als jullie het niet deden. Voor het geval dat ik de volgende keer weer wil langskomen.' Zegt hij langzaam zodat beide dames zijn woorden goed begrijpen.

'Maar hoe?' vraagt Anne en stopt met haar vraag.

'We moeten naar binnen gaan, alsjeblieft maak geen foto's of bericht je vrienden. Het is erg belangrijk voor mij en ik vertrouw jullie dat jullie mijn geheim bewaren.' Hoopvol klinkt mijn stem niet, het klinkt meer als een verzopen katje die om hulp miauwt.

'Maar natuurlijk,' zegt Anne en geeft mij een knuffel, 'ik zal me gedragen.'

Vera knikt instemmend en ik hoor mijn moeder in de keuken bezig met de voorbereidingen.

'Ze zullen ons geheimpje bewaren,' richt ik me tot Joey, 'we moeten nu naar binnen gaan.'

'O, daar nog even over, je moeder denkt echt dat je een vrouwelijke collega meeneemt.' Anne begint hysterisch te lachen zoals ik van haar gewend ben.

'Dus, ze komt er zo achter dat het niet zo is...' ik snap niet waarom het zo'n big deal is.

Vera verlost mij uit mijn denkspiraal. 'Ze heeft de Brouwers uitgenodigd en ik denk dat Thijs meekomt.

Ik sla mijn handen voor mijn gezicht en Joey reageert op mijn plotselinge verandering.

'Wat is er mis?' vraagt hij zachtjes in mijn oor.

'Mijn moeder heeft Thijs en zijn ouder uitgenodigd,' zeg ik tegen hem en zijn handen balen als vuisten.

Anne en Vera kijken ons vragend aan en weten dat ze een gedeelte van ons gesprek missen. Dit wordt een hel. Zo'n leuke dag moest het worden en nu zit ik straks aan tafel met Thijs en Joey die hem wel wil wurgen.

That's my luck