Hotel de Botel

H19 Ontmoeting met Thijs

'Het is al een lange dag voor haar geweest,' hoor ik Joey fluisteren. Ik doe langzaam mijn ogen open en kom tot de ontdekking dat ik tegen zijn borst aanleun. Ik ben in slaap gevallen en ik kan mijzelf wel voor mijn hoofd slaan dat ik mijn kostbare tijd met hem slapend doorbreng.

Ik ga snel rechtop zitten, maar dat gaat moeilijk. Joey's armen zijn om mij heen geslagen. Als een liefgebaar of als barrière om mij niet van mijn stoel te laten kukelen. Snel check ik zijn shirt op kwijl vlekken, ik weet dat ik meestal met mijn mond open slaap.

'Hi,' zegt hij en laat zijn armen van mij afglijden. 'Hi,' antwoord ik terug beetje beduusd. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk op de klok.

'Je hebt een kwartiertje geslapen,' antwoordt Joey mijn gedachten.

'Ik kan mijzelf wel slaan dat ik mijn tijd met jou slapend doorbreng.' Zeg ik veel te snel en veel te eerlijk, waardoor ik mijn wangen voel gloeien. Joey doet met mij mee en ik zet mezelf recht op de stoel neer en kijk naar de bank waar niet alleen Anne en Vera zit, maar ook Thijs.

De volwassenen zijn in de keuken de tafel aan het dekken en de puntjes op de I aan het zetten. Thijs zijn gezichtsuitdrukking is boos. Echt boos en ik denk dat hij elk moment naar voren kan schieten om mij of Joey te wurgen. Zijn uitdrukking heeft ook iets weg van verraad waardoor ik weer dichter tegen Joey aan ga zitten. Ik zou zweren dat ik zijn bovenlip zit trillen zoals honden doen als ze dreigen aan te vallen.

'Thijs,' zeg ik met een schorre stem, 'ik zie dat je de uitnodiging van mijn moeder hebt aangenomen?' vraagt ik om duidelijk te maken dat ik hem hier niet wil.

'Dat klopt,' zegt hij zeker en kijkt Joey dreigend aan.

Ik hoop maar zo dat hij hem niet herkent. Kan ook bijna niet hij luistert nooit naar zijn muziek en volgt de muziekstroming ook niet. Om maar te zwijgen over Romantische Comedy's die hij nooit met mij wil kijken.

'Ik wil met je praten,' zegt hij met een lage stem, 'alleen,' voegt hij eraan toe.

'Gaat niet gebeuren,' zeg ik. Ik ben zo klaar met zijn bullshit.

'Aafke,' zijn ogen worden zachter en ik herken zijn gezicht weer terug, 'ik heb spijt ik wil het uitpraten.'

'Ik vergeef het jou niet,' ik kijk naar Joey die mijn gezicht scherp in de gaten houdt, 'praat niet meer tegen mij vandaag.'

Ik sta op en Joey volgt mij naar de drukke keuken. Er is een extra tafel bijgeschoven en de stoelen uit de schuur staan er bij. Op dat moment roept mijn moeder dat het eten klaar is en de rest volgt ons naar de keuken en neemt plaats. Ik ga naast Joey zitten en ik zie dat Thijs een statement maakt om recht tegen over mij te zitten.

'Ik vertel je straks alles,' zeg ik tegen Joey en hij knikt. Hij kan het sfeertje toch wel voelen.

'Als je wil dat ik ingrijp hoef je het maar te vragen,' fluistert hij in mijn oor en ik moet glimlachen bij het idee dat Thijs over de tafel wordt getrokken.

Ik kijk naar voren en Thijs zit naar mij te staren alsof hij nog nooit eerder een meisje heeft gezien. Ik word er ongemakkelijk van en begin aan mijn haar te draaien.

Joey legt zijn arm over mijn schouder en trekt mij nog even naar zich toe en fluistert in mijn oor dat ik mij niets van hem moet aantrekken en Thijs onze dag niet moet verpesten.

Op de manier waarop hij ónze dag zegt maakt mij weer aan het blozen en ik knik. Iedereen zit en we beginnen met een gebed waarna iedereen begint op te scheppen.

De lunch in niet uitgebreid. De groentesoep waar mijn moeder bekend om is, is verdeeld in twee pannen op tafel. De stokbrood met beleg ligt over de hele tafel verspreidt net als andere tussen gerechtjes.