Sen de beni bırakırsan...

Bölüm 35

Chunji

Kwangla tanistigimiz ilk günü dusundum. Canim cok sıkkındi ve tek basima bir potaya basket atmaya calisiyordum bir sekilde oldu iste. Bir anda en yakinim oluvermisti. Kimseye soylemedigimi ona soylemistim, gratelimden sadece ona bahsetmistim. Daha sonra...

---

"Baba bagirma tamam mi?"

"Ne sikime girdin o zaman bilgisayarima? Kwang zor bir soru sormuyorum farkinda misin? Ne aradigini soruyorum, ne bulmaya calistigini soruyorum."

"Neden bu kadar buyutuyosun o zaman? Bi bok aramadim." Sesli bir kahkaha atip direksiyonu ormanlik yola kirdim.

"Sakladigin birsey varki soylemiyorsun?"

"Sakladigim? Ne gibi?"

"Aklima gelen sey-"

"Aklina gelen ney?" Her bagirisimda her bana karsilik verisinde daha da gaza bastigimin farkinda degildim.

Karsida bir isik gozume carptiginda ve beynimin icin o ugultu doldurdugunda gozlerimi kisip Kwangin yuzunu secmeye calistim.

"Chunjiiii, gözünü ac! Chun..." Ses ve goruntu biraz daha bulaniklastiginda zorla da olsa gulumsemeye calistim. Sadece kisa bir uyku. Uyandigimda belki de Kwangla beraber eve doneriz. Onu Jieun ve Myungsooyla tanistiririm ve dordumuz beraber guzel bir aksam yemegi yeriz. Belki de birazcicik cesaretli sadece birazcik daha cesaretli olursam onlara Gratelimi bile anlatirim. Ben...

---

Tavani izlemekten vazgecip telefonumu elime aldim ve Changmini aradim.

"Changmin?" Uykulu sesiyle konustugunda sirittim.

"Chunji? Ne var,sabah sabah ruyanda beni mi gordun? Hem neredesin sen?"

"Odamda." Telefonu yuzume kapattiginda dudak bukup telefonu komidinin uzerine koyup saymaya basladim. Bir,iki,u-

"Aptal misin sen?" Kapiyi calmadan iceroye daldiginda siritarak yana kaydim ve ona yatagimda yer actim.

"Hayir sadece cok yorgunum." Bana dogru gelip yataga diz cokup gozlerime bakti.

"Gozlerin kipkirmizi."

"Gece uyumadim." Basini sallayip yanima uzamdigimda ona dogru donup bir kolumu ve bir bacagimi uzerine attim. Sinirle homurdandiginda sirittim.

"Genelde uyuyamayan cocuklar annelerine giderler.  Hayir anlayamiyorum, neden ben?" Ellerimle saclarini karstirdim.

Saklamak zor olmali. Iyiymis gibi davranmak... ama ben cok iyi hatirliyorum kardesim; agridan sabahlara kadar uyuyamadigin geceleri ve her ilac alisindan sonra kolunu bile kipirdatacak halinin olmadigini. Zor olmali; herkesten saklamak ve iyiymiş gibi davranmak.

"Sebep mi istiyorsun?  Himm, seni annemden cok seviyorum da o yuzden."

"Iy vicik vicik." Sesli bir kahkaha atip kolumu daha da sıktım.

"Ben sana birsey söyleyeceğim Chunji."

"Soyle."

"Ben..."

"Sen?" Basimi kaldirip yuzunu gormeye calistim.

"Seohyunla cikiyoruz." Siritarak basimi yastiga geri koydum.

"Nihayet." Kikirdadigini duydugumda aklima gelen seyle basimi yeniden kaldirdim.

"Ne boyuttasiniz?"

"Hı? "

"Ne boyuttasiniz dedim. Kit misin?" Basini iki yana salladi.

"Sana ne be?" Kaslarimi catip konustum.

"Soruma cevap ver."

"Ya off. Daha dün cikmaya basladik oldu mu?  Elini bile tutamadim."

"Oldu." Basimi yastiga geri biraktim. "Namusun icin endiselendim." Gozlerini devirdigini gordugumde derin bir nefes aldim.

"Bugun aksam birseyler yapalim."

"Sen ve ben mi?"

"Hayir. Sen ben ve Seohyun."

***

Hera

Uzerimde Jonghyunun giysileri ciplak ayakla banyodan ciktiginda Jonghyun carsaflarini degistirdigi yatagin uzerinde oturmus elinde sac kurutma makinasiyla beni bekliyordu. Sanki usuyormusum gibi kollarimi sivazlayarak yanina dogru ilerledim ve yavasca yatagin uzerine oturdum. Hicbir sey söylemeden makinayi fise sokup arkama gectiginde sertce yutkundum.

Hayir hayir, yine geliyor. Daha demin banyodayken vucudumdaki her turlu sivinin gozlerimden aktigina eminken simdi yine artik aciyan gozlerimin doldugunu hissediyordum. Makinayi calistirdiginda ve elinin saclarima temas ettigini hissettigimde bir damla yas dizlerimin uzerine yerlestirdigim elimin uzerine dustu.

Saclarimi kurutmayi sonlandirdiginda derin bir nefes aldim ve sesimi tok cikarmaya calisarak konustum.

"Neredeyiz?"

"Sehir disnda bir evde. Giysilerin kuruduğunda seni gotururum."

"Ailem merak etmistir." Sanmiyorum, merak falan etmemislerdir. Chunji ki onun da kafasi ayiksa sadece o farkindadir ortalarda olmadigimin.

Yanimdan uzanip komidinin uzerindeki telefonu eline aldi. Arkamda oldugundan ne yaptigini goremiyordum fakat omzumun uzerine yerlestirdigi tek eli icimin urpermesine sebep oluyordu.

"Mesaj attim, belki uyuyordur."

"Ne yazdin?"

"Benim yaninda oldugunu." Tislayarak gulumsedim.

"Kim bilir ne dusunur? Aklina gelebilecek son sey heralde dun gece ya..." Gozlerim yeniden sulandiginda sustum. Derin bir nefes alip burnumu cektigimde omzumdaki elini yavasca cekti.

"Biz yanlis birsey yapmadik." Kendi kendine konusur gibi fisildadiginda yuzumun bu halini gorecek olmasini dusueden arkami dondum ve gozlerine baktim.

"Yanlisti, dun gece sadece yanlisti." Carpik bir sekilde gulumseyip basini iki yana salladi.

"Sana bakmak istememin,seni opmek istememin, benim olmani istememin neresi yanlis. Değildi. Ne dusunursen dusun, dun geceyi nasil adlandirirsan adlandir ama yanlis falan degildi." Basimi egip ellerimle oynamaya basladim.

"Yuzume bakamiyor musun?" Cevap vermeyip elimle oynamaya devam ettim. Tek elini cenem ve yangima yerlestirdiginde sertce yutkunup yeniden gozlerine baktim. Yatakta dizlerinin uzerine kalkarak bana biraz daha yaklasti.

"Sadece bana birazcik guven, olur mu?" Yavasca basimi salladigimda dudaklarini alnima bastirdi.

"Teşekkür ederim bebeğim."

BÖLÜM SONU

Okuduğunuz icin tesekkur ederim canlarimm. :* Eee nasil gidiyor? Bu isiin sonu nolacak? Himmss, himmss :)))) Yeni bir hikayeye basladim, goz atabilirseniz cok sevinirim.  Hadi öptüm,  bayinizzz ;)