DİLHUN 1 | Yıllanmış Aşk

49 | Beni öylece unutamazsın

" Gitmekle gidilmiyor ki...

Gitmekle gitmiş olamazsın;
gönlün kalır, aklın kalır,
anıların kalır.
-Cemal Süreya

Aysun:

Annemle salonda oturmuş beklerken Kemal abinin aşağı inmesiyle ikimiz de endişeyle söyleyeceklerine odaklandık.

"Mihriban aldığı darbeyle hafızasını kaybetmiş. Durumun ne kadar süreceği kesin değil. Onu üzecek olaylardan şimdilik bahsetmesek daha iyi. Şimdi yukarıda dinleniyor."

Annem duyduklarıyla fenalaşınca kolonyayla onu ayıltmaya çalışıyordum ki Kemal abi yanıma gelerek "Konuşabilir miyiz Aysun?" Diye fısıldadı.

Başımla onaylarken kolonyayı Reyhan'a vererek peşinden gittim. Dışarı çıktığını görünce "Üstüme bir şey almadım." Diye seslenmiştim. Bana dönerek çıkardığı ceketini omuzlarıma sardığında şaşırmış bir şekilde ona bakıyordum.

"Kimse duymazsa daha iyi olur."

"Neyi?"

"Konuşacaklarımızı..."

Tekrardan başımla onayladığımda kamelyaya oturmuştuk.

"Aysun beni sonuna kadar dinleyeceğine söz vermeni istiyorum."

Gözlerim dolarken "Gitmemi isteyeceğini biliyorum. Keşke abim seni yollamak yerine kendisi gelseydi de kabul ettiğimi ona söyleseydim." Dedim.

"Peki kalmak için bir şansın olsaydı..."

Bakışlarında daha önce görmediğim bir şeyler vardı. Ne demek istediğini anlayamazken devam etmesini bekledim.

"Aysun ben... Ben birkaç gün önce çocuğumun olamayacağını öğrendim. Şimdi sende azıcık hatrım varsa beni sonuna dek dinle... Annem kanserdi biliyorsun. Şimdi tüm vücuduna yayılmış durumda. Yani onu her an kaybedebilirim... En çok istediği şey mutlu olduğum, evlendiğim ve kucağına torununu bıraktığım günleri görmek... Ne yazık ki ben bunların hiçbirini ona veremem. Aslında veremeyeceğimi sanıyordum ama sonra düşündüm ki... Belki de tüm bunlar bir işarettir. Sen ve ben... Belki de artık biz olmamızın zamanı gelmiştir. Ne düşündüğünü biliyorum. Bana daha önce hiç o şekilde bakmadığını söyleyeceksin ve emin ol ben de öyle düşünmemiştim. Bu yüzden ikimiz arasındaki ilişkinin tüm sınırlarını sen belirleyebilirsin. Evli bir çift gibi davranmak zorunda değiliz. Sana söz veriyorum seni istemediğin hiçbir şey için zorlamam ama eğer evet dersen karnındaki çocuğun babası olurum. Onu özden öte sahiplenirim. Tüm sevgimi veririm ona. En iyi şekilde yetişmesi için elimden geleni yaparım. İstersen... Belki aylar, belki yıllar sonra... Çocuğuna baba olduğum gibi sana da eş olurum. Ben... Ben... Ne düşünüyorsun?"

Gözyaşlarım sicim misali akıp giderken "Senin adına gerçekten üzgünüm." Diye fısıldadım ve devam ettim.

"Ama bunu benim için yaptığını biliyorum. Ben bunu kabul edemem. Ben sana abi diyorum."

Ayağa kalkarak dizlerimin önüne çöktüğünde utanarak yüzümü başka yöne çevirdim. Ellerimi tutarak fısıldadı.

"Senden bunu hiçbir zaman istemedim. Biz birbirimizin hiçbir şeyi değiliz Aysun. Evlenmemiz için hiçbir sakınca yok. Senin için olduğu kadar benim de hayatımı düzeltecek bu evlilik. Yemin ederim bebeğin ve seni mutlu etmek için çalışacağım."

"Hayattaki tüm şanslarını elinden almış olacağım."

"Hayır... Hayır... Ben bu saatten sonra âşkı, evliliği aramam. Hiçbir kadına bunu yapmam. Evleneceğim kadını anne olmaktan mahrum bırakamam. Sen de bir başkasına güvenemeyecek kadar yaralısın. İkimize de iyi gelecek bu evlilik. Hem evim buraya çok yakın biliyorsun. İstersen burada da kalabilirsin bebek doğana kadar. Sonra benim evime yerleşirsiniz. Benim bir sürü boş odam var biliyor musun? Bebek için iki oda ayırırız. Biri yatak odası, biri oyun odası olur. Ben mimarım zaten. Oyun odasını ben dizayn ederim-"