Chapter 35

271 16 4
                                    

Χάρης

Η ώρα είναι μια το βράδυ και βρισκόμαστε στο ταξί που θα μας επιστρέψει σπίτι. Ναι ταξί γιατί η Ηρώ φοβόταν ότι θα τρακαρουμε, δίκιο έχει άλλα έκανα πόσα μαθήματα με ένα φίλο μου και έκανα το παν για να πάρω το αμάξι οπότε ξενέρωσα λίγο στην αρχή, βέβαια σέβομαι την άποψη του μωρού μου.

Σημερα πέρασα τέλεια αλλά δεν θέλω να λήξει εδώ. Θέλω να πάει παραπέρα η βραδιά, ειδικά με αυτό που φοράει σήμερα θα ήμουν ευγνώμων αν συνέβαινε, αλλά δεν ξέρω πως νιώθει και αν θέλει να προχωρήσουμε. Ξέρω ότι θα είναι η πρώτη της φορά μαζί μου και αυτό είναι το μόνο που με χαροποιεί. Δεν την έχει αγγίξει κάνεις, είμαι ο πρώτος και ο μόνος που θα την φέρει στο έλεος της και θα την ακούσω να βγάζει τον οποίονδηποτε ήχο εξαιτίας μου.

Της πιάνω το χέρι και εκείνη αμέσως χαμογελάει, φωτίζοντας έτσι το πανέμορφο πρόσωπο της.

Φτάσαμε στο σπίτι της αλλά δεν θέλω να την αφήσω να μπει, θέλω να μείνει τη νύχτα μαζί μου.

"Ηρώ... θες να μείνουμε σπίτι μου;"
"Δεν νομίζω να με αφήσουν."
"Μα δεν θα το μάθουν." της είπα. Ξέρω ότι δεν πρέπει να είμαι κακή επιρροή αλλά την θέλω τόσο πολύ που θα φερθώ εγωιστικα.

"Δεν μπορώ Χάρη και το ξέρεις, ίσως κάποια άλλη φορά."

Μήπως απλά δεν θέλει και όλο αυτό είναι μια δικαιολογία;

"Όπως θες..." της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και κατευθύνθηκα προς το σπίτι μου.

"Χάρη" με φώναξε αλλά δεν θέλω να γυρίσω. Δεν ξέρω πως πρέπει να νιώθω μήπως είμαι υπερβολικός, μήπως έχω δίκιο;

"Τι;"
"Τι συνέβη γιατί έφυγες έτσι; μοιάζεις νευριασμενος και αναστατωμενος."
"Ίσως γιατί είμαι;"
"Για ποιον λόγο να είσαι αναστατωμενος;"
"Γιατί πολύ απλά δεν θέλεις να έρθεις σπίτι μου."
"Έχει διαφορά το δεν θέλω από το δεν μπορώ και το ξέρεις. Η ώρα είναι μια και οι γονείς μου θα ανησυχησουν δεν μπορώ χωρίς λόγο να τους το κάνω αυτό."
"Απλά πες μου 'Δεν θέλω να με γαμησεις' να τελειώνουμε Ηρώ μην το πολυζοριζεις"

Εκείνη απλά πήρε μια ερωτηματική έκφραση και είδα ότι πληγώθηκε. Μήπως το παρατραβηξα; Έκανα να την πλησιάσω αλλά έβαλε τα χέρια της  μπροστά από το στήθος μου σαν να μου λέει να σταματήσω. Το πρώτο δάκρυ κύλησε αλλά το σκούπισε αμέσως, τόσο γρήγορα που το ίσα ίσα έγινε αντιληπτό.

"Ηρώ..." της είπα όσο πιο γλυκά μπορούσα μετά την γκάφα που έκανα
"Απλά ασ'το πήγαινε να πηδηξεις καμία άλλη που θα είναι πιο πρόθυμη, αφού αυτό είναι το μόνο που σε νοιάζει."

Με αυτά να είναι τα τελευταία της λόγια άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της και απλά χάθηκε μέσα στο σπίτι.
Είμαι ο μεγαλύτερος μαλάκας με διαφορά...

Πώς μπόρεσα να χαλάσω την μέρα μας έτσι;

Falling in love Where stories live. Discover now