Γιατί εμένα;

Στο τσακ...

Σ-ΠΡΟΣΕΧΕΕΕ

Άκουσα μια φωνή και γύρισα στα αριστερά να δω τι γινόταν.

Ένα αυτοκίνητο ερχόταν κατά πάνω μου και με την ταχύτητα που πήγαινε δεν προλαβαίνει να φρενάρει.

Έμεινα.Δεν μπορώ να κουνηθώ.Τα πόδια μου έχουν γίνει ένα με την άσφαλτο και έχω μείνει εκεί να κοιτάω το αυτοκίνητο,χωρίς να μπορώ να φωνάξω,χωρίς να μπορώ να ζητήσω βοήθεια.

Λένε ότι στις τελευταίες σου στιγμές η ζωή σου περνάει μπροστά από τα μάτια σου, σε εμένα ούτε αυτό δεν έγινε.Το αυτοκίνητο έρχεται όλο και πιο κοντά και εγώ δεν κάνω βήμα.Ούτε μπρος ούτε πίσω.

Μ-Αααα,φώναξα.

Κάποιος μου άρπαξε το χέρι και με τράβηξε πάνω στην ώρα.Νιώθω το σώμα μου να πέφτει κάτω και κάποιος έπεσε από πάνω μου.Η καρδιά μου χτυπούσε ΤΌΣΟ δυνατά.Από το σοκ;Από το ότι δεν κατάλαβα πότε έγιναν όλα αυτά;Δεν ξέρω.

Από πάνω μου βρισκόταν ο Σπύρος.Με είχε σώσει.Αν αργούσε μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου μπορεί και οι δυο τώρα να ήμασταν....

Η κολόνια του μυρίζει τόσο υπέροχα.Είναι από τα αγαπημένα μου αρώματα.Τον κοιτάω ακριβώς μέσα στα μάτια και ο ήλιος πέφτει ακριβώς από πάνω του.Είναι τόσο όμορφος...

Βέβαια είμαι τρελή πριν λίγο παραλίγο να πεθάνω και τώρα σκέφτομαι τον καινούριο συμμαθητή μου.Τι φάση περνάω;;;

Spyros' POV

Πάλι καλά δεν άργησα να την τραβήξω.Πέσαμε και οι δυο κάτω στο χώμα,πρώτα αυτή και μετά,από πάνω της εγώ.Με κοιτάει σαν χαμένη...άραγε τι να σκέφτεται;Πώς να νιώθει;Παραλίγο να σκοτωθεί.Αυτό που έκανε ήταν σκέτη αυτοκτονία.

Δεν έχω ιδέα πόση ώρα είμαστε έτσι αλλά καλύτερα να σηκωθώ.

Marina's POV

Σηκώθηκε και μου έδωσε το χέρι του.Το έπιασα και με τράβηξε.Με έπιασε από τα μπράτσα και έβλεπα τα χείλια του να ανοιγοκλείνουν αλλά δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγε,άσε που ένιωθα έναν τρομερό πόνο στο κεφάλι.

Μετά από λίγο με ταρακούνησε και νομίζω συνήλθα.

Σ-Είσαι καλά;Μαρίνα.Μίλησε μου;;

Μ-Εεε...ν-ναι μια χαρά.Ε-ευχαριστώ.Έτρεμα ολόκληρη.

Σ-Μην το ξανά πεις,είπε και με αγκάλιασε.Μετά από λίγο έπιασε τα μαλλιά μου για να τα χαϊδέψει,για να με κάνει να ηρεμήσω αλλά τραβήχτηκε απότομα.