SON ŞANS

2. Bölüm

"Günaydın uykucu, hadi kalk bakalım bu gün senin doğum günün. Kahvaltıda ne yemek istersin? Omlet yapayım mı sana?"

Annem her zaman olduğu gibi odama beni uyandırmaya gelmişti ama aslında ben çoktan uyanmış, düşüncelere dalmıştım bile. Yine de annem odama girdiğinde uyuyor gibi yaptım çünkü uyanık olduğumu görüp ne düşündüğümü sormasını istemedim, kafamın içinden geçenlerle ilgili yalan söylemekten sıkılmıştım. Anneme göre bunlar saçma düşüncelerdi, ne zaman anneme bu kafamdaki sorulardan, hissettiklerimden bahsetsem bana; saçma saçma konuşma der ve kendime yapacak bir şeyler bulmamı kafamı başka şeylerle meşgul etmemi söylerdi, bunlar hep boş boş oturmaktan, yalnızlıktan oluyormuş falan filan.

Kahvaltıda annemle yalnızdık. Babam her sabah erkenden işe giderdi o yüzden babamla sadece hafta sonları kahvaltıda beraber olurduk. Kardeşim ise henüz uyanmamıştı. Annem televizyonda gördüğü bir olaydan bahsederken ben, onun yüzüne bakıp dinliyormuş gibi yapıyor ama aslında ben öldükten sonra olacakları düşünüyordum. Sonuçta kararımı vermiştim ve önümde tam bir yıl vardı. Bu bir yıl içinde hayatımı daha katlanılabilir hale getirmek için elimden geleni yapmaya kararlıydım fakat içten içe başarısız olacağımın da farkındaydım. İntiharımın insanları nasıl etkileyeceğini merak ediyordum. Acaba insanlar intihar ettiğimi duyduklarında ne düşünürlerdi? Kim ne kadar üzülürdü? Cenaze törenim çok kalabalık olur muydu?

Birden annemin sesinin yükseldiğini fark ettim." Heey sana diyorum, sen beni dinlemiyor musun? Kutlama yapmak istemediğine emin misin? En azından bir pasta kesseydik."

"Hayır anne gerçekten hiç gerek yok, kimseyi de çağırma lütfen. Hem yarın sınavım da var bu akşam ders çalışmam gerekiyor.

"Emin misin? Bak sonra pişman olursun."

"Eminim, istemiyorum."

"İstersen hafta sonu kutlayalım ya da sınavının olmadığı başka bir gün olur mu ne dersin?"

"Israr etme anne, ne bu gün ne de sonra İS-TE-Mİ-YO-RUM ."

"Peki, sen bilirsin. Bu seferlik de böyle olsun ne yapalım. "

Sanki tamam kutlayalım desem farklı bir kutlama olacaktı. Doğum günümü her sene aynı şekilde kutlardık; sıradan bir çikolatalı pastayla ve aileden herhangi birinin evinde toplanarak. Gelen hediyeler, edilen sohbetler, yapılan şakalar bile aynı olurdu. O yüzden bu yıl kutlama istemedim. Sırf öncekilerden farklı bir doğum günü olsun diye...