" Herkesin bir umudu vardır.
Bir savaşı, bir kaybedişi,
Bir acısı, bir yalnızlığı,
Bir hüznü...
Çünkü herkesin bir gideni vardır,
İçinden bir türlü uğurlayamadığı. „
-Turgut Uyar
Unut:
Aysun'un çığlığıyla uyandığımızda evdeki herkes panik içindeydi. Hızla odasına ulaşarak önüme çıkan insanları aşmaya çalıştım.
"Aysun!"
Kontrolü yaparken tedirgin görünüyordu.
"Aysun tamam ben buradayım. Şimdi sakin ol ve beni iyi dinle. Doğumun başlamış, hastaneye yetişmek zor olabilir. Doğumunu yapmama izin veriyor musun?"
Gözyaşları yanaklarından süzülürken "Bebeğime bir şey olursa yaşayamam." Dedi.
"Bunun için bana güvenmen gerekiyor. Ben hemşireyim biliyorsun. Bana güveniyor musun Aysun? Kararını hızlı vermelisin. Vaktimiz azalıyor."
Yanı başında ellerini tutan Mihriban'a yardım istercesine bakarken "Ben normal doğum istemiyordum." Diye fısıldadı. Tek kelime daha edemeden attığı çığlıkla doğumu burada yapacağımızı anladım.
Gerekli malzemeler çabucak getirilmişken tek sorun Aysun'un yeterince güçlü olmamasıydı.
"Aysun böyle olmaz. Biliyorum canın yanıyor ama daha güçlü olman gerekiyor. Derin nefesler al."
Sayamadığım kadar dakikanın sonunda Aysun'un bebeği kucağımdaydı. Aysun'un gözleri bir kapanıp bir açılıyordu. Son gücüyle kollarını uzatarak bebeğini istedi benden. Bebeği annesinin kucağına bırakırken hepimiz ağlıyorduk.
Ben, asla anne olamayacağıma ağlıyordum.
Mihriban, anne olamayabileceğine ağlıyordu.
Aysun, yalnızlığına ağlıyordu.
Derya Hanım, kızı ve gelinine ağlıyordu.
&&&
Aysun ve bebeği için hastaneye geldiğimizde doktor her şeyin yolunda olduğunu söyleyince hepimiz derin bir nefes almıştık.
Yasemin Hanım'la beraber hastaneye gelmişken Kemal'i göreceğimiz sırada etraftaki insanların koşuşturması yüreğimi ağzıma getirmişti.
Yoğun bakım ünitesindeki bu koşuşturma iki sebeple olurdu. Ya bir ruh geri dönerdi... Ya da bir ruh giderdi...
"Ne olmuş? Kemal'ime bir şey mi olmuş?"
Yasemin Hanım'a cevap veremezken hemşirelerden birinden bilgi almaya çalışıyordum.
"Söyleyin! Öldü mü? Oğlum öldü mü? Efem öldü mü?"
Doktor koşarak gelirken hemşirenin doktora "Kardiyak arrest." Demesiyle dizlerimin tutmadığını hissettim. Birinin kalbi durmuştu.
"Yasemin Hanım lütfen sâkin olun. Kim olduğunu bilmiyoruz."
Yoğun bakım ünitesinden çıkan bir hemşireyi adeta yakaladığımda "Kemal Alaca'nın yakını siz miydiniz?" Dedi.
"Evet."
"Kendisi müdahaleye yanıt vermedi."
Her şey ağır çekimde gibiyken Yasemin Hanım'ın çığlığıyla sudan çıkmış gibi bir nefes aldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİLHUN 1 | Yıllanmış Aşk
Romance(Tamamladı.) Ben Mihriban Gökbey, Kendimi bildim bileli diyemem ama tamı tamına altı senedir adımı dâhi bilmeyen bir adamda tutukluyum. Geçtiği yerde taş üstünde taş bırakmayacak kadar öfkeli, bakışlarıyla nefesleri kesecek kadar görkemli, beni ise...
