impresive | liskook

2.0

instagram: roenvia

Jungkook'tan

Boşuktaydım.Yorulmuş gibiydim ama çok enerjik hissediyordum. Beni yoran sonu asla gelmeyecek nefret ve hırstı. Daha 22 yaşındaydım ama daha büyük hissediyordum. Sanki tüm yükü kendim taşıyor gibi hissediyordum. Hayatım boyunca hep çalışmak ve çabalamak zorunda kalmıştım. İdol olmak benim için en zor şeydi. Bu kadar yükselmek hiç kolay olmamıştı. Bunun yanında özel işlerle Oh Dounght ile Sehun'la uğraşmak çok zordu. Bizimkiler bana küçüklükten beri destek oluyordu evet ama bir şeyler ağır geliyordu. Biz bu günlere en dipten gelmiştik. Çocukluğumu yaşayamamıştım. Olgunlaşmak zorunda kalmıştım.
Bunların hepsinin babam(!) yüzünden olması acınasıydı. Sonuçta Sehun gibi ben de öz oğluydum ama onun için sadece Sehun olmuştu.

Ölüm haberimi aldığı gün ne kadar sevindiğini kendi gözlerimle görmüştüm. O gün içimdeki çocuk tamamen ölmüştü. Aniden kapı açıldığında telaşla yerden kalktım ve gözümdeki yaşları sildim. İçeriye Jimin girmişti. Kapıyı kapattı. Apar topar pratikten geldiği için eşofmanlıydı. Bana doğru yaklaştığında yere bakıyordum.

Omzuna dokundu. "JK sen iyi misin?"

Başımı salladım. "İyiyim Hyung."

Jimin de en az benim kadar kötü gözüküyordu. Gözlerimin içine baktı. "Gel Tae'yi yalnız bırakmayalım."

Bu söylediği söz bile canımı yakmaya yetiyordu ama ben yine de güçlü duracaktım. Her zamanki gibi.

Jimin kolunu omzuma attığında beraber odadan çıkıp Tae'nin yattığı odaya geçtik. Odaya girdiğimiz anda bizimkiler yüzümüze baktı.
Yoongi Tae'ye bakıp dudağını ısırdı. "Hele bir kalk V öyle bir döveceğim ki seni..."

Namjoon gerçekten sinirliydi. "Adamlara bak lan! Siz kimsiniz de bize racon kesiyorsunuz?"

Nefesimi sinirle dışarıya verdim. Tae'ye bakamıyordum."Ona bunu yapanların belasını sikeceğim."

Jin tısladı. "Sehun ve Oh Dounght piçi."

Sinirle göz devirdim. Jimin başını salladı. "Doğduklarına bin pişman olacaklar."Namjoon gözlerini kıstı. "Siz bu işe karışmacaksınız."

Başımı iki yana salladım. "Hayır Hyung bu sefer değil."Jimin de beni onayladı. "O benim kardeşim."

Taehyung yatakta yatarken dudağımı ısırdım. Dün korkunç şeyler olmuştu. Birileri V'yi dövüp kapımızın önüne bırakmıştı. En kötüsü bunu Lalisa da görmüştü. Ben dün kendime geldiğimde Namjoon'un getirdiği doktorlar Tae ile ilgileniyordu. Jimin sinirden ağlıyordu. Namjoon ve Yoongi delirmek üzereydi. Hoseok adamları bulmaya çalışırken Jin diğerlerini sakinleştirmeye çalışıyordu. Yatakta yatan Tae'ye baktım. Yüzü yara bere içindeydi. Uyuyordu. Bunu Oh Dought ve Sehun'un yapma ihtimali yüksekti ama CC de yapabilirdi. Ya da diğerleri. Bizde düşman çoktu.

Yoongi dişini sıkıp gri saçlarını geriye attı. "Şu an önemli olan Taehyung'un iyi olması."

Taehyung'a bakıp başımı olumlu anlamda salladım. Mavi saçlarının telleri kıpkırmızı olmuştu. Onu bu halde görmek kanıma dokunuyordu.
Namjoon kendini toplamaya çalıştı. "Hadi herkes işinin başına. Jungkook ve J-Hope siz pratik yapmaya. Jimin sende. Yoongi benle gel. Jin sen barla ilgilen."

Kaşımı çattım. "Hyung Tae bu halde bırakacak mıyız?"

Namjoon başını salladı. "Evet. Jungkook biz en başta ne dedik? Ne olursa olsun yıkılmayacağız. O benim kardeşim. Tae'ye bunu yapanları ben ve Yoongi araştırıcaz. Siz işinize devam. Pes etmek yok."