Γιατί εμένα;

Θα επανορθώσω

Μετά από λίγο γυρίζει με τα ρούχα του και τα παπούτσια μας.

Σ-Πάρτα,είπε και μου έδωσε τη μπλούζα του και τη ζακέτα.

Μ-Τι να τα κάνω;;;

Σ-Τι να σου πω τώρα...Να τα φορέσεις μάλλον;

Μ-Καλά ρε έξυπνε και εσύ τι θα βάλεις.Θα αρρωστήσεις αν μείνεις έτσι και το ξέρουμε και οι δύο.

Σ-Δεν παθαίνω τίποτα εγώ.Φόρεσε τα,είσαι πιο βρεγμένη από εμένα και επίσης βούτηξες και στη θάλασσα,καλά πρέπει να είσαι τρελή για να βουτήξεις με τέτοιο καιρό.

Μ-Μου αρέσει που με ειρωνεύεσαι,είπα και γελάσαμε.

Σ-Θα τα φορέσεις,άντε πρέπει να πηγαίνουμε κιόλας.

Μ-Καλά γύρνα από την άλλη.

Σ-Όντως τώρα;;;

Μ-Γύρνα από την άλλη είπα!

Σ-Καλά,καλά μη μας δείρεις.

Γύρισα έβγαλα τη μπλούζα και κατάλαβα ότι και το σουτιέν είναι μούσκεμα.Τέλεια,απλά τέλεια.Πήγα να ξεκουμπώσω το σουτιέν αλλά γαμώτο μάγκωσε το σιδεράκι.Όχι ρε φίλε,τα χειρότερα στις πιο ακατάλληλες στιγμές.Όχι.

Σ-Να βοηθήσω,είπε και γέλασε.

Μ-Εσένα δεν σου είπα να μην κοιτάς!?!?!?

Σ-Ναι αλλά αργούσες και γύρισα να δω αν είσαι καλά.

Μ-Μια χαρά είμαι,γύρνα από την άλλη τώρα και μην με εκνευρίζεις άλλο,είπα και ευτυχώς είμαι πλάτη και δεν με έχει δει πόσο κόκκινη έχω γίνει.

Δεν είπε τίποτα,το μόνο που ένιωσα είναι δύο χέρια να κρατάνε το κούμπωμα του σουτιέν και αμέσως νιώθω να λύνεται.Αμέσως γύρισα να τον κοιτάξω με γουρλωμένα τα μάτια αλλά αυτός είχε ήδη απομακρυνθεί και γυρίσει πλάτη.Τώρα εγώ τι να κάνω;Να γκρινιάξω και να φωνάξω που έγινε ότι έγινε ή να τον ευχαριστήσω γιατί αν δεν με βοηθούσε θα ήμουν κανένα χρόνο εδώ και θα προσπαθούσα.Άσε δεν λέω τίποτα...

Μ-Έτοιμη,είπα και γέλασα.Εντάξει μου ήταν λίγο μεγάλα τα ρούχα του

Γέλασε και με κάρφωσε με το βλέμμα του.

Σ-Σου πάνε,είπε και ένα πονηρό χαμογελάκι δημιουργήθηκε στο πρόσωπο του.Εντάξει έχω λιώσει και είμαι χίλια τα εκατό σίγουρη ότι έχω κοκκινήσει.

Φορέσαμε τα παπούτσια μας και πήραμε το δρόμο του γυρισμού.Μέχρι να φτάσουμε λίγο πριν το τέλος,έκοψα ρυθμό και πήγαινα πολύ αργά και παραπατούσα κιόλας.Ήμουν πτώμα.