Falling in love

Chapter 19

Ηρώ

Όταν ξύπνησα βρισκόμουν στον καναπέ, πάνω από τον Χάρη. Τα μαλλιά του ήταν ακατάστατα στο κεφάλι του, το στόμα του ελαφρώς ανοιχτό και ροχάλιζε χαμηλόφωνα. Ήταν τόσο μα τόσο γλυκός. Θα μπορούσα να κάτσω εδώ για πάντα. Χωρίς να συνειδητοποιω τι κάνω άρχισα να του χαϊδεύω το πρόσωπο. Ξεκίνησα από τα μάγουλα του, προς τα χείλη του, φτάνοντας στα απαλά, κάστανα μαλλιά του. Ακόμα και τώρα μυριζαν βανίλια, μάλλον από το σαμπουάν του...

Καθώς ήμουν αφοσιωμένη σε αυτό που έκανα δεν κατάλαβα ότι είχε ξυπνήσει και γελούσε με την κίνηση μου.

"Απολαμβάνεις την κοιμισμένη κατάσταση μου;" με ρώτησε χαχανίζοντας.
"Ίσως" του είπα στον ίδιο τόνο. Πόσο μου αρέσει όταν έχει παιχνιδιαρικη διάθεση.

Εκείνος μου άφησε ένα απαλό και ταυτόχρονα γλυκό φιλί στα χείλη και μου χάιδεψε την μέση.
"Αντε σήκω να φάμε πρωινό." ειπε και έκανα ακριβώς αυτό.

[...]

Πλεον είχανε φτάσει στο σχολείο και καθόμουν με την Αγγελική, λέγοντας τι συνέβη. Εκείνη ήταν τόσο χαρούμενη όσο εγώ. Πόσο μου αρέσει που μπορώ να την εμπιστευτω και να της πω τα πάντα, ελπίζω να μην χαλάσει όλη αυτή η φιλία. Την ξέρω αρκετα χρόνια και δεν έχει κάνει κάτι που να με διώξει μακριά της. Πάντα υπήρχαν τσακωμοι, και είναι λογικό αλλά πάντα επέστρεφε η μία στην άλλη.

Το κουδούνι της πρώτη σε ώρας χτύπησε και ήμουν τόσο τυχερή - καθόλου ομως- αφού είχα Αρχαία. Ω ναι ετοιμαστείτε να πεθάνετε από την βαρεμάρα...

[...]

Σαράντα πέντε βασανιστικά λεπτά πέρασαν και βγήκα με χαρά να φάω την λουκανικοπιτα του κυλικείου. Το έχει με τις σφολιάτες ο άνθρωπος.

Καθώς καθόμουν στο παγκάκι τρώγοντας το δεκατιανό μου ένιωσα δύο χέρια να μου κλείνουν τα μάτια, και μια γνωστή μυρωδιά με κατέκλυσε.

"Χάρη ξέρω ότι είσαι εσύ." του είπα γελώντας.
"Α ναι; Και πώς με κατάλαβες Ηρώ;"
"Απλό, από το άρωμα σου." του απάντησα. Και εκείνος έβγαλε τα χέρια από τα μάτια μου και κάθισε δίπλα σε εμένα στο παγκάκι.

Έμεινε να με κοιτάει που έτρωγα την λουκανικοπιτα μου και σκέφτηκα ότι θα ήθελε λίγη, αλλά τελικά έπεσα έξω.

"Συμβαίνει κάτι;" τον ρώτησα
"Όχι γιατί;"
"Απλά με κοιτάς τόση ώρα..."
"Ε είναι κακό να κοιτάζω την κοπέλα μου; Ούτως ή άλλως δικιά μου εισαι, σε κάνω ό,τι θέλω."
"Καλά μην δίνεις και όρκο."
"Τι; Δηλαδή θες να μου πεις ότι είσαι αλλουνού;"
"Όχι απλά δεν με κάνεις ό,τι θες γιατί δεν είμαι αντικείμενο, είμαι απλά η κοπέλα σου."

Εκείνος απλά εγνεψε θετικά και εγώ τελείωσα το φαγητό μου.

Με πείραξε αυτό που είπε και όχι λίγο, κάποιες μπορεί να το θεωρούσαν γλυκό ότι με θεωρεί δικιά του, αλλά δεν μπορεί να με κάνει και ό,τι θέλει εξαιτίας αυτού. Ναι μου αρέσει που είμαστε μαζί και τον θέλω υπερβολικά πολύ, όπως νομίζω και εκείνος αλλά αυτό δεν του δίνει κανένα δικαίωμα να με εκμεταλλευτεί ή να μου επιβληθεί στο μέλλον.

"Λοιπόν εγώ πάω να βρω την Αγγελική και τα λέμε" του είπα χαμογελαστή θέλοντας να ξεχάσουμε το τι έγινε πριν.
"Καλά έτσι θα φύγεις;" με ρώτησε με ένα παιδικό, θυμωμένο ύφος.
Εγώ γνωρίζοντας τι ζητάει εσκυψα και του έδωσα ένα φιλί μικρής διάρκειας στα χείλη.