Γιατί εμένα;

Δεν της αξίζει!

Spyros' POV

Σ-Μωρό μου έτοιμη;Θα βγούμε τελικά.

Μα γιατί δεν απαντάει.Πάω προς το σαλόνι και την βλέπω να κοιμάται στο καναπέ.Καλύτερα να το ακυρώσω.

Μήνυμα προς Άγγελο

Έλα ρε,εμείς δεν θα έρθουμε τελικά.Θα κάτσουμε μέσα.

Μήνυμα από Άγγελο

Γιατί ρε έγινε κάτι;

Μήνυμα προς Άγγελο

Τη Μαρίνα την πήρε ο ύπνος...

Την πήρα στα χέρια και τη πήγα μέσα να κοιμηθεί.Της έβγαλα το φόρεμα και τα παπούτσια και έμεινε με τα εσώρουχα.Την έβαλα να ξαπλώσει και τη σκέπασα.Ελπίζω μην θυμώσει αύριο.Εγώ απόψε θα κοιμηθώ στο καναπέ γιατί δεν με βλέπω να κρατιέμαι για πολύ ακόμα.

Marina's POV

Μ-Σπύρο τι ώρα είναι;

Άνοιξα τα μάτια μου και δεν τον είδα δίπλα μου.Που πήγε πάλι;

Μ-Σπύρο;καμία απάντηση.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και συνειδητοποίησα ότι ήμουν μόνο με τα εσώρουχα.Τι φάση;Τι έγινε χθες το βράδυ.Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να με παίρνει ο ύπνος στον καναπέ.

Προχώρησα και τον είδα να κοιμάται στο καναπέ.Μα καλά γιατί κοιμήθηκε στον καναπέ;Πήρα το πουκάμισο του που το είχε αφήσει στον άλλον καναπέ και το φόρεσα.Έφτιαξα ένα χυμό να πιω,γιατί δεν πίνω καφέ και έκατσα εκεί μέχρι να ξυπνήσει.Έχω πολλές απορίες και νομίζω ότι πρέπει να λυθούν.Μετά από πέντε λεπτά ξύπνησε.

Σ-Πόση ώρα είσαι εκεί...και φοράς και το πουκάμισο μου,είπε και δάγκωσε τα χείλη του.

Μ-Όχι πολλή.Γιατί κοιμήθηκες στο καναπέ και εγώ γιατί ξύπνησα μόνο με τα εσώρουχα;

Σ-Κοιμήθηκα στο καναπέ γιατί ήσουν μόνο με τα εσώρουχα,σου έβγαλα το φόρεμα χθες γιατί σε πήρε ο ύπνος ντυμένη στο καναπέ.Μη στεναχωριέσαι αν γίνει κάτι θα φροντίσω να το θυμάσαι,μου είπε και χαμογέλασε πονηρά.Αμέσως του πέταξα ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο και άρχισα να γελάω.

Σ-Αυτό δεν έπρεπε να το κάνεις μικρή!είπε και σηκώθηκε απειλητικά.Σε λίγο άρχισε να περπατάει προς εμένα.

Μ-Ωχ φοβάμαι τώρα,είπα ειρωνικά και άρχισα να γελάω.

Χωρίς να το καταλάβω ανέβηκε πάνω μου,μου κράτησε τους καρπούς πάνω από το κεφάλι μου με το ένα του χέρι και άρχισε να με γαργαλάει.

Μ-Μη σταμάτα,δεν μπορούσα να πάρω ανάσα από τα γέλια.Είχα γίνει σίγουρα κόκκινη και τότε σταμάτησε.

Δεν ξέρω πόση ώρα προσπαθούσα να ηρεμήσω αφού ακόμα γελούσα χωρίς να με ακουμπάει.

Σ-Καλέ ηρέμησε,είπε και με πήρε αγκαλιά.

Μετά από λίγο ηρέμησα και καθίσαμε στο καναπέ αγκαλιά.

Σ-Μωρό μου δυστυχώς πρέπει να φύγω,δεν μπορώ να μείνω άλλο.

Μ-Όντως;;;

Σ-Έλα ρε μωράκι μου θα μιλήσουμε και με τη πρώτη ευκαιρία θα έρθω να σε πάρω να βγούμε.

Φόρεσε κάποια ρούχα του,μάζεψε τα πράγματα του,με φίλησε και έφυγε.Και έμεινα στο καναπέ,φορώντας το πουκάμισο του να κοιτάω το δέντρο που στολίσαμε μαζί και να μυρίζω το άρωμα του.Και εκεί που ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου μήνυμα.

Από Μωράκι

Σήκω από το καναπέ τώρα και σταμάτα να κλαις τη μοίρα σου.Δεν έφυγα για πάντα σε μερικές μέρες θα ξανά είμαστε εκεί αγκαλιά.

Creepyyyyy.Που με είδε;

Σηκώθηκα και είπα να βγω έξω γιατί πρέπει να του πάρω και δώρο και ακόμα δεν έχω ιδέα.Αν και έχω μία ιδέα.Καλύτερα να πάρω και τις άλλες τηλ για να πάμε όλες μαζί.

Antonia's POV

Αν-Ρε Αλέξη πότε θα βάλουμε το όλο σχέδιο σε εφαρμογή.Αυτοί όσο πάνε ερωτεύονται όλο και περισσότερο.Υπάρχει περίπτωση να μην τους πείσουμε αν αργήσουμε κι άλλο και μετά όχι εκδίκηση δεν πρόκειται να πάρουμε αλλά και ρεζίλι θα γίνουμε!!!

Αλ-Ηρέμησε ρε.Όλα στην ώρα τους.Άφησε τους να το χαρούν,να ερωτευτούν κι άλλο και μετά να δεις πόσο θα πονέσει και από τις δύο πλευρές.

Αν-Ένα σου λέω,τους είδε μία φίλη μου να χορεύουν μέσα στη μέση του δρόμου και πολλά σχόλια του τύπου "δεν θα χωρίσουν ποτέ" και "είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον" ακούγονταν.

Αλ-Χαλάρωσε.

Αν-Δεν μπορώ!

Αλ-Τότε μπορώ εγώ,είπε και με άρπαξε και με φίλησε.Και πολύ άργησε...

Πάντα τον ήθελα και όταν τα έφτιαξε με την άλλη είχα ορκιστεί ότι θα τους χώριζα με κάθε κόστος.Αλλά απλά δεν θέλω να την βλέπω ευτυχισμένη.

ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΞΊΖΕΙ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΗ!!!