The More You Hate The More You Love [COMPLETED ]

CHAPTER 73

Maddie's POV.

Me: "W-hat do you mean?" Kaagad kong usal. He's not brave enough to tell me what? Ano ba ang dapat niyang sasabihin sa akin?

Raiko: "Shit! I hate this conversation!" Frustrated niya na sabi, habang ako ay naka tingin lamang sa kanya. Tss! Edi sana pinauwi na lang niya ako kanina pa!

Me: "Tss! Sana sinabi mo kanina pa, 'cause I'll immediately step out of your house if you do!" Inis ko na sabi. Hindi ko na nga nakausap si Alexa ng dahil sa kanya tapos sasabihin pa niya na 'I hate this conversation!' Wow lang! Atsaka Malay ko ba sa pinag sasabi niya?! Wala ka namang alam..diba Maddie?

Raiko: "No! What I mean is-!"

Me: "don't shout on me! Galit ka galit?!" Wala na akong pakealam kung marinig kami ng mga katulong niya or ni Jannelle!

Raiko: "Of course not! You know how cool I am that's why I don't know how to say it to you!" Pinang taasan ko Siya ng kilay at tinignan mula ulo hanggang paa, kumunot naman ang noo niya sa ginawa ko. Tss! Cool?! Saan banda?

Me: "Cool? Are you just kidding right?" I laughed sarcastically, tinignan naman niya ako ng matalim kaya napangisi ako. Naiinis kana niyan Mr. Kang?

Raiko: "This not the right time to make fun of this conversation Maddie! You don't know how serious this conversation is!"

Me: "Anong seryoso dito? Kung ano-ano pa kasi ang pinag-sasabi mo eh! Can't you just tell me what is it? Kasi uwing uwi na ako! Really!" Tinititigan niya ako habang naiinis na sa kanya. Dahil siguro sa tagal naming hindi na nag kita ay dinapuan na ako ng kaba sa paraan ng paninitig niya, kahit nakaupo ay ramdam ko na ang paghihina mga tuhod ko. Danm you Kang! Ano nanaman ang ginawa mo sa akin?!

Raiko: "We've never see each other for how many years, aren't you miss me by that? Because if you'll just ask me, well I really really do" seryoso niyang sabi sa akin at seryosong nakatingin sa akin. Kaagad akong napayuko at nilaro na lang ang mga daliri dahil sa walang katagang gustong lumabas sa aking bibig.

Raiko: "Look at me Maddie" seryoso niyang utos. Nanatili akong nakayuko dahil sa takot. Takot akong mapatingin sa mata niya, kasi kita ko ang galit at lungkot ng mga ito at ayokong umiyak sa harapan niya ngayon.

Ramdam ko ang pagtayo niya mula sa pagkakaupo sa silya na nasa harap ko lang, kaagad niyang hinawakan ang baba ko at iniaangat ito, hindi ko sinasadyang mapatingin sa mga mata niya at ilang segundo pa lang ay tuloy-tuloy ng tumulo ang mga luha ko. Pinaalis niya ang mga luhang dumadaloy sa pisnge ko gamit ang kanyang hinlalaki, ngunit walang tigil pa rin ang and pagtulo ng mga ito.

Raiko: "Hushhh...Don't Cry baby" hindi ko na pinansin ang sinabi niya dahil sa sakit nang nararamdaman ng puso ko, hindi ko alam kung ano ang ikinakasakit nito, pero huli na ng napagtanto kong niyakap ko na pala siya, ginantihan niya rin ako ng mahigpit na yakap.

How I miss this man! Wala siyang ginawa sa buhay ko kundi ang magpamiss! Everyday I miss him! Walang araw na hindi ko siya naiisip! Kaya hindi parin ako nakakausad!

Oo na! Marupok na kung marupok! Tanga na kung tanga! Pero wala kayong alam, wala kayong magagawa, I owned my life! At least marupok lang ako sa taong mahal ko, Mahal mga diba?

Me: "I m-iss you" between my tears I whisper it to him, mas niyakap pa niya ako ng lalo, habang walang tigil parin ang pag hikbi ko.

