Hotel de Botel

H24 Confrontatie

De indringer zit op het bed en zijn gelijkenissen met Joey zijn treffend. De zwarte haarkleur en bruine ogen zijn hetzelfde. Hij is iets kleiner en dunner dan Joe, maar er is geen twijfel mogelijk. Logan is hier in Nederland en ín de kamer van Joey. Ik weet niet hoe ik moet reageren en Joey ook niet. Hij staat er een beetje verloren bij, terwijl Logan zich van het bed afzet en heen en weer begint te ijsberen. Iets wat duidelijk ook een familietrekje is.

'Waar was je? Ik heb hier de halve dag zorgen zitten te maken over jou! Twee weken lang bestook je mij met berichtjes midden in de nacht dat je zo eenzaam bent en of ik wil langskomen. Twee weken!...' schreeuwt hij weer.

Ik verschuil mij een beetje achter Joey. Niet omdat ik bang ben, maar omdat ik niet de aandacht op mij wil vestigen.

'... Toen ik donderdag bijna geen contact meer met je kreeg had ik aan mama gevraagd of ik naar je toe mocht komen. Ik vind het zielig voor je dat je helemaal alléén in een kamer zit opgesloten! Maar nu ben ik hier en waar was je? Weg, weet je wel hoe ongerust ik was?' de laatste woorden spreekt hij weer zacht uit en kijkt in onze richting.

Joey staat nog steeds als een standbeeld stil en heeft geen idee hoe hij hierop moet reageren. Ik kan alleen maar denken aan het feit dat Logan weet van ons en ik hoop van harte dat hij niet heeft rond gevraagd waar Joey was. Maar ik moet mij inhouden, straks zal alles duidelijk zijn. Of ik mijn baan nog heb of niet...

'Er is een reden waarom je niet van je kamer mag. Dat weet je donders goed! En zo eenzaam ben je blijkbaar niet,' zegt Logan en maakt oogcontact met mij.

'Wie is dit?' vraagt hij aan Joey op een minachtige manier, waardoor Joey ontdooide.

'Ook leuk om jou te zien broertje. Ik ben blij dat je bent gekomen. Dit is Aafke, een vriendin.' Stelde hij mij voor. Ik vind het prima dat hij mij voor stelde als ''een vriendin'' we hebben besloten het rustig aan te doen.

Ik knikte richting Logan, 'Leuk je te ontmoeten,' piepte ik en er kwam een gemene grijns op zijn gezicht.

'Ik wist dat je laag aan het zinken was, maar een groupie? Kom op broer dat is niets voor jou. Ik ben blij dat je jouw lolletje hebt, maar deze meid gaat haar mond voorbij praten. Het is afwachten tot dat er hier een horde vrouwen je staat op te wachten.'

Ik beleef een déjà vu momentje en een mondhoek kruipt omhoog ondanks zijn harde woorden.

Joey slaat een arm om mij heen en trekt mij naast hem. Het voelt veilig om zo te staan, ook al is de situatie niet veranderd.

'Ze is geen groupie en ze houdt al vier dagen haar mond.' Zegt Joey bijna boos.

' O jawel een groupie en misschien verkoopt ze haar verhaal wel aan een roddelblad. Zoveel kan ze toch niet voor je zijn als je haar voorstelt als ''een vriendin''. Je moet denken aan je reputatie broertje, je heb niet de luxe om rond te neuken.'

Hij draait met zijn ogen en gaat weer op het bed zitten. Joey loopt naar hem toe met mij nog steeds onder zijn arm. Ik voel woede van hem afstralen.

'Ze géén groupie!' schreeuwt hij terug.

'Aafke is wat ze wil zijn van mij. Als zij liever voor nu een vrienden wil zijn, ga ik daarmee akkoord. En mocht ze beslissen om in mijn heftige leventje te stappen, is ze van harte welkom. Ik heb mijn keuze gemaakt, zij is aan zet.'

De woorden van Joey weten mij te raken en ik geef hem een kus op zijn wang. Wat hem doet glimlachen. Ik neem de lach als gebruikelijk over.

'Je bent verliefd?' vraagt Logan en Joey knikt.

Logan schudt met zijn hoofd alsof hij het niet kan geloven.

'Echt?' is de vervolg vraag en Joey antwoordt hem bevestigend.

Even bleef het stil en ik besloot de stilte te breken.

'Joey, ik denk dat ik maar beter kan gaan. Breng maar tijd met hem door.' Bood ik aan maar hij versterkte zijn grip om mijn schouder.

'Jij gaat nergens heen, we moeten nog pizza eten. Weet je nog?' vraagt hij en ik knik. Ik eet liever ongemakkelijk met hem en Logan dan alleen op mijn kamertje.

'Vind je het erg als ik iets langer blijf?' vraag ik aan Logan. Niet dat hij nee kan zeggen want Joey kijkt hem dwingend aan.

'Ik vind het goed. Ik heb veel vragen.' Voegt hij eraan toe en ik zie niets van humor in zijn gezicht. Hij is erg beschermend naar zijn broer toe en ik weet of ik hem kan overtuigen om mij aardig te vinden.

Pff, aan deze dag lijkt geen einde te komen. Aan de ene kant ben ik dood op en wil ik slapen. Aan de andere kant ben ik blij dat ik nog even bij Joey kan blijven. Ik heb nog niets van Sander gehoord en weet niet of ik morgen moet werken. Het maakt ook niet uit of hij mij belt of niet. De komende dagen wijkt ik minimaal van Joey's zijde.