There is no we.. L.H Dutch fanfiction

Part 3

Ik schoot ineens wakker en ik hoorde mijn hart in mijn keel kloppen. Ik keek even hoe laat het was en het was pas 3 am. 'Hoe haal je het in je hoofd om iemand in de nacht bellen, terwijl je lekker aan het slapen bent?', mompelde ik in mijzelf. Ik stond even op en liep naar mijn deur toe en was met mijn gezicht tegen de deur aangeplakt. Ik hoorde de mevrouw aan de telefoon en ik hoorde een paar keer gesnik. 'Oh god, wat is toch aan de  hand, heeft iemand nou een ongeluk gehad, of nog erger is iemand nou overleden?. Dat waren de vragen die ik mijzelf stelde. Ik gooide mijn deur open en zocht naar de mevrouw. 'Ma'am, what ha....', schreeuwde ik en zag haar helemaal in elkaar gezakt op de grond met de telefoon tegen haar oor aan. Het laatste zin wat ze uitsprak was: 'I love u so much, I wish I was beside you'. Daarna hing ze de telefoon op en keek mij voor een lang poosje aan. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen,  'moet ik haar knuffelen of moet ik maar even snel terug lopen naar mijn kamer?', dacht ik hardop. Ze vroeg of ik even naast haar kon komen zitten. Ik liep naar haar toe en zakte rustig naar beneden tot ik op de grond zat. Ik aaide haar voorzichtig over haar rug. 'Is everything okay, why are you crying?', vroeg ik. Ze sloeg haar armen om mij heen en ik hoorde gesnik in mijn oor. 'I'm so glad you're here', zei ze met een zacht stemmetje. Ik snapte niet echt wat ze daarmee bedoelde en vroeg er ook maar niks over. Ze liet me los en zei 'Just try to have some sleep, because we both need to go to work'. 'Ik knikte en glimlachte en ging maar snel naar mijn kamer. 'Wie was, dat nou aan de telefoon?', dacht ik. Vast wel een belangrijk persoon. Ik lag in mijn bed en sloeg de dekens over mezelf heen. Na enkele minuten sliep ik weer.

6:00 am

'Tringgggggggggg'. Ik opende mijn ogen en keek naar mijn wekker. 'Pfff het is zo vroeg, ik wil niet opstaan', sjokte ik terwijl ik mijn dekens van mij weg sloeg. Ik zat op de rand van mijn bed en was een beetje met mijn voeten heen en weer te zwaaien. En toen gooide ik mijzelf weer op bed. 'Het liefst lig ik nog in mijn bed en droom ik over Luke', zei mijn gedachte.'Stop dreaming Selena', dacht ik, ik zal hem toch nooit ontmoeten en al helemaal nooit zijn vriendin zijn. En ze komen al over twee dagen naar Australië, maar ik kan ze dan helaas niet ontmoeten, omdat ik dan aan het werk ben. 'Heb ik weer', mompelde ik. Ik stapte mijn bed met moeite uit en ging snel even onder douche. Na het douchen liep ik met mijn handdoek over de gang en rende naar mijn kamer. Ik trok basic kleren en kamde nog even snel mijn haren en deed het in een knot. Ik liep naar de voordeur en deed mijn schoenen zwarte gympen aan. Ik liep de trap af en struikelde over mijn eigen voet en viel met mijn rug naar de grond toe gekeerd. Ik probeerde mijn ogen die nog half open stonden open te doen, maar het lukte niet ik had de kracht er niet meer voor. En daar lag ik dan op de grond. Er liepen tranen over mijn wangen en gilde een aantal om hulp. Uiteindelijk kwam er geen woord meer uit mijn mond. Ik kon niet bewegen en niet meer praten, het leek wel alsof mijn lichaam het had opgegeven. Ik keek naar het witte plafond en voor ik het wist was ik buiten bewustzijn.