Falling in love

Chapter 15

Ηρώ

Χτες το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Είχα αμφιβολίες... Και αν συμβαινει κάτι που εγώ δεν γνωρίζω, και αν ο Χάρης κινδύνευει, ο άντρας αυτός μου φαινόταν επικίνδυνος και ήταν μεγαλύτερος μας... Ξύπνησα βαριεστημένα και αφού έκανα τα απαραίτητα έφυγα για το σχολείο. Η Αγγελική και ο Νίκος λείπουν γιατί έχουν πάει κάπου με τους γονείς τους οπότε είμαι μόνη για μια ζωή...

Φόρεσα τα ακουστικά μου και ξεκίνησα για το σχολείο. Μόλις έφτασα η διάθεση μου έγινε ακόμα χειρότερη. Υπήρχαν βλέμματα που με κοιτούσαν περίεργα και ψιθυριζαν μεταξύ τους διαφορά. Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει με όλους εδώ πέρα...

"Τι κοιτάτε;" φώναξα. Καιρός για ξέσπασμα λοιπόν. Εγώ η συνετή κοπέλα που δεν δημιουργεί προβλήματα ήρθε καιρός να ξεδωσει, να βγάλει όλα αυτά που νιώθει στην φορά. Δεν μπορούν να με κοιτούν με αυτό το ύφος και να λένε ούτε εγώ ξέρω τι και εγώ να κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια.

"Τι συμβαίνει μήπως έχω κάτι;" τους ρώτησα ειρωνικά αλλά κανείς δεν έκανε τον κόπο να απαντήσει.

Μα φυσικά μέσα στα μούτρα σου δεν μπορούν να πουν κάτι, δεν έχουν λίγο θάρρος και λίγη τσίπα για να πουν αυτό που θέλουν. Εχουν φωνή μόνο στα κρυφά...

Μόλις με είδε ο Χάρης ήρθε προς το μέρος μου.

"Τι συμβαίνει;" με ρώτησε.
"Δεν ξέρω για ρώτα αρχικά τον εαυτό σου και μετά ρώτα και αυτούς." του είπα με νεύρα και έφυγα.

Χρειάζομαι εξηγήσεις και μάλιστα πολλές, κάτι το οποίο όπως σκέφτηκα και στο παρελθόν δεν θα συμβεί. Ξέρει να κρύβει καλά τα προβλήματα του και εγώ δεν μπορώ να τα βρω... Κανένας άλλωστε δεν θα τον κάνει να τα αποκαλύψει, είναι τόσο κλειστός.

Δείχνει χαρούμενος και ξέγνοιαστος αλλά βλέποντας το περιστατικό αυτό κατάλαβα πόσο καλός είναι στο κρύψιμο. Γιατί όπως λένε το χαμόγελο είναι η καλύτερη μας μάσκα...

Η ώρα περνούσε και μόλις μπήκα στην τάξη, στο θρανίο μου βρήκα κάτι που με έκανε να χάσω τα λόγια μου. Μα πώς προέκυψε αυτό; Πρώτα δεν μου λέει τι συμβαίνει, έρχεται χτυπημένος και εγώ πρέπει να κάνω πώς δεν συμβαίνει τίποτα και τώρα με βρίζουν γιατί τα έφτιαξα μαζι του; Δηλαδή έχουν το θράσος να με αποκαλεσουν πουτανα όταν έχουν περάσει και εκείνοι από αυτήν την θέση; Μα φυσικά όταν η λεγόμενη πάει με τον ατίθασο και "κακό" του σχολείου δεν συμβαίνει τίποτα. Αλλά μόλις η εσωστρεφής κοπέλα πάει μαζί του, γίνεται κατευθείαν του δρόμου. Που να ήξεραν ότι δεν είναι τόσο κακός όσο θέλει να δείχνει.

[...]

Το κουδούνι της τελευταίας ώρας χτύπησε και ήμουν αποφασισμένη να πάρω κάποιες εξηγήσεις.
Τρέχοντας στην αυλή τον βρήκα να κάθεται σε ένα παγκάκι μόνος με τις σκέψεις του.

"Λοιπόν δεν ξέρω τι έχει συμβεί αλλά θέλω κάποιες απαντήσεις. Πρέπει να μάθω τι συμβαίνει και όλοι με αποκαλούν με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας σου. Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει μαζί σου κάτι το οποίο με καθιστά εκτός του όλου θέματος. Απαιτώ εξηγήσεις." φώναξα την τελευταία φράση μήπως και γίνω κατανοητή.
Είχε ένα παγερο βλέμμα και δεν ξέρω τον λόγο. Πριν κάτι μέρες δεν ήταν έτσι, μπορεί να μην ήταν ο πιο γλυκός αλλά σίγουρα δεν ήταν πάγο κολώνα...

"Δεν χρειάζεται να δώσω εξηγήσεις αν δεν σου αρέσει ας χωρίσουμε, δεν είχαμε και κάτι λίγες μέρες ήμασταν μαζί και να πως κατέληξε. Ας ξεχάσουμε λοιπόν αυτήν την σχέση ώστε να σταματήσουν να βρίζουν την ξενέρωτη. Μην πάθει και τίποτα." είπε τις τελευταίες προτάσεις με μια δόση ειρωνείας κάτι το οποίο χτύπησε κόκκινο στα νεύρα μου.

Τελικά έχει πολύ θράσος...
"Καλώς "του είπα όσο πιο ψυχρά μπορούσα και αρχισα να πηγαίνω σπίτι μου.

Αυτή ήταν μια εξουθενωτική μέρα ελπίζω η αυριανή να είναι καλύτερη...