Ηρώ
Επιτέλους Χριστούγεννα!
Έχει περάσει ένας μήνας από εκείνη την φρικτή μέρα. Ξύπνησα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου, αφού έφτασε η αγαπημένη μου εποχή. Πήγα στην κουζίνα και εκεί με περίμεναν οι γονείς μου οι οποίοι έπιναν τον καφέ τους. Εγώ έφτιαξα ένα τοστ με μερέντα και μπανάνα και αφού το έβαλα στην τοστιέρα το απόλαυσα. Τι τέλεια που είναι η μερέντα όταν λιώνει...Το κουδούνι χτύπησε και πήγε η μητέρα μου να ανοίξει την πόρτα. Όταν επέστρεψε κρατούσε ένα κουτί μαζί με μια κάρτα η όποια έγραφε το όνομα μου. Δώρο για εμένα;
"Ποιος σου έστειλε δώρο Ηρώ;" ρώτησε ο πατέρας μου. Εντάξει ανησυχεί πάρα πολύ χωρίς λόγο αυτός ο άνθρωπος, από την ημέρα της απαγωγής μου έχει γίνει πιο αυστηρός και υπερπροστατευτικος θα έλεγα. Αλλά τι να κάνουμε γονιός είναι και νοιάζεται.
Πάω στο δωμάτιο μου και ανοίγω το πακέτο, μόλις βλέπω το περιεχόμενο μένω με το στόμα ανοιχτό. Είναι απλά υπέροχο.
Υπάρχει ένα κόκκινο βελούδινο φόρεμα. Το οποίο έχει έξω τους ώμους, και μακρύ μανίκι. Έχει ελάχιστα ανοιχτό ντεκολτέ και απλά το λατρεύω είναι υπέροχο!Μόλις το είδα απλά σε σκέφτηκα καθώς θα το βγάζεις αύριο το βράδυ. Στις εννιά να είσαι έξω από το σπίτι σου θα περάσω να σε πάρω.
Αυτό ήταν... κάτι που δεν περίμενα. Θα με βρίσετε αν σας πω ότι μου άρεσε τόσο πολύ ο τρόπος που το είπε; Σε σκέφτηκα καθώς θα το βγάζεις, ξέρει πως να προσελκύει σίγουρα...
Και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω συνηθίσει τον Χάρη να κάνει τέτοια σχόλια. Δεν παραπονιέμαι καθόλου όμως.
Επέστρεψα στο τραπέζι με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη μου. Οι γονείς μου κοιταχτηκαν και απλά χαμογέλασαν, μάλλον επειδή χαίρονται που βλέπουν την κόρη τους χαρούμενη, που να ήξεραν τι της έλεγε το αγόρι της...
[...]
"Ενταξει πραγματικά δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό! Είμαι τόσο ενθουσιασμενη, ελπίζω να περάσετε τέλεια σήμερα και ποιος ξέρει μπορεί να είναι η νύχτα σου απόψε." μου είπε έχοντας μια πονηρή έκφραση στο πρόσωπο της.
"Ω σκασε πια" της είπα γελώντας.
"Καλά, καλά μην με φας την αλήθεια λέω. Στείλε μου φώτο μόλις ετοιμαστείς και αν θέλεις κάτι πάρε με. Σε αφήνω να ετοιμαστείς." είπε η Αγγελική, η οποία φαίνεται να έχει συνέλθει πλέον."Αντε τα λέμε." της λέω
Η ώρα είναι έξι που αυτό πάει να πει ότι έχω μόνο τρεις ώρες για να ετοιμαστώ. Πρέπει να βιαστώ!!
Μπήκα για ένα μπάνιο, αφού βεβαιώθηκα ότι έχει ζεστό νερό, μην κρυωσουμε κιόλας, και χτένισα τα μαλλιά μου. Έφτιαξα ένα στεφανάκι τεντώνοντας τα για να τους δώσω περισσότερο μήκος. Το μακιγιάζ μου ήταν σχετικά απλό. Έβαλα λίγη μάσκαρα για να τονίσω τις βλεφαρίδες μου και έντονο κόκκινο κραγιόν για να ταιριάζει με το φόρεμα.
Για σκιά έβαλα μια στρώση απόχρωσης κόκκινου χρυσού, και επιτέλους ήμουν έτοιμη.
YOU ARE READING
Falling in love
Random"Είσαι σίγουρη ότι δεν νιώθεις κάτι για εμένα;" με ρώτησε με αυτό το υπέροχο χαμόγελο του. Μου την σπάει όταν ξερει πως έχει δίκιο. Και για άλλη μια φορά ήταν σωστός. "Φυσικά" είπα, ανησυχώντας για το αν είμαι πειστική. "Εγώ νομίζω πως κάνεις λάθος"...