BENİM KÜÇÜK DADIM

43.Bölüm-Mahkemeden Hastaneye

Büyük gündü bu gün.Mahkeme günü.Işıl,hazırlanmıştı mahkemeye gitmek için.Aynanın karşısında karnına bakıyordu.
Işıl:-Üzgünüm bebeklerim.Sizi babanız ile birlikte büyütmeyi bende çok isterdim.Ama o boşanmaktan başka bir şey düşünmüyor.Dedi ve merdivenlerden indi.
Bayan Mi Ja:-Hastaneden çıkar çıkmaz mahkemeye.Dinlenmeye bile fırsatın olmadı.
Işıl:-Öyle oldu.Mahkemeden sonra da bu evden ayrılacağım efendim.
Bayan Mi Ja:- Sen ne diyorsun?Burası senin evin.Bu evi terk eden Yong Hwa.
Işıl:-Keşke biraz daha vaktimiz olsaydı da neden böyle davrandığını bilebilseydim.En azından ben onun için savaşmadım demezdim.
Bayan Mi Ja:-Sen,Yong Hwa'ya ne kadar da çok güveniyorsun?
Işıl:-Bu güvenimin sebebi ona olan sevgim değil anne.Bana o hissi veren Allah ve rabbimin neden bana böyle yardım ettiğini de biliyorum.Dedi ve elini karnına koydu.
Bayan Mi Ja gülümsedi:-Yong Hwa seni mahkemede görür ve boşanmaktan vaz geçer umarım.
Işıl:-Bakıp göreceğiz anneciğim.
Mahkeme salonuna gelmişlerdi.Işıl'ın gözleri,her yerde Yong Hwa'yı arıyordu ama görememişti.Başını öne doğru evdi.
Bayan Mi Ja:-Üzülme.Belki gelir.
Eun Min:-Hastanede ki halini ve tavırlarını hepimiz gördük.Kesin gelecek.Hem avukatı da yok burada belki vaz geçmiştir.
Işıl:-Umarım.Dedi mırıldanarak.
Yong Hwa ise Dong ile konuşuyordu telefonda.
Yong Hwa:-Benim ameliyat falan olacağımı sakın söyleme.
Dong :-Tamam Yong söylemem.Kırk kere tembih ettin.Çocuk muyum ben?
Yong Hwa:-Sen duramaz yumurtlarsın annem ile Işıl'a.
Dong:-Boşanacağım diye tutturma sende.Keşke yapabilsem de söylesem Işıl'a.
Yong Hwa:-Bak sakın.
Dong:-Söylemeyiz tamam.
Yong Hwa:-Ne yap et,boşat beni.
Dong:-Sanki ben boşuyorum seni.Gelip avukatına kendin söyleseydin ya.
Yong Hwa:-Ben gelirsen oraya Işıl'ı görür vaz geçerim diye korkuyorum.Hem,sen avukata söyle diye diyorum.Elinden gelenin fazlasını istiyorum ondan.
Dong:-Peki söylerim.Derken, adliyenin bahçesine girdi.
Yong Hwa:-Işıl'ı gördün mü?
Dong:-Evet.Bahçedeler annen ile.
Yong Hwa:-Demek gelmiş.Gelmez diye umuyordum.
Dong:-Sen çağırdın.Elbette gelecek.Ne dersin,gidip onu sevdiğini söyleyeyim mi ha?Dedi şımarırcasına.
Yong Hwa:-Tabiki hayır.
Dong :-"Tabiki hayır"aman söyleme. Söyleme de yalnız başına geçir o hayatını.Taktın kafana ölmeyi.Dedi kızarak.
Yong Hwa:-Bağırda duysunlar.
Dong:-Senin Işıl'ı hâla sevdiğini bağırayım da duysunlar.Dedi bağırarak ve arkasını döndü.Az uzaklarına ki Eun Min,Bayan Mi Ja ve Işıl'a el salladı.
Yong Hwa:-Bak birde bağırıyor!
Dong:-Yong Hwa,ben şimdi kapatıyorum.Dedi telaşla ve durumu kurtarmak istercesine gülümsedi.
Yong Hwa:-Ne oldu?
Dong:-Mahkeme başlamak üzere.