Raiko: "I miss you more okay?, please stop crying. Hindi mo alam kung gaano akong nanghihina kapag nakikitang umiiyak ka." Nag aalala niyang sabi. Hindi ko mapigilan siyang ikumpara sa mga unang panahon na nakilala at minahal ko siya. He's more matured now, hindi ko alam kung may nagbago ba pero shit lang!

I got home and then Zein runs towards me, niyapak niya kaagad ang mga binte ko.

Zein: "Where have you been mommy?"

Me: "Café, Why? Did you miss me already?" Natatawa kong sabi habang si Zein naman ay ngumuso lang.

Zein: "Of course I am, but you're not in the café" may pagtatampo sa kanyang boses. Paano niya nalaman? "Daddy called to mama, he told us that you're with him" confident niyang sabi atsaka ngumisi sa harap ko. Jusko! Hindi lang sana magloko itong batang to pag lumaki na! Sure madaming madadali to!
Binalingan ko ng tingin si Ate na nakangisi na rin habang karga si Nery.

Ella: "Good evening tita mommy" may pangaasar sa boses ni ate habang kinakaway niya ang kamay ni Nery sa akin.
I just tsked atsaka kinarga si Zein at lumapit na sa sofa kung nasaan si Ate.

Palapit na ng palapit ang kasal ni Kuya at Melody at hanggang ngayon ay parang hindi parin ako makapaniwala na sila nga ang magkakatuluyan at maikakasal, noon pa lang ay nasabi na ni kuya sa akin na may gusto siya kay Melody hanggang na nasa Canada na ulit ako sinabi niya sa akin na nililigawan na daw niya si Melody, palagi siyang tumatawag sa akin para lang ibalita ang mga nangyayari, habang ako nakikinig lang walang sinasabi hanggang sa naging sila na at syempre tuloy tuloy parin sa pagtawag si kuya.

Nakabihis na ako sa isang black jeans and a white spaghetti strap with a colored peach blazer and a black high heels, pupuntahan ko ngayon para icheck yung mga gown na pinagawa nila kuya sa isang sikat na down designer which is friend ni Mama at Papa.

Bumaba na ako para mag almusal, naabutan ko si Zein na naglalaro sa gilid ng crib kung saan ay tulong ang kanyang nakakabatang kapatid.
Tumakbo siya patungo sa akin noong nakita ako, hinalikan ko naman ito sa noo.

Me: "Where's your Mama?"

Zein: "She's taking a shower 'cause Nery is sleeping and mama let me look over her" He's really sweet, jusko parang ayaw ko na siyang lumaki!

Me: "That's good, did you already eat your breakfast?"

Zein: "Yes po. By the way mommy, where are you going?"

Me: "I'll going to check on our gowns, just stay here okay? Uuwi kaagad ako" tumango tango lamang siya at bumalik na muli sa gilid ng crib at naglaro.

Pagkatapos kong kumain at nag-toothbrush ay sinalubong ako ng isang kasambahay na kagagaling lang sa labas.

: "Ma'am nasa labas po si sir Raiko" napakunot naman ang noo ko sa sinabi ni manang.

Me: "Ah sige po"

Nagpaalam na ako kay Zein wala pa rin si Ate, wala rin si mama at papa dahil sa inaayos na business. Nang lumabas ako ay kausap ni Raiko ang aming Driver, lumingon si Raiko sa aking direksyon at ng makita ako ay ngumiti ito sa akin. Nakakunot noo akong lumapit sa kanila.

Raiko: "Good morning" nakangiti niyang bati sa akin.

Me: "morning" bati ko rin. At bago pa ako maka-pagtanong kung anong ginagawa niya dito ay nagsalita na siya

Raiko: "Nabanggit ni Melody na ichecheck mo yung nga gowns" he said. So that's the answer.

Me: "Alright! I get it" Tumawa lang siya habang nakatingin sa akin.

Raiko: "Hindi niya ako inutusan, I insisted to come with you"