19.
სიტყვებს ვერ ვპოულობდი, რომ რამე მეთქვა. ჩემს თვალწინ მოგონებებმა გაირბინეს, როდესაც მის ცივ თვალებს შევხედე.
-როუზ. ბოლოს და ბოლოს მოსწყდა მის ბაგეებს ჩემი სახელი.
-ელიზაბეტ-მივუგე მე.
-მამა სამუშაო ოთახში გელოდება, წადი მიესალმე მას, მე კი ჩანთებს შენს ოთახში ავიტან-თქვა დედაჩემმა, ცდილობს ჩემსა და ელიზაბეტს შორის არსებული ყინული დაამსხვრიოს. თავი დავუკარი და ელიზაბეტს თვალები მოვაშორე. ის ჩემზე 4 წლით უმცროსია, თუმც , ხანდახან ვფიქრობ რომ, ის ჩემზე უფროსია. კაბინეტისკენ გავეშურე, კარზე დავაკაკუნე დაა ოთახში შევედი.
-როზალი-დამიძახა, სათვალეები მაგიდაზე დააწყო და მომესალმა. -როგორ ხარ ?
-კარგად- ვუთხარი და გავუღიმე. -მიხარია რომ გნახე.
-მეც, შესანიშნავად გამოყურები ძვირფასო.-გავუღიმე.
-მადლობა მამა.შენც კარგად გამოიყურები. -მან გაიცინა.
-როგორ მოგწონს პორტლანდი?
-მე მიყვარს იქაურობა. ძალიან ლამაზი ქალაქია.
-მართლაც , დამეთანხმა მამა. -ის ისევ ისე კარგად გამოიყურება, როგორც ადრე. მუქი თმა და ყავისფერი თვალები.
-წავედით, დროა ვისადილოთ. -თავი დავუკარი და სასადილო ოთახისკენ ავიღე გეზი. დედა და ელიზაბეტი მაგიდაზე თეფშებს აწყობდნენ . ელიზაბეტი მაიგნორებს. ჩემს ძველ ადგილას დავჯექი.
-ყველაფერი შესანიშნავად გამოიყურება. -ვუთხარი დედას კომპლიმენტის სახით.
-მადლობა ძვირფასო-მითრა მან. ყველანი თავიანთ ადგილებზე დასხდნენ. როდესაც დედამ მამას შპაგედი დაუდი, მან მას თვალი აარიდა. უცნაურია. საბოლოოდ დავიწყეთ ჭამა. მმმ.. როგორი გემრიელია.თავიდან ხმას არავინ არ იღებდა და მხოლოდ ჩანგლების ხმა ისმოდა, თუმცა შემდეგ დედამ წამოიწყო საუბარი
YOU ARE READING
Hidden | COMPLETED
FanfictionRose does not like Harry. And Harry does not like Rose. But perhaps the threat of a ruthless brain and a shady corporate conspiracy could change for them. Or, at least, could make a stash of Snickers. He was like the moon - a part of him was always...
