Bir Yazarın Hayatı

Sonuncuyuz!

Sonuncuyuz!

"Küfredebilir miyim, baba?"

"Hayır."

"Peki o zaman. Bazı ahmaklar--"

Ters bir bakış.

"Ah, peki tamam. Bazı insancıklar, gitmiş hedefin yerini değiştirmişler!"

Doğru duydunuz. Oryantiring'deyiz ve gerçekten bazı ahmaklar gidip hedefin yerini değiştirmiş! Biz kazma mıyız da bir takım bütün hedefleri bulurken biz daha birinci hedefi bulamıyoruz?

Gitmişler, ağacın dibindeki zarfları, ağacın İÇİNE koymuşlar. Biz de dört kız, aval aval turluyoruz okulu. Hepimizin pestili çıktı, çünkü daha ilk hedef için okulu 5 kez turladık.

Ama sonra... Bir atak yaptık, bizi görmeliydiniz. Zarfları bir dakikada getiriyorduk, Flash gibiydik yani. Uçuyoduk bildiğiniz.

Yine de sonuncu olduk.

Doğru duydunuz.

Sonuncuyuz!

Ve onun dışında, bu gün iki kere yüzüme top yediğimi biliyor muydunuz? Evet, bu da doğru. Bir tanesi tersten manşet atmaya çalışırken geldi yüzüme, yani kendi kendime top attım.

Diğeri, Z ile konuşurken oldu bahçede. Bir baktım, yüzümde bir acı var. Bum! ve sonra kısa bir siyahlık. "Ayda öldün mü?!" diye koşan arkadaşlarıma takmayın.

"İşte böyle oldu. Az önce yüzüme top yedim."

"Ben de çikolatalı top yemeyi seviyorum!" Ha ha ha ha. Gu'nun büyük bir mizah anlayışı var. Ha ha ha ha.

Bir de 'o' koşuşum var. Fen hocası, sırf Be 1 saniye geciktiği için geç kağıdı almaya göndermiş. Şu son günlerde de buna benzer vakalar yaşandı ve ben dersin başlamasına iki dakika kala ne fark ettim?

Ödevimi dolabımda unutmuşum.

Sınıf üçüncü katta, dolaplar en alt katta.

Ve ben ne yaptım?

Koştum, arkadaşlar. Koştum. Hem de var gücümle.

Görmeliydiniz beni, rüzgar gibi uçuyorum böyle. Basamakları ikişer çıkıyorum ve hatta tam sınıfın olduğu koridora döndüm, hocalardan biri "Yavaş ol Ayda daha var."

'He sen öyle san.' dedi iç sesim. 'Sen bilmiyorsun tabii bizim fen sınıfını. Zaten kimse yok koridorda, he daha çok var. Bir eve koşup uyuyup gelirim.'

Ve neymiş biliyor musunuz?

Gerçekten daha varmış.

Benim gelmemle S -yeni kız olduğunu sandığım, tanıdığım ama uzun süredir konuşmadığımızdan adını unuttuğum 'o' kız- ve Do'nun ödevlerini almak için aşağı koşmaları bir oldu.

Sonra hoca geldi ve onlar geç kaldılar. Ve hoca ne yaptı biliyor musunuz?

Tahmin edin?

*

Geç kağıdı almalarını söylemedi!