Falling in love

Chapter 6

Ηρώ

Σήμερα δεν έχουμε μάθημα λόγω μιας συνεδρίασης. Καλό αυτό περισσότερος ύπνος. Βλέπετε εγώ δεν αποχωρίζομαι ποτέ την αγάπη μου, δηλαδή το κρεβατάκι μου. Ναι καλά διαβάσατε. Είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο. Μαλακό, μπορείς να χαλαρώσεις, να κοιμηθείς να κάτσεις απλά. Είναι τρία+ σε ένα.

Η μαμά είχε φτιάξει ένα νόστιμο πρωινό. Κρέπες! Νομίζω η μέρα γίνεται όλο και καλύτερη. Μιας και το είπα αυτό σήμερα θα έρθει από εδώ η Αγγελική αφού θα έχω το σπίτι για πάρτη μου. Να τα υπέρ του να είσαι μοναχοπαίδι. Έχεις όλο τον χώρο για εσένα και μόνο εσένα όπως και την στοργή των γονιών σου. Δεν ξέρω αν θα μου φέρονταν το ίδιο αν υπήρχε και ένα άλλο παιδί, το οποίο έπρεπε να φροντίσουν. Μπορεί να κάνω και λάθος. Αυτές είναι κάποιες από τις ανασφαλείες μου.

Δεν είναι όμως σαν αυτές που έχω πρόβλημα με το πως δείχνει η κουκούλα από το μπουφάν ή τα μπατζάκια του τζιν. Αυτά είναι σημαντικά. Δηλαδή πιο σημαντικά από το υπέροχο μου στυλ...
Ναι επιστρέφουμε στο θέμα μας.

"Πώς κοιμήθηκες;" με ρώτησε ο μπαμπάς μου. Νιώθω πολύ άνετα μαζί του. Μπορώ να του ανοιχτώ και να του πω όλα όσα νιώθω. Μάλιστα με συμβουλεύει και για διάφορα θέματα. Πολλές φορές υπερβάλει άλλες όμως είναι φυσιολογικός.

"Μία χαρά κοιμήθηκα εσύ;"
"Ε και εγώ μια από τα ίδια. Λοιπόν γιατί δεν τρως;"
"Απλά μιλούσαμε και ξεχάστηκα." εκείνος μου χαμογέλασε και μόλις κάθισε και η μαμά φάγαμε όλοι μαζί. Μου αρέσει που κάθε πρωί καταφέρνουμε να τρώμε σαν οικογένεια. Έτσι μενουμε ενωμένοι και μπορούμε να ανοιγομαστε ο ένας στον άλλον  πιο εύκολα.

[...]

"Και δηλαδή ήρθε ως εδώ με τα πόδια, ενώ ήξερε ότι μπορείς να πας με τον πατέρα σου;"
"Ναι σου λέω. Μου έκανε εντύπωση." απάντησα στην έκπληκτη κολλητή μου.
"Τι να πω; Θα ρωτήσω τον Νίκο."
"Όχι, όχι. Δεν θα ρωτήσεις κανέναν Νίκο. Αν τον ρωτήσεις θα του το πει και μετά θα νομίζει ότι τον θέλω και θα το πάρει πάνω του. Μην κάνεις καμιά αηδία σε προειδοποιώ." εκείνη εγνεψε και κάθισε καλύτερα στην θέση της.

Το κουδούνι χτύπησε. Δεν περιμένω και κανέναν. Αλλά όλοι οι καλοί χωράνε που λέει και η γιαγιά μου όταν θέλει να στριμώξει τις βαλίτσες στο αμάξι. Ναι οι βαλίτσες είναι καλές με την λογική της.

"Νόμιζα ότι δεν θα άνοιγες ποτέ."
"Τι κάνεις εσύ εδώ;"
"Μα καλά δεν χαίρεσαι που με βλέπεις;"
"Μπα..." εκείνος έκανε ότι πληγώθηκε πιάνοντας την καρδιά του, πράγμα που με έκανε να γελάσω.
"Ήρθα να κάτσουμε μαζί αφού είσαι μόνη σου."
"Ναι σχετικά με αυτό δεν είμαι μόνη μου."
"Α τότε να φύγω." είπε καθώς έξυσε το σβέρκο του. Μα είναι κρίμα ο γλυκούλης ήρθε μέχρι εδώ για να φύγει.
Κάτσε τον είπα γλυκούλη μήπως;
Του τράβηξα το χέρι και εκείνος δεν περίμενε την κίνηση αυτή.
"Όχι μην φύγεις." του είπα και εκείνος μου χαμογέλασε.

[...]

Πριν λίγα λεπτά τα παιδιά έφυγαν. Περάσαμε πολύ ωραία είδαμε μια ταινία, φτιάξαμε ποπ κορν και τέτοια και ρίξαμε που γέλιο. Δεν είναι καθόλου κακή παρέα ο Χάρης τελικά. Θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι. Ίσως κάποια στιγμή...