Yong Hwa:-Peki.Avukata bizi kesinlikle boşamasını söyle.Bahane kabul etmediğimi de ekle.
Dong :-Tamaaam! Dedi ve telefonu kapattı.
Işıl'a baktı Dong.Sonra diğerlerine.Yanlarına geldi.
Dong:-Merhaba.
Eun Min:-Yong Hwa seni mi gönderdi?
Dong:-Maalesef.
Bayan Mi Ja:-Kararlı yani boşanmaya.Benim aptal oğlum.
Dong,Işıl'a baktı.Oldukça Solgun duruyordu.Boşanmak istemediği her halinden belliydi.Yong Hwa'nın o çaresiz hâli de gözünün önündeydi.Hem bu boşanma davası,başlı başına yanlış bir karardı.Neden arkadaşını yanlış bir kararda desteklesin ki?İstese olayları daha güzel bir hâle çevirebilirdi.Evet yapabilirdi.Binbir düşünce aktı kafasının içinden.Yanında beklemekte olan avukatına döndü.
Dong :-Az önce Yong Hwa aradı beni.
Avukat:-Bir talimatı mı var kendilerinin?
Dong:-Evet.Boşanmak istemediğini söyledi.
Diğeri:-Ne?
Dong:-Vaz geçmiş.
Gülümsedi diğerleri bu haberler ile.
Avukat:-Ama?
Dong:-İstemiyor işte.Gidebilirsiniz.Dedi ve cebinden mektubu çıkarıp,Işıl'a verdi.
Işıl:-Bu da nedir?
Dong:-Okuduğun zaman,her şeyi anlayacaksın.
Işıl, mektubu okumaya başladı.Elleri titremeye,göz yaşları yanaklarından süzülmeye başladı.
Bayan Mi Ja:-Ne oluyor çocuklar?
Dong:-Yong Hwa bir ameliyata girmek üzere.Beyin ameliyatına.
Bayan Mi Ja'yı endişe sarmıştı.Annelik endişesi.
Bayan Mi Ja:-Ne, nasıl?Ameliyatta nereden çıktı?Oğlum iyi mi?
Işıl:-Beyninde anevrizma varmış.Yani baloncuk.O baş ağrılarının nedeni oymuş meğerse.
Dong:-Sizden uzak durmasının sebebide buydu.Sizi üzmemek için.
Bayan Mi Ja:-Bir başına nasıl yüklendi bu yükü?Ah Yong! Dedi ağlayarak.
Işıl:-Hemen,yanına gitmeliyim.Onu görmem gerek.Böyle bir başına giremez o ameliyata.En azından ona onu sevdiğimi söylemeliyim.
Dong:-Hastanede.Ameliyata girmeden yetişelim.
Bayan Mi Ja:-Haydi hemen gidelim.
Yong Hwa,hastanede ki odasında bekliyordu ameliyat zamanının gelmesini.Yatağının üzerinde oturuyordu.Yanıbaşında da ameliyat giysileri.Çağırdıkları an,hazırlanmak için yalnız ve ümitsizce.
Dong, girdi odaya nefes nefese.
Dong:-Yong,hah buradasın.Ameliyata girdin diye çok korktum.
Yong Hwa:-Henüz girmedim.Senin burada ne işin var? Mahkeme bitti mi? Boşandım mı Işıl'dan?
Dong:-Henüz boşanamadın çünkü imzalaman gereken bir evrak varmış.
Yong Hwa:-Şimdi ne yapacağım?
Dong:-Işıl avukatı ile aşağıda,sana kağıdı imzalatmak için bekliyorlar.Aşağıya inip imzalaman gerekiyor.Mahkemeye yetiştirebileceğiz böylece senin boşanma işini.
Dong yalan söylüyordu arkadaşı için.Biliyordu "Işıl senin için geldi "dese gitmezdi Yong Hwa.
Yong Hwa:-O zaman, hemen gidip imzalayayım.
Yong Hwa, bahçeye indi Dong ile.Karşısında Işıl, annesi ve Eun Min duruyorlardı.
Önce durdu sonra ilerledi.
Yong Hwa:-Avukat nerede?
Işıl:-Avukata gerek var mı?
Yong Hwa:-Boşanmak için.
