Γιατί εμένα;

Μόνο οι δυο μας

Σ-Σε ρώτησα κάτι.Τι έπαθε το χέρι σου;

Μ-Τ-τι-τίποτα.Απλώς έπεσα και χτύπησα.Αυτό είναι όλο.

Ούτε εγώ δεν τα πίστευα αυτά που έλεγα,φαντάσου αυτός.!

Σ-Εγώ γιατί δεν σε πιστεύω όμως;

Μ-Δεν έχω ιδέα.Είπα και τον κοίταξα όσο πιο αθώα μπορούσα...Κανε να το πιστέψει,δεν θέλω να δημιουργήσω φασαρίες.

Σ-Πότε χτύπησες;

Μ-Την μέρα που βγήκα από το νοσοκομείο.

Κάθισε και το σκέφτηκε και το ξανά σκέφτηκε και μετά με κοίταξε και ένα στραβό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλια του.

Σ-Λες ψέματα.

Μ-Άντε πάλι.Όχι σου είπα!

Σ-Άμα είχε περάσει ένα τέτοιο χρονικό διάστημα που χτύπησες, το χέρι σου θα ήταν πιο μωβ.

Αμάν δίκιο είχε.Τον κοίταξα μέσα στα μάτια και απλά δεν είχα κάτι άλλο να πω.

Σ-Τώρα θα μου πεις ποιος σε χτύπησε;;;Είπε και κατάλαβα ότι άρχισε να χάνει την υπομονή του.

Μ-Δεν με χτύπησε κανείς σου είπα!

Μακάρι να μην ξανά ρωτήσει.

Σ-Μαρίνα!Ποιος σε χτύπησε?!

Δεύτερη φορά που φοβάμαι μέσα σε ένα βράδυ.

Μ-...Ο Αλέξης.

Τα χέρια του έγιναν γροθιές και οι φλέβες έκαναν την εμφάνιση τους.

Σ-Τι έκανε;;;Πότε;Πες τα μου όλα ΤΏΡΑ.

Μ-Βασικά ετοιμαζόμουν να φύγω.Είμαι πραγματικά κουρασμένη και μένω λίγο μακρυά οπότε καλύτερα να φεύγω.

Σ-Κάτσε θα σε πάω εγώ με τη μηχανή και σαν αντάλλαγμα θέλω να μου πεις ακριβώς τι έγινε.

Μ-Δεν χρειάζεται,θα περπατήσω.

Με αγριοκοίταξε και τελικά σήκωσα τα χέρια μου ψηλά σαν ένδειξη ότι παραδίνομαι.Δεν θέλω να τον νευριάσω παραπάνω.

Πήγαμε προς την μηχανή του.Το μυαλό μου μου φώναζε όχι αλλά η καρδιά μου για κάποιο λόγο ούρλιαζε ΝΑΙ.Έλεγε ότι μπορούσα να τον εμπιστευτώ και ας μην τον ξέρω καλά καλά...Δεν πάω καλά,αρχίζω και τρελαίνομαι.

_Μόλις φτάσανε έξω από το σπίτι της Μαρίνας_

Μ-Εδώ είμαστε.Να φεύγω.Καληνύχτα,είπα κάπως βιαστικά και κατέβηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα,ελπίζοντας ότι θα ξέχασε τα προηγούμενα.

Σ-Έλα εδώ μικρή.Δεν έχεις να πας πουθενά αν δεν μου πεις τι έγινε.

Κάτσε με είπε μικρή.Μικρή;;;Ρε φίλε έχουμε την ίδια ηλικία.

Σ-Ναι αλλά εγώ ξέρω περισσότερα πράγματα,και μου έκλεισε το μάτι.

Wtf διαβάζει και την σκέψη μου τώρα.Ανατρίχιασα.

Μ-Καλά θα σου τα πω αλλά πρώτα θέλω να σε ρωτήσω κάτι.

Σ-Άντε ρώτα...είπε και στρυφογύρισε τα μάτια του.

Μ-Γιατί όταν μου συστήθηκες πρώτη φορά ήσουν τελείως διαφορετικός από ότι είσαι σήμερα που είναι απλώς η δεύτερη φορά που σε βλέπω;

Σ-Γιατί ήθελα να κάνω καλή εντύπωση αλλά η αλήθεια ότι μου έκανες εσύ μεγάλη εντύπωση αφού την πρώτη φορά που σε είδα πήγες να σκοτωθείς και τη δεύτερη έχεις μια μελανιά στο χέρι που αύριο δεν ξέρεις πόσο θα σε πονάει.

Καλά δεν ξέρω νομίζεις.Λες και η πρώτη φορά είναι που χτυπάω και μελανιάζω και ευθύνεται ο Αλέξης.Εκεί που με είχε μπλέξει...

Τελικά του τα είπα όλα.Καθόταν στη μηχανή και με άκουγε με αφοσίωση,κρεμόταν από τα χείλι μου.Και εγώ τον κοιτούσα μέσα στα μάτια και πραγματικά κόντεψα να χαθώ.Μιλούσαμε μόνο οι δύο μας και αυτό με τρέλαινε.

Σ-Οκαυ μικρή,άφησε το πάνω μου...Είπε και εξαφανίστηκε με τη μία.

ΩΧΧΧΧ,τι πάει να κάνει;Και αυτόν τι τον νοιάζει;;;
Ας πάω πάνω γιατί δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα.Καθόλου καλά.

Μ-Και είμαστε συνομήλικοι,φώναξα όταν έστριβε.

Μήνυμα από άγνωστο αριθμό
?-Οκαυ μικρή,ότι πεις...

Στρυφογύρισα τα μάτια μου και μπήκα στο κτίριο...