Falling in love

Chapter 8

Ηρώ

Φτάσαμε στο σπίτι μου και πήγε να πει κάτι αλλά δεν τον άφησα.
"Τα λέμε" του είπα γρήγορα και του έκλεισα την πόρτα χωρίς να προλάβει να απαντήσει. Δεν ήθελα να ακούσω αυτό το κάτι που ήθελε να μου πει. Δεν ξέρω τι θα ήταν και πως θα αντιδρούσα. Μπορεί να μην ήταν τίποτα μπορεί όμως να ήταν και τα πάντα...

[...]

"Γυρισες μωρό μου;" με ρώτησε η μαμά μου που μόλις μπήκε στο σπίτι.
"Ναι" της απάντησα
"εγω πάω πάνω" συνέχισα και ανέβηκα στο δωμάτιο μου.

Μετά από δύο ώρες είχα διαβάσει τα πάντα και ετοιμάστηκα να πάω μια βόλτα. Μου αρέσει να ηρεμώ με την απογευματινή ατμόσφαιρα.
Αφού ηρέμησα όσο ήθελα επέστρεψα στο σπίτι και έπεσα ξερή. Πριν κλείσω τα μάτια μου ο χαρακτηριστικός ήχος του μηνύματος ακούστηκε.
Ποιος στο καλό με θυμήθηκε στις έντεκα η ώρα;

Καληνύχτα ξενέρωτη;)

Μα που βρήκε τον αριθμό μου και το κυριοτερο από πού και ως πού μου στέλνει μήνυμα; Το βρήκα γλυκό εκ μέρους του αυτό αλλά δεν βρίσκω τον λόγο. Ναι είμαι περίεργη και ιδιότροπη αλλά θέλω να έχω μια απάντηση για τα πάντα. Είναι στην φύση μου βλέπετε...

Το πρωί με βρήκε αγκαλιά με το μαξιλάρι μου σε σχήμα ντόνατ! 🍩

[...]

Πήρα ένα τοστ με έναν χυμό και περίμενα ως συνήθως την Αγγελική. Μου είπε ότι πήγε κάπου με ένα παιδί.
Την είδα να τρέχει προς το μέρος μου με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά της.

"Θα φύγω με τον Μάριο και θα σου πω λεπτομέρειες αργότερα. Φιλιά" μου είπε γρήγορα και χάθηκε στο πλήθος. Και πάλι μόνη...

Το μάθημα τελείωσε και σήμερα έπρεπε να φυλαξω την μικρή Ιωάννα άρα αυτό σήμαινε ότι θα τον έβλεπα. Ήμουν αρκετά χαρούμενη που θα ξανά κοιτούσα αυτά τα υπέροχα γκρι του μάτια.

Έβαλα ένα τζιν μου και μια λευκή μπλούζα και ξεκίνησα για το σπίτι τους. Την πόρτα μου άνοιξε ο ίδιος αλλα δεν φαινόταν και πολύ ευδιάθετος.

"Γειά" του είπα.
"Γεια" μου απάντησε ψυχρά.
Μα τι του συνέβαινε;
"Συμβαίνει κάτι;" τον ρώτησα διστακτικά.
"Σαν τι να συμβαίνει Ηρώ;"
"Δεν ξέρω είσαι απόμακρος και..."

Με διέκοψε η κυρία Αναστασία.
"Γεια σου Ηρώ βλέπω τα είπατε με τον Χάρη"
"Ναι" της απάντησα με ένα ψεύτικο χαμόγελο.
"Η Ιωάννα είναι πάνω και κοιμάται αν γίνει τίποτα κάλεσε με"

Της χαμογέλασα και έφυγε δίνοντας ένα φιλί στο κεφάλι του γιου της. Εκείνος έκανε μια αγανακτισμενη γκριμάτσα πράγμα που με έκανε να γελάσω.

"Λοιπόν τώρα θα μου πεις τι έχεις;"
"Δεν έχω κάτι οπότε παράτησε με."

Αυτό ήταν λίγο απότομο.
Μετά από αυτό έφυγε και πήγε στο δωμάτιο του. Μα δεν μπορώ να τον καταλάβω. Είχε χάσει αυτόν τον παιχνιδιαρικο εαυτό του. Ήταν απόμακρος...

Ναι ξέρω πολύ βαρετό αλλά δεν είχα έμπνευση...
Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο που υπόσχεται πολλά ❤️