Işıl Boşanmaya gerek var mı?
Yong Hwa:-Ne?
Işıl:-Boşanmaktan vaz geçtim.
Yong Hwa:-Olmaz.Vaz geçemezsin.Boşanacaktın benden.Öyle demiştin.
Işıl güldü:-Seven sevdiğinden nasıl uzak dursun ki?Ben duramam.Sen nasıl duracaksın?Kaçacak mısın hâla.Peki her şeyi bildiğim halde,ben seni bırakacak mıyım sence?
Yong Hwa:-Yapma Işıl.Sevme beni.Ayrıl benden.Ayrılmalısın.
Işıl:-Ayrılamam.Sana ihtiyacım var.Hatta sana ihtiyacımız var.Dedi ve minik bir kutu uzattı.
Yong Hwa:-Bu ne?
Işıl:-Seni ve beni artık biz yapan şey.
Yong Hwa, kutuyu aldı ve açtı.İçinden bir çift pembe pandif çıktı.
Yong Hwa:-Amaa bu?
Işıl:-Sana gerçekten ihtiyacımız var.
Yong Hwa gülümsedi:-So Eul.Dedi ağlayarak.Baba mı oluyorum?
Işıl,arkada olan diğer elini de çıkardı ortaya.Avucunun içinde mavi pandifler vardı.
Işıl:-Sadece baba değil.İkiz babası.
Yong Hwa mutluluktan havalara uçmak üzereydi.Daha bir gülümsedi, daha çok ağladı.Birden dayanamadı ve sarıldı karısına.
Yong Hwa:-Baba oluyorum.Baba.Çocuklarım olacak.Dedi yaşlı ama gülümseyen gözlerle.
Işıl:-Evet bitanem.Bizi bırakmayacaksın değil mi?
Yong Hwa:-Ama ben...
Işıl:-Kızımıza So Eul ismini koymuştuk ama oğlumuza isim bulamadım.Sen ameliyattan çıkınca, beraber düşünelim mi babası?Dedi ağlayarak.
Yong Hwa:-Tamam canım.Ameliyattan çıktıktan sonra beraber isim bulacağız ona da.
Işıl:-Tek başına nasıl dayanmaya çalıştın onca şeye?Hem bu hastalığa dayanmaya çalışıp,hem de birbirimizi severken ayrılmaya, nasıl dayanmaya çalıştın?
Yong Hwa:-Dayanmam gerekiyordu.Senin ve annem için.
Işıl:-Peki biz nasıl dayanacaktık yokluğuna?Hiç düşündün mü beni?
Yong Hwa:-Hem de çok.
Işıl:-Söz ver Yong. Bizi bırakıp gitmeyeceksin değil mi?
Yong Hwa:-Söz.Bırakmayacağım.O akeliyattan senin için,bebeklerim için sağ çıkmaya çalışacağım.Ben gelene kadar isim düşün olur mu?Liste yap mesela.Seçtiğin isimler tam benim oğluma göre olsun.Çıkınca en güzel ismi seçeriz. seninle.Dedi gözlerini silerek.
Işıl:-Bekleyeceğiz seni.
Yong Hwa, ameliyat için hazırlanıyordu.Işıl'da ameliyat kıyafetlerini giyinmesinde yardımcı oluyordu.Gözlerine baktı Yong Hwa'nın.Sonra elini yanağına koydu.Hafif yükseldi parmaklarının ucunda sonra yanağından öptü kocasının.Durmadı.Hemen sarıldı.
Işıl:-Bu son öpücük değil ona göre.
Yong Hwa:-Çocuklarımız için hayatta kalmaya çalışacağım.
Işıl:-Ben?
Yong Hwa:-En çokta senin için.
Işıl:-Seni seviyorum Jung Yong Hwa.Seni çok seviyorum bebrklerimin babası.
Yong Hwa:-Ben de seni So Eul.Bende seni küçük dadı.Dedi gülümseyerek.
Yong Hwa ameliyata alınmıştı.Işıl hiç durmuyor dua ediyordu.Korkuyordu aslında.Çok korkuyordu Yong Hwa'yı kaybetmekten.Bu yüzdendi hiç durmadan, içinden,kalbinden ettiği dualar.
