The More You Hate The More You Love [COMPLETED ]

CHAPTER 83

MADDIE'S POV

Kadarating lang namin sa isang sikat na restaurant dito sa Manila. I just ordered pasta for my dinner.

Pinanood ko ang mga musicians na tumutugtog ng mga different genres of music, I wonder kung gabi-gabi lang ba nila ginagawa or buong araw. Nilibang ko ang sarili ko sa panunood sa kanila. The next song are so familiar to me it's my latest favorite song.

Going back to the corner
Where I first saw you
Gonna camp in my sleeping bag
I'm not gonna move

Got some words on cardboard,
Got your picture in my hand
Saying if you see this girl
Can you tell her where I am

Ewan ko kung saan pa ba tayo makakakita ng mga ganyang lalake, yung kayang mag hintay kahit hindi sigurado kung may babalik pa ba. Hindi naman pare-pareho ang lalaki, one guy can make you hate all the guys, but there is one man that can teach you....na hindi lahat ng lalaki ay pare-pareho not all guys can cheat, not all guys can broke his girl's heart, kaya wag nating i-generalize ang lahat ng lalake.

Raiko: "Anong iniisip mo?" He suddenly asked, umiling lang ako at tinanaw ang waiter na papalapit na sa aming mesa.

"Here's your order ma'am and sir...enjoy"

Kumain kami ng tahimik hanggang sa natapos kaming kumain, I took a peek on my phone to check what time is it, 7:47 in the evening.

Raiko: "Are you done?"

Me: "Yup"

Raiko: "Where do you want to go?"

Me: "I don't know, siguro magiikot ikot" he smiled bago sumagot.

Raiko: "Okay"

Me: "comfort room lang"
Tumango lang ito ang sinundan ako ng tingin.

Pagbalik ko ay may hawak hawak na itong bouquet ng mga pulang rosas, na guluhan naman ako kaya napa kunot ang noo ko, wala pa yan kanina kaya how come na nagka-bouquet na siya?

Raiko: "Here" tinanggap ko naman ito at napa ngiti na lang habang inaamoy ang mga rosas

