Γιατί εμένα;

Τι σκαρώνουν άραγε;;;

Marina's POV

Εχθές άλλαξε ο μήνας.Επιτέλους Δεκέμβριος.Καιιιιι έρχονται τα Χριστούγεννα καιιι επιτέλους διακοπές.Πραγματικά δεν την παλεύω άλλο.

Είμαστε ζευγάρι με τον Σπύρο και όλα πηγαίνουν τέλεια.Κάποιες φορές μένω με τα αγόρια στο σπίτι του Άγγελου,γιατί η αλήθεια είναι ότι ο Σπύρος ακόμα φοβάται.Έχω αναρρώσει πλήρως και πάλι μπορώ να κάνω ό,τι έκανα και πριν μου επιτεθεί ο μαλάκας.Η αλήθεια είναι ότι όταν είμαι μόνη στο σπίτι μου το βράδυ,ακόμα μου έρχονται σκηνές από τότε.Και φυσικά ο Σπύρος πλέον με ανεβάζει μέχρι το διαμέρισμα και μετά φεύγει.Δεν τον αδικώ μωρέ τον καημένο.Και εγώ αν με έβρισκα στη κατάσταση που με βρήκε,θα έκανα τα ίδια και χειρότερα.

Ακόμα δεν του έχω πει για τότε αλλά νομίζω όπου να'ναι θα του πω.Γαμώτο φοβάμαι ότι αν του τα πω όλη την αλήθεια,θα με αφήσει και δεν μπορώ ρε γαμώτο.Τον αγ-

Σ-Τι σκέφτεσαι;;;

Μ-Τίποτα,προσέχω στο μάθημα.

Σ-Αλήθεια;Και τι είπε μόλις τώρα ο καθηγητής;

Ναι όλα αυτά τα σκεφτόμουν στην ώρα της ιστορίας,η οποία τυχαίνει να είναι η τελευταία μας,αφού λείπουν οι μισοί καθηγητές.Έτσι,από την τέταρτη ώρα σχολάμε...Πλάκα πλάκα,τσάμπα ήρθα σήμερα.

Μ-Να είπε για το Βυζάντιο.

Σ-Τι ακριβώς;

Μ-Αααα δεν ξέρω,να πρόσεχες!Δεν θα σου λέω πάντα εγώ που είμαστε.

Σ-Καλάαα...

Το κουδούνι χτύπησε,εγώ δεν άκουσα λέξη και από ό,τι κατάλαβα έχω να κάνω μια εργασία αλλά είπε ότι θα μας χωρίσει σε ομάδες στο επόμενο μάθημα.Ελπίζω να μας αφήσει να διαλέξουμε τις ομάδες...αλλιώς δεν με βλέπω καλά.

Α!Επίσης σε κάποια μαθήματα ,όπως στης ιστορίας κάθομαι μαζί με τον Σπυράκο μου.Στην αρχή θυμάμαι ότι δεν με άφηνε να προσέχω αλλά σιγά σιγά βλέπω ότι και αυτός έχει αρχίσει και προσέχει.

Σ-Τα παιδιά θα πάνε για καφέ,ψήνεσαι να πάμε;

Μ-Και δεν πάμε..?

_ Στην καφετέρια _

Κ-Παιδιά ακούσατε για το χορό που θα γίνει;

Ν-Τι;Ποιος χορός;

Κ-Παιδί μου, το σχολείο θα διοργανώσει ένα χορό για τους μαθητές του.Και μάλιστα καλύτερα να πάμε σε ζευγαράκια λένε.Σε φάση σαν της Αμερικής τα σχολεία που τα αγόρια προσκαλούν τα κορίτσια κλπ.