Our Mission In Black Wood High

Mission #42

Sick

Thea's POV
Kinabukasan,pagkagising ko ay sumasakit ang ulo ko.Parang lalagnatin ata ako neto!Hinipo ko ang aking noo at maiinit nga ako.

Lumabas ako kahit na naghihina para tignan kung meron bang gamot sa sakit ng ulo.But guess what?Walang laman yung medicine cabinet.No choice magpunas punas na lang ako sa bimpo!My god!

I put the wet towel on my forehead at nagpahinga na lang ako.Wala si Kiel kaya tahimik ang paligid.Unti unti naman akong hinila ng antok.

Pagkagising ko ay may mga nakahandang gamot at isang mainit na sopas sa bedside table.Sino naman kaya ang gumawa nito?

"Im glad that your awake."nagulat ako sa biglaang pagpasok ni Kiel sa kwarto ko.

"Ikaw ba ang naghanda ng mga to?"sabi ko sa kanya.Tumango naman siya at lumapit sa kinaroon ko.Kinuha niya ang mainit na sopas sa tabi ko at aaktong susubuan ako.

"You don't need to do that,kaya ko naman sarili ko atsaka ayoko ring magkautang na loob sayo."sabi ko at kinuha ang sopas na nasa kamay niya.Binigay niya naman sakin yon at hindi na umanggal pa.

"Pagaling ka,magpahinga ka na lang muna ngayon."sabi niya with so much care in his eyes.I have things to do right now but i admit i need to rest right now.

Ang mainit na sabaw ng sopas ay madaling kumalat sa aking sikmura.This is so comforting!Magaling din pala siya magluto akala ko magaling lang siya magpapogi eh!

Pagkatapos kong kumain ay kinuha ko na ang gamot na nasa table at agad iyong ininom.

"Thank you for everything."masayang bati ko sa kanya dahil alam kong mamaya maya lang ay mawawala narin ang lagnat ko.

"Always welcome."tipid ngunit may diin na sabi nya.I didn't expect him to do that things to me.Akala ko isa lang siyang loko lokong--- errr nevermind!

Pagkatapos non ay lumabas na siya sa aking silid.This day is just a pain in my ass!Bat pa kase ako nagkasakit?!Sa sobrang pagiisip ay madali akong nakatulog.

Kinabukasan,hinipo ko kaagad ang aking noo.Salamat naman at hindi na ako mainit siguro ay nawala na rin ito dahil sa ininom kong gamot.

Lumabas agad ako at nagpunta sa kusina.Nakita ko naman si Kiel na nasa sala at mahimbing na natutulog.Balak ko sana siyang gawan ng breakfast dahil sa inalagaan nya ko kahapon.Arrghh!Di talaga ko makapaniwala na magagawa nya yon saken!

Gumawa ako ng pancakes na hugis puso at nilagyan ko ito ng chocolate syrup dahil balita ko mahilig daw siya sa chocolates.Hinayaan ko naman syang matulog muna ng ilang minuto bago ko siya gisingin dahil alam kong pagod siya kahit hindi ko naman talaga alam kung ano ano ang mga ginawa nya kahapon.

Nang makita kong nagising sya ay agad kong nilagay sa table ang ginawa kong breakfast.

"What is that?"sabi niya with his husky voice.Wala man lang goodmorning?!

"Goodmorning!Pinaghandaan kita ng breakfast.Nag effort ako dyan ah!Aga kong nagising mga 4:30!" proud na sabi ko sakanya pero parang wala lang!!!Grrr.

"You don't need to that."mariing sabi niya.Aba chossy pa siya! "Are you okay,now?"sabi niya ulit.

"Yes,can't you see nakapag luto na nga ko ng breakfast eh!" mabilis akong maiirita.Ewan ko ba kung bakit,dahil ba meron ako?or ganto talaga ako?!

"You're acting cute,baby." he replied and chuckled. Napansin kong uminit ang mukha ko!Baby?Damn you,Kiel!

Mabilis akong umalis sa kinatatayuan ko dahil feeling ko sobrang pula na ng mukha ko!Hindi parin maalis sa isip ko yung sinabi niya!My heart is beating so fast na parang nakikipag karerahan ako.I feel like lalabas na yung puso sa sobrang bilis ng tibok nito.Bakit ganito?It's a strange feeling to me.It is new!

Don't forget to vote,comment and follow me! Love lots :)