" An gelir, bir papatyanın son yaprağında kopar kıyamet;
Sevmiyor. „
Aysun:
Gözlerimi açtığımda hiçbir şey beklediğim gibi değildi. Levent'in göğsünde uyuyakaldığım halde orada uyanmamıştım. Aslında bakarsanız bomboş bir yatakta uyanmıştım. Çarşafı bedenime sararak yataktan kalktığımda duvar kenarındaki kutuları gördüm. İçinde yeni aldığı kıyafetlerim olmalıydı.
Aklıma gelen düşünceyle gülümsedim. Elbette ki bize kahvaltı hazırlıyordu. Onu fazla bekletmek istemediğimden çabucak kıyafetlerimi giyindim. Bedenimi tam tutturmuş olması hoşuma gitmişti ama ayakkabılarım bir numara büyüktü. Umursamamaya çalışarak bileğimdeki kemeri iyice sıktım ve banyoya girerek yüzüme su çarptım.
Dün gece fazla duygusal geçmişti ve ben bu sabah kendimi yeniden doğmuş gibi hissediyordum.
Levent yanımda olduğu sürece her şeyin üstesinden gelebilirdim. Abim ve annem ise Levent'i gerçek anlamda tanıdıklarında onu çok seveceklerdi. Kocaman bir aile olacaktık.
Yüzümü kurulayarak saçlarımı düzelttim ve tepeden, gevşek bir topuz yaptım. İşte şimdi Levent'in yanına gitmek için hazırdım.
Odanın kapısını araladığımda burnuma dolmasını beklediğim nefis kokuları alamadım. Aşağıdan masanın hazırlanma sesleri de gelmiyordu. Korku, içimde kendini yavaş yavaş belli ederken aşağı inerek mutfağa girdim.
Burası bomboştu.
Mutfaktan bahçeye çıkarak adını seslendim.
Burada da değildi.
Adını durmadan seslenirken salona geldiğimde artık seslenmeyi bırakmıştım.
Gelinliğimin yanında... Sehpanın hemen üzerinde beyaz bir kağıt, bir telefon ve destelerce para duruyordu.
Kağıdı elime aldığımda elim öylesine titriyordu ki yazıları net olarak göremiyordum.
"Birazdan döneceğini yazmıştır." Diye fısıldarken kendimi gerçekten buna inanmaya zorluyordum.
Ve mektubu okumaya başladım.
Aysun,
Seni üzmeyi hiç istemedim. Dün gece her şeyi mahvettim. Yemin ederim neden yaptığımı hatırlamıyorum. Kendime nasıl engel olamadığımı bilmiyorum ama yapamadım. Kendime verdiğim sözü tutamadım.
Sana âşık değilim Aysun. Hiçbir zaman da olmadım. Bana güvenmen için sana yalan söyledim. Sana o belgeleri kuşkulanmadan ve sorgulamadan imzalatmalıydım. Holding hisselerini aldım. Amacım para değil ama o hisseleri almam planımın bir parçasıydı.
Dün gece sana o şekilde umut verdiysem çok üzgünüm. Ben bu satırları yazarken senin hâlâ yukarıda bize dair umudunun olması gerçekten canımı yakıyor ama biz mümkün değiliz Aysun. Sen ve ben var, biz yok...
Evet, yüzüne söyleyemem bunları. Bu yüzden yazıyorum. Sen çok iyi bir insansın Aysun. Seni gerçekten sevdim. O konuda söylediklerim yalan değildi. Tüm bunları yaşadığın için üzgünüm ama ödenmesi gereken bir bedel vardı.
Fazlasıyla nakit ve istediğin kişiye ulaşabilmen için telefon bırakıyorum. En kısa zamanda tüm bu yaşananları atlatmalısın. Hayatına yepyeni bir sayfa aç. Umarım bunun için yeterince güçlüsündür.
Her şey için özür dilerim.
Levent
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİLHUN 1 | Yıllanmış Aşk
Romance(Tamamladı.) Ben Mihriban Gökbey, Kendimi bildim bileli diyemem ama tamı tamına altı senedir adımı dâhi bilmeyen bir adamda tutukluyum. Geçtiği yerde taş üstünde taş bırakmayacak kadar öfkeli, bakışlarıyla nefesleri kesecek kadar görkemli, beni ise...