Işıl:-Allahım,bebeklerimin babasını,sevdiğim adamı bana bağışla.Onun gözlerine bakmadan,elini tutmadan nasıl bir ömrü geçiririm ben.Ne olur Allah'ım!Onu bize bağışla.Yuvamıza, birlikte geçireceğimiz yarınlara bağışla Allah'ım.
Yong Hwa'nın ameliyatı devam ediyor, dışarıdakiler ise sabırsızlanıyordu.Nihayetinde sekiz saat süren bir ameliyattı ve akıllarından her türlü ihtimal geçiyordu.Bayan Mi Ja, oğlunun çıktığını görmek istiyordu bir an önce.Onu çocukları,karısı ile yan yana görmek istiyordu.
Bayan Mi Ja:-Demek ben babanne olacağım ha!Dedi hüzünlü yüzünde minik bir gülümseme ile.
Işıl:-Evet anne.Bunu sizden saklamamalıydım.O an Yong Hwa'nın benimle sırf çocukları için kalmasını istemediğim için sustum.Aptallık etmişim.
Bayan Mi Ja:-Kendini suçlama.Senin yerinde kim olsa böyle davranırdı.Haklı olarak.
Işıl:-Belki en baştan söyleseydim Yong'a o da bu oyunlara girmezdi.
Bayan Mi Ja:-Eğer Yong Hwa kafasına bizi üzmemeyi koyduysa, başka şeyler de yapabilirdi.Hem bunlara takılma.Ameliyattan sağ salim çıkınca mutlu yuvanıza geri döneceksiniz.Kaldığı yerden devam edeceksiniz evliliğinize.
Işıl:-Son bir ayda o kadar şey yaşadık ki mutluluk,ayrılık, hüzün.Bir an önce evime ve mutlu yaşantıma geri dönmek istiyorum.Üstelik bu sefer iki kişi fazla.
Nihayet ameliyat bitmişti.Yong Hwa, ameliyat sonrası girdiği emar da da ameliyatının başarılı geçtiği ve hiç bir sıkıntısı olmadığı görünüyordu.Nihayet,her şey yoluna gitmişti.
Bir kaç gündür,tam olarak kendinde değildi.Konuşmaları yarımdı hâla.Ameliyatın yoruculuğundan.Bayan Mi Ja ve yorucu hamileliğine rağmen Işıl duruyorlardı yanında.
Saçları kesilmişti.Ameliyat olduğu bölge ise sarılıydı.Pansuman edildikçe açılıyordu sargılar.Açıldığında ise dikiş ve zımbalar gözüküyordu.Işıl onları her gördüğünde,sanki bu dikiş ve zımbalar yüreğine atılmış gibi acı çekiyordu.Eşi için bir kez ve bir kez daha üzülüyordu.Aynı şekilde Bayan Mi Ja'da.
Eve çabuk taburcu olmuştu Yong Hwa.Bir kaç gün evde de yattı sürekli.Işıl başından ayrılmıyordu hiç.Eli elindeydi sürekli.Minik konuşmalar geçiyordu aralarında.Sonra yine uyku.
Bir kaç gün böyle geçtikten sonra ayaklandı Yong Hwa.Artık çok daha iyiydi.Eşi ile bahçede oturuyorlardı.
Yong Hwa:-Evde olmak çok güzel.Yeniden.
Işıl:-Evin sensiz tadı yok.
Yong Hwa:-Sensiz de hiç bir yerin tadı yok.Bir daha hiç bir yere gitmem seni bırakıp.Yani sizi.
Işıl gülümsedi:-Yong söylesene baba olmak nasıl bir duygu.
Yong Hwa:-Dünyanın en güzel annesinden iki afacanımın olması mükemmel bir duygu.Anlatılamayacak kadar hemde.
Işıl:-İyi ki yanımdasın Yong.Dedi ve elini tuttu.
Yong Hwa:-Artık hep yanındayım canım.Bir daha ayrılmak yok.Bir aile olduğumuzu şimdi daha iyi anlıyorum ve aile olarak her şeyin üstesinden birlikte geleceğiz bundan sonra.
Işıl başını yasladı usulca Yong Hwa'nın omuzuna.Yong Hwa ise minik bir öpücük kondurdu karısının başına.