Tom 2 ,,Jesteś moim aniołem''

Rozdział 18

Krystian

Kilka dni temu zasłabłem na siłowni. Nie wiem czemu, ale to mało ważne. Na szczęście obudziłem się, gdy chcieli wezwać karetkę. Nie chciałem robić zamieszania i powiedziałem, że nie chcę. Jeden koleś uparł się, że mnie odwiezie skoro i tak ma po drodze. Podziękowałem mu i wróciłem do siebie. Nie wspominałem nikomu o tym wydarzeniu. Pewnie z przetrenowania czy coś.

Mam dzisiaj wolny dzień, więc zaprosiłem do siebie chłopaków i Paulinę. Chciałem się napić razem z nimi pogadać. Patryk oczywiście standardowo zjawia się z czteropakiem dla siebie i kilkoma piwami w torbie. Z uśmiechem stawia wszystko na blacie mojej małej kuchni i pyta, czy mam coś do jedzenia. Podgrzewa pizzę, którą znalazł w lodówce i wykłada ją na talerz. Olek w tym czasie pokazuje nam projekt nowego tatuażu dla stałego klienta. Jest ogromny, bo będzie zajmował całe plecy i kark. Facet zażyczył sobie chińskiego smoka ziejącego ogniem.

- Czyli będziesz miał niezły zarobek. – mówi Łukasz z uznaniem. Siedzimy właśnie na kanapach i popijamy piwo, zajadając się pizzą. Paulina trzyma rękę na udzie Olka i wtula się w jego ramię. Wyglądają na cholernie szczęśliwych i bardzo zakochanych. Mam wrażenie, że po ślubie stali się sobie jeszcze bliżsi.

- Podobno zatrudniłeś nową asystentkę. – pyta zaciekawiony Łukasz. Olek coś tylko im wspominał, że zatrudnił na okres próbny kogoś, ale nic nie mówił, że dostała już pracę.

- Tak. Adę. Jest bardzo fajna i pomaga mi dużo w studiu. – chwali się nasz przyjaciel.

- To świetna dziewczyna. Polubiłam ją. I bardo ładna. – dodaje od siebie Paula.

- W końcu pracuje z twoi mężem nie? Musisz ją lubić. - śmieje się Patryk. – A masz może jakieś jej zdjęcie?

- Tak. Ostatnio zrobiłam jedno, jak byłyśmy na kawie. – Paulina grzebie w telefonie i szuka go przez chwilę. Pokazuje Patrykowi, a on zaczyna się śmiać.

- Co? – pyta Paulina zaskoczona jego wybuchem śmiechu.

- Ja bym na twoim miejscu się Paula zastanowił dwa razy, czy podoba ci się recepcjonistka Olka. – śmieje się Patryk.

- Czemu niby? – Paula patrzy na niego, marszcząc brwi.

- Bo to dziewczyna, która w wieczór panieński tańczyła na kolanach Olka. – mówi, uciekając spojrzeniem do Olka. Chyba zrozumiał, że ona nic nie wiedziała.

- Co? – spogląda zaskoczona na swojego męża. – A zamierzałeś mi o tym powiedzieć? – unosi brwi lekko zdenerwowana. Nie maiła nic przeciwko striptizerce, ale na pewno nie spodobało jej się to, że pracuje na stałe z Olkiem.

- Ale ja nawet jej nie pamiętam. Byłem tak zalany w trupa, że ... - broni się Olek i patrzy na mnie wkurzony.

- Krystian, czemu nic nie mówiłeś. - wzruszam ramionami, bo nie wiem co powiedzieć. Myślałem serio, że pamięta.

- Dobra nie tłumacz się. - mówi Paula i odsuwa się od Olka. Widzę, że jest smutna. W końcu nie wytrzymuje, wstaje i wychodzi z pokoju. Olek podąża za nią i zaczynają po cichu rozmawiać w kuchni.

- Co ty Patryk odwalasz! – wkurzam się na niego. Strzelam go lekko w potylicę za jego niewyparzony język. Wiem, że do niczego między nimi nie doszło, ale Paulina może czuć się dziwnie. A zdążyła już polubić Adę. Nie chcę, żeby się to zmieniło. Idę za nimi i zatrzymuję się, żeby słyszeć ich rozmowę.

- Mogłeś mi powiedzieć. – mówi smutno do Olka.

- Ale przysięgam, że jej nie poznałem. Wydała się znajoma, ale nie wiem, sądziłem, że może z widzenia ją kojarzę. – broni się Olek. Dotyka jej dłoni z pierścionkiem i próbuje zwrócić jej uwagę. – Wiesz, że cię kocham.