Yazar'dan:
Her şeye rağmen hayata tutunanlar vardır. Kendisine aylar kadar ömür biçilmiş insanlar... Umut kesilmiş insanlar... Kendilerini arayan insanlar...
Bir de kaybolanlar vardır. Asla kendini bulamayacak olanlar...
Her şeyini kaybedenler de vardır. Değer verecek hiçbir şeyi kalmayanlar...
Kemal'in yokluğu en çok kimi mi etkiledi?
Belki de gerçek âşkını bulacak olan 'Unut' adındaki genç bir kanser hastasını değil.
Gerekirse canını feda edecek 'Anne yüreği' dediğimiz yaşlı kanser hastasını değil.
Her şeyini aynı anda kaybeden birini... Belki de evrenin en güzel âşkını kaybeden birini... (Zira aşk kıyaslanabilir bir şey değildi.) Huzuru bulduğu kokuyu kaybeden birini... Engel olamadığı her şeyle öz kardeşini kaybeden birini... Kendisine olan inancını kaybeden birini... Zaten alışamadığı gülümseyişini kaybeden birini... Kardeşim dediğini kaybeden birini...
Kadın gitmiş, adam bitmişti.
Artık hep umut edilen iyi günler yoktu. Artık Mihriban'ın Bora'sı yoktu. Bir adam vardı. Sorulara cevap vermekle yetinen bir adam... Hiçbir şeyi soramayan bir adam... Bora dört harfiyle kalmıştı:
B.O.R.A.
Şairin de dediği gibi; Ölüm gibi bir şey olmuş ama kimse ölmemişti.
Henüz.
'Sevmek' hiç bu kadar yetersiz olmamıştı. Hiç bu denli boşluğu kapatamayan...
Giderken söylediklerinin hiç duyulmamış mısralar olarak kalmasını isterdi. Ama kalmadılar. Kelimesi kelimesine söylemişti kadın, dinlemişti adam.
'Hiçbir anlamı yok.' Demişti gitmeden dakikalar önce.
'Beni sana bağlayan bir şeyim yok. Tutunacak, kalacak hiçbir şeyim yok. Zaten senin de bana karşı duyacak güçlü bir hissin yok. Âşk yok bir kere aramızda. Saygıyla olmaz. Bir ömür geçmez birlikte. Ben böyle bir ömür geçirmek istemiyorum. Sen de istememelisin. Hem... Belki bu hayatta birbirini mutlu edecek insanlar değilizdir. Seni mutlu edecek insan bir başkasıdır. Artık aramızda engel olmadığını söylüyorsun ama... Ben... Sevmediğim bir adamın belki bir gün hatırlarım diye beni beklemesini istemiyorum. Ne yaşadığımı dâhi bilmiyorum. Ya da yaşayacağımı... Yaşayacak mıyım onu dâhi bilmezken sebep olduklarını düşünmek istemiyorum. Ben senden nefret etmek istemiyorum. Seni suçlamak... Çevremizde olan herkese zarar geliyor. Bunlardan biri akıl sağlığı dâhi yerinde olmayan kuzenim. Bir başkası kız kardeşin... Ve Kemal... Onların aileleri... Biz tanışmasaydık hiç... Olmasaydık birbirimiz için... Tüm bunlar yaşanmayabilirdi. Bora... Belki de biz... Sevmemeliyiz... Belki de... Unutmalıyız... Benim gibi sen de unutmalısın. Son günlerde öğrendiğim tek şey... Biz olamayız Bora. Biz diye bir şey hiç olmamalı. Senin kız kardeşin bana âşık bir adamın çocuğunu taşıyorsa sen aramızda engel yok diyemezsin. Senin arkadaşın bizim yerimize vurulmuş ve şu an yoğun bakımdaysa sen aramızda engel yok diyemezsin. Kanser hastası bir kadın tek ailesini kaybediyorsa sen aramızda engel yok diyemezsin. Benim kalbim senin için atmıyorsa sen aramızda engel yok diyemezsin. Senden istediğim tek bir şey var: Benden vazgeç Bora, bizden vazgeç. Hayatına benim de yapacağım gibi yeni bir sayfa aç. Benim belki de hiç hatırlayamayacağım geçmişe takılıp kalma. Sev... Çok sev... Ama beni değil...'
Şimdi ise belki de ilk kaybettiğine teselli bulmaya gelmişti. Annesi zaten kız kardeşiyle fazlasıyla yıpranıyordu. Onu bir de kendi nefessizliğiyle soluksuz bırakmaya hâkkı yoktu. Demir Bey... Bora ve Aysun'un babası... Kendisinden vakitsiz giden bir kadının ilk âşkı... Derya'nın kıymetlisi... Evlatlarına sevgisini tam anlamıyla göstermeyi ertelerken geç kalmış bir adam... Soğuk bir mezar taşı belki de...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİLHUN 1 | Yıllanmış Aşk
Roman d'amour(Tamamladı.) Ben Mihriban Gökbey, Kendimi bildim bileli diyemem ama tamı tamına altı senedir adımı dâhi bilmeyen bir adamda tutukluyum. Geçtiği yerde taş üstünde taş bırakmayacak kadar öfkeli, bakışlarıyla nefesleri kesecek kadar görkemli, beni ise...
