Falling in love

Chapter 31

Ηρώ

Με πλησίασε ένας άντρας μαύρο φορεμένος κοντά στην ηλικία μου, θα ήταν γύρω στα είκοσι.

"Σε παρακαλώ μην με πειράξεις, δεν φταίω σε κάτι εγώ."

Εκείνος με κοίταξε με ένα βλέμμα κατανόησης αλλά πήρε ένα μαχαίρι και με γραντζουνησε στην κοιλιά.
Ο πόνος αυτός ήταν αφόρητος.

"Μα γιατί το έκανες αυτό;"
Τον ρώτησα με δάκρυα στα μάτια.

"Έπρεπε να σου κάνω κάτι, αλλιώς θα το πληρώσω."

Χωρίς να πει κάτι άλλο βγήκε από την ίδια πόρτα που βγήκε αυτός ο μανιακός ο Χρήστος. Δεν το πιστεύω ότι είμαι μπλεγμένη σε αυτό χωρίς λόγο...

Γιατί βρίσκομαι συνέχεια μπλεγμένη σε αηδίες;

Τουλάχιστον του είμαι ευγνώμων που δεν με βίασε, δεν είναι τόσο άκαρδος τελικά.

Βέβαια η κοιλιά μου πεθαίνει, με χτύπησε άσχημα. Σκίζω το ύφασμα της μπλούζας μου και πιέζω όσο πιο σφιχτά μπορώ την πληγή.

Πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσει η αιμορραγία, αλλιώς δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω.

Χάρης

Καθόμουν στον καναπέ και χάζευα κάτι αηδίες στην τηλεόραση όταν το τηλέφωνο μου χτύπησε.

"Ποιος είναι απογευματιατικα;"

"Χάρη εγώ είμαι. Μήπως η Ηρώ είναι μαζί σου;"

"Όχι Αγγελική έχω να την δω από χθες γιατί;"

"Γιατί την παίρνω τηλέφωνο δεν το απαντάει, οι γονείς της έλειπαν και γύρισαν πριν λίγο και μόλις το έμαθαν τρελάθηκαν και υπέθεσα ότι μήπως θα ήξερες εσύ που βρίσκεται."

"Κάτσε δηλαδή θες να μου πεις ότι αγνοείται; Και το πήραμε είδηση μια μέρα μετά; Το κινητό της είναι απενεργοποιημένο; "

"Όχι άλλα δεν το σηκώνει."

"Καλό αυτό κλείσε με θα σε πάρω σε λίγο."

Μακάρι να μου το σηκώσει.

"Ναι;"

"Έλα εγώ είμαι."

"Καιρό έχουμε να τα πούμε Χάρη, τι συνέβη;"

"Χρειάζομαι την βοήθεια σου."

"Το φαντάστηκα και πως μπορώ να βοηθήσω τον αγαπητό μου αδελφούλη; "

"Θέλω να εντοπίσεις ένα κινητό. Μπορείς; Απλά θέλω γρήγορα γιατί μπορεί να τελειώνει ήδη από μπαταρία. "

"Στείλε μου τον αριθμό αλλά να ξέρεις μου χρωστάς"

"Εντάξει θα σου στείλω μην ανησυχείς έχω ακόμα λίγο. "

ποιος να το φανταζόταν ότι θα έχει αδελφό ο Χάρης;

Επίσης τι λέτε να είναι αυτό το λίγο που έχει;