Sen de beni bırakırsan...

Bölüm 41

Jihyun

Telasla Changminin yanina coktum. Once omuzlarini sonra da basini sarstim ama... Chunji! Chunjiyi aramaliyim ama ama once ambulans.

Ambulansa sacma sapan biseyler geveledikten sonra Chunjinin numarasini tusladim. Telefonu acmasini beklerken bir yandan Changmini sarsip alnina yapismis saclari elimle arkaya tariyordum. Cok fazla atesi vardi, hatta kendini kaybedecek kadar.

"Chunji!"

"Efend-"

"Changmin kutuphanede bayilmi-" Telefonun coktan kapandigini anladigimda telefonu kulagimdan uzaklastirip sertce yutkundum. Ne yapmaliydim? Cok atesi vardi ve... Gozyaslarimi elimin tersiyle sildikten sonra uzanip gomleginin usten birkac dugmesini actim.

Kutuphanenin kapisi gurultuyle acildiginda omzumun uzerinden arkama bakip beklemeye basladim. Chunji yanima ulasip dizlerinin uzerinde Changminin basina coktugunde endisesini gormezden gelerek bogazimi temizledim ve konusmaya basladim.

"Hatirladigini soylemistin, Changminin-" Changmini kollarindan tutup kaldirmaya calisirken ona yardimci olmaya calisiyordum.

"Ambulansi aradim." Nefes almayi birakip yuzume bakti. Alninin kirismasindan ve gozlerini kocaman olmasindan sasirdigini anlayabiliyordum.

"Sen?"

"Biliyorum." Umursamayip gozlerini kacirdiginda Changmini coktan sirtina almisti.

Okul bahcesinde bizim gibi bos dersi olanlarin bize olan bakislarini gormezden gelerek Changmini ambulansa yerlestirdik. Bizim siniftan birkac kisi de coktan Changmini gorup yanimiza gelmisti; Seohyun, Woori, Daehyun, Jieun ve Youngjae. Chunji birkac saniyeligine ardina bakip bana dondu ve fisildadi. Sesi yalvarir gibi cikarken sertce yutkundum.

"Ne bildigini ne kadar bildigini bilmiyorum ama... lutfen Heranin ogrenmesini engelle." Hizla basimi salladim ve Changminle Chunjinin ambulansla gidislerini izledim.

***

Gikwang

Myungsoo biranda bittiğini soyleyen Eunjungun arkasindan giderken basimi ellerimin arasina aldim.

Ben ne yaparim nasil halledebirim bilmiyordum. Ama bildigim birsey vardi, bir daha Chunjiyi sirtindan bicaklayamazdim. Bunu asla yapamazdim. Zaten benim yuzumden ayrildigi sevg- Bu ise bir sekilde son vermeliydim. Duygularimi bitirebilmeliydim, mutlaka yapmaliydim bunu.

Kalbim sikiliyormus gibi hissetmem ve agzimda igrenc bir tad olmasi mumkun mudur? Chunji bana Jieunla ilgili gercekleri soylediginden beri boyle hissediyorum da ben.

Derin bir nefes alip ayaga kalktim. Yapmam gereken sey basitti, hıhı cok basitti. Sadece eve gidecegim ve esyalarimi toplayacagim. Bu kadar iste, sonra da defolup gidecegim o evden. Jieunun aklini karistirmama gerek yok degil mi? Chunjiyi sevdigini soylemisti, o Chunjiyi seviyor... Chunji de onu.

***

Eunjung

Myungsoonun arkamdan geldigini hissediyordum. Ne var kabullense zorluk cikarmadan. Bitti iste gelme pesimden!

Adimlarimi hizlandirip okulun bahcesinden caddeye firladim. Nasil olsa birazdan bos bir dersimiz vardi, kimse anlamazdi. Anlamasinlardi da zaten.

Karsiya gecip sola dondum ve biraz yurudukten sonra sag taraftaki sokaga saptim. Nereye gittigimi bilmiyordum. Herhalde Myungsoo pesimi birakincaya kadar boyle bir yakalamaca oynamaya devam edecektik. Kolumu tutup beni kendine dogru dondurdugunde azicik sendelesem de ayakta kalmayi basarabilmistim. Kaslarimi cattim.

"Ne demek bitti?"

"Anlamini bilmiyor musun? Bitti iste." Kolumu kurtarmaya calistim fakat ben kolumu her cektigimde sıkışı daha da sertlesiyordu.

"Bak beni dinle Eunjung." Gercekten aciklama mi yapacak? Nasil ya? Yanlis duymuyorum de mi sanki sesi biraz endiseli. "Orada birseyleri yanlis anlayip boyle sacma sapan kararlar verme guzelim, hi? Konuyu bilmiyorsun bile ama anlatabilirim. Senden saklayacak degilim, hi?" Kaslarimi catip yuzune biraz daha dikkatli baktim, her santimine. Gozunun kenari hafif segiriyordu, gozlerinden ates cikiyordu, dislerini de siktigi belliydi ama sozleri... Zorlama cikan sozler miydi, gercekten aciklayacak ha? Imkani yok!

"Aniden karar verdigimi mi dusunuyorsun?" Nefesimi vererek sirittim. "Gercek miydi de?" Kaslarinin yavasca catildigini hissettim. "Ne yasadik da bitiyor?"

"Ne demek istiyorsun?" Kolumu gevsemis olan parmaklarinin arasindan cektim.

"Merak etmistim, bana asik olabilir misin diye." Basini iki yana salladi.

"Anlamiyorum."

"Acik konusayim o zaman. Ben beni sig olarak tanimlayan kisiye haddini bildirmek istedim Myungsoo. Ona sig olsam da bensiz yasayamayacagini bana nasil bagimli olabilecegini gostermek istedim. Aslinda umrumda degildi, yasadigimiz hicbir sey. Hissetmedim ki ben, tek dusundugun senin hissetmendi. Zavalli gibi hissetmendi, olmayan birseyi." Omuzlarimi silkip arkama dondugumde yeniden kolumu kavradi ve yeniden ona bakmami sagladi.

"Ee sıktın ama."

"Intikam icin miydi yani? Duyduklarini kaldiramadin ve boyle bir plan mi yaptin?"

"Duyduklarim mi, sadece duyduklarim mi? Senin soylediklerin!" Carpik bir siritisla basini salladi.

"Dogru soylemisim. Sigsin iste! Neden degisebilicegini dusunduysem?" Kolumu birakip bir adim geri gitti. Yeniden duymak... her zaman aklimda olsa bile onun agzindan duymak bir baskaydi iste. Kanimi donduruyor, burnumu sizlatiyor... Aglamak istiyorum ama aglarsam... kazanamam. "Cidden ne dusundun? Beni kendine asik edecektin, sonra da postalayacaktin oyle mi? Peki ben? Aci cekip arkandan yas mi tutacaktim? Ona ettigim hakaretlerin bedelini oduyorum diye kendimi ickiye sigaraya ya da uyusturucuya mi bogacaktim?" Kaslarimi yavasca çattım. Yapmazdi degil mi? Hayir hayir Myumgsoo bu asla! Ama ben cidden bunu istedim mi; uyusturucu ya da alkol bagimlisi olmasini hic hayal ettim mi? Hatirlamiyorum bile...

Bir adim daha geri gidip kollarini iki yana acti.

"Yazik! Cunku bu zevki yasamana izin vermeyecegim. Umrumda degil! Hayatimda olup olmaman umrunda degil! Unuturum. Birkac gune hayir, birkac saate unuturum. Hic yasanmamis gibi... ve gozlerimi baska birinin yaninda acarim, mesela... bana karsi hicbir sey hissetmese de beni mahvetmeye calismayacak birisinin. Bu kadar!" Yuzunu sanki igrenc bir seye bakiyormuscasina burusturdu.

"Cidden nasil degisebilecegini dusundum ki? Sen hala eski Eunjungsun."

O giderken tek birseyi dusunuyordum. Yine ben kaybetmistim. Ve kaybettigim sadece gururum degildi, ben onu da kaybettim. Sanirim sonsuza kadar...

BÖLÜM SONU