Γιατί εμένα;

It's Christmas!

Φτάσαμε σπίτι και κατευθείαν ξεκινήσαμε να στολίζουμε το δέντρο,αφού έφερε τα πάντα ο Σπύρος από την αποθήκη.

Είναι ό,τι καλύτερο.Ακούμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια,χορεύουμε και εδώ και τρία τέταρτα προσπαθούμε να ισιώσουμε το δέντρο.

Μ-Ρε Σπύρο δεν το βλέπεις γέρνει στα δεξιά.Φτιάξε λίγο τη βάση.

Σ-Τώρα;

Μ-Και άλλο λίγο.

Τον έχω τρελάνει,μία δεξιά,μία αριστερά,μία πίσω,μία μπροστά αλλά επιτέλους πετύχαμε το τέλειο.

Μ-ΟΚ!Είναι τέλειο!είπα κοιτάζοντας το με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη μου.

Σ-ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ!Εγώ άλλη φορά μαζί σου δέντρο δεν στολίζω.

Μ-Κάτσε ακόμα δεν στολίσαμε το δέντρο.Εκεί να δεις,του είπα και γέλασα.Αφού αναστέναξε γέλασε και αυτός.

Μετά από αρκετή ώρα και πάρα πολύ πρήξιμο,τελειώσαμε το δέντρο.

Σ-Ένα σου λέω,αν δεν ήμουν τόσο ερωτευμένος μαζί σου να ξέρεις ότι θα σε είχα ήδη βρίσει.

Δεν είπα κάτι.Μόνο χαμογέλασα και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο.

Σ-Τι ήταν αυτό τώρα;

Μ-Φιλί;είπα ειρωνικά

Σ-Όχι μωρό μου.Με άρπαξε και ένωσε τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί.Ένιωθα τους χτύπους της καρδιάς μου να ανεβαίνουν όλο παραπάνω και έκλεισα τα μάτια μου για να το απολαύσω.

Σ-Αυτό είναι φιλί,είπε και με άφησε προχωρώντας προς τα μέσα.

_ 9 το βράδυ _

Μετά από πολλές προσπάθειες καταφέραμε και φτιάξαμε κάτι υπέροχους κουραμπιέδες και κάτι μελομακάρονα με σοκολάτα,σκέτη κόλαση.

Ντυθήκαμε και φύγαμε.

Περπατούσαμε ανάμεσα στον κόσμο ενώ κρατιόμασταν χεράκι χεράκι.Άλλες φορές με αγκάλιαζε και φιλιόμασταν μέσα στη μέση του δρόμου.Δεν μας ένοιαζε τίποτα και κανείς,λες και ήμασταν μόνο οι δυο μας.Κάποια στιγμή είδαμε κάτι παιδιά να παίζουν μουσική στο δρόμο.Δεν το είχαν σκοπό να βγάλουν λεφτά από αυτό,το έκαναν μόνο επειδή το ήθελαν.

Μόλις περνούσαμε άλλαξε το τραγούδι και άρχισαν να παίζουν το carol of the bells.Χωρίς καλά καλά να το καταλάβω ο Σπύρος με τράβηξε και ξεκινήσαμε να χορεύουμε μπροστά στα παιδιά που έπαιζαν μουσική.Χορεύαμε όπως τότε στο χορό μόνο που τώρα πραγματικά το ζούσα και ένιωθα το κάθε λεπτό.