Ηρώ
Ξύπνησα ορεξάτη για να πάω στο σχολείο. Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα και μπορώ να πω πως ανυπομονούσα. Πλέον είμαστε πολύ κοντά στο να ενηλικιωθουμε αφού πάμε δευτερα λύκειου.
Φόρεσα το αέρινο μου φόρεμα με τα πέδιλα μου, αφού ήταν ακόμα καλοκαίρι για εμένα, και κατέβηκα να φάω το πρωινό που είχε ετοιμάσει η μαμά.
"Καλημέρα" μου είπε χαμογελαστή. Είναι πολύ χαμογελαστή γυναίκα. Ο μπαμπάς μου είπε πως πάντα ήταν έτσι, αλλά αρνούμαι να το πιστέψω. Έχω δει αρκετές της φωτογραφίες και μου φαινόταν λίγο άγρια, να το πω;
Την αγαπώ όμως πάρα πολύ, με έχει σαν πριγκίπισσα όπως και ο πατέρας μου. Είναι τόσο αγαπημένοι που απορώ πως κρατάει η αγάπη τους ακόμα...
"Εγώ φεύγω γιατί με περιμένει η Αγγελική. Τα λέμε!" τους είπα αφού έδωσα στον καθένα από ένα φιλί.
Βγήκα από το σπίτι μου και η κολλητή μου με περίμενε ήδη έξω. Είναι η μόνη μου φίλη καθώς δεν είμαι από τους ανθρώπους που έχουν πολλούς φίλους. Δεν είναι της φύσης μου.
Είναι πάντα στην ώρα της πάντως, κάτι θετικό.
"Καλημέρα. Λοιπόν ανυπόμονεις;"
"Ναι δεν φαντάζεσαι πόσο." μου είπε βαριεστημένα και ξεκινήσαμε για το σχολείο.
Μέχρι να ξεκινήσει ο αγιασμός καθίσαμε σε ένα παγκάκι αλλά όχι για πολύ από ότι φαίνεται. Αφού η Αγγελική ήθελε να χαιρετήσει τον ηλιθιο αδελφό της. Αυτό το παιδί ποτέ δεν μου άρεσε είναι ενοχλητικό και πολύ ανώριμο. Πηγαίνει τρίτη να φανταστείτε.
Ένιωσα μια μορφή πάνω από το κεφάλι μου και σήκωσα το βλέμμα μου για να δω ποιος ήταν επιτέλους.
"Νομίζω πως κάθεσαι στο παγκάκι μου. Για αυτό φύγε τώρα."
Παγκάκι του; Ιδιοκτησία του είναι; Δεν το ήξερα...
"Εε δεν νομίζω να γράφει το όνομα σου πάνω." είπα
Αυτός γέλασε ειρωνικά.
"Απλά φύγε από εδώ." είπε σε πιο έντονο τόνο αυτήν την φορά.
"Ρε Χάρη άσε την κοπέλα. Ηρώ μην του δίνεις σημασία θα πάμε αλλού." μου είπε ο Νίκος, ο αδελφός της Αγγελικής. Και δεν τον συμπαθούσα, γνώμη είναι ας αλλάξει. Άρα αυτός είναι ο φίλος του; Υπέροχα ωραίες παρέες κάνει...
[...]
Αφού πήραμε τα βιβλία μας, αποφάσισαμε να πάμε στο σπίτι της Αγγελικής, μιας και οι γονείς της θα λείπουν.
"Καλά τον είδες πόσο έχει ομορφύνει;"
Συνέχισε να μιλά ασταμάτητα για το προσωρινό της crush. Ναι αλλάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
"Σιγά μωρέ τον ωραίο. Λοιπόν αποφάσισες τι θα σπουδάσεις τελικά;"
"Μπα έχω ακόμα λίγους μήνες. Εσύ;"
"Εγώ σκέφτομαι να πάω marketing. Δεν ξέρω μου αρέσει, αλλά μπορεί και να αλλάξω γνώμη."
Η πόρτα άνοιξε και φάνηκε ο Νίκος με τον ηλιθιο από το πρωί. Δεν μου συμβαίνει αυτό. Πραγματικά έπρεπε να είναι εδώ, γιατί για να μου χαλάσει την διάθεση; Θα πετάξει καμία βλακεια και θα τσαντιστώ, αλλά δεν θα μπορώ να απαντήσω σαν άνθρωπος.
"Α βλέπω είναι εδώ και η ξενέρωτη." είπε ο Χάρης με ένα ειρωνικό βλέμμα.
Άρχισα να τον παρατηρώ. Δεν ήταν καθόλου αποκρουστικός αν και από τους τρόπους του θα περίμενες κάτι τέτοιο. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ωραίος. Έχει μαύρα μαλλιά, και γκρι ματιά. Ιδιαίτερο χρώμα, νομίζω είναι από τα πιο σπάνια.
Κάτι άναψε μέσα μου κυριολεκτικά και ήθελα να του απαντήσω. Δεν θα μπορεί να με κάνει να νιώθω κατώτερη.
"Αν δεν σου αρέσει η παρουσία μου,
φύγε. Οι πόρτες είναι ανοιχτές και τα σκυλιά δεμένα." του είπα κάνοντας κίνηση με τα χέρια μου προς την πόρτα.
Εκείνος γέλασε ξανά ειρωνικά και ανέβηκε τις σκάλες για το δωμάτιο του Νίκου.
______________________________________
Λοιπόν επέστρεψα. Όχι ότι άργησα. Αποφάσισα να γράψω sequel γαι την κόρη των πρωταγωνιστων, αφού μου έδωσε την ιδέα μια αναγνώστρια. - ευχαριστώ για την απίθανη ιδέα;) -
Ελπίζω να σας αρέσει.
Enjoy!
❤️
YOU ARE READING
Falling in love
Random"Είσαι σίγουρη ότι δεν νιώθεις κάτι για εμένα;" με ρώτησε με αυτό το υπέροχο χαμόγελο του. Μου την σπάει όταν ξερει πως έχει δίκιο. Και για άλλη μια φορά ήταν σωστός. "Φυσικά" είπα, ανησυχώντας για το αν είμαι πειστική. "Εγώ νομίζω πως κάνεις λάθος"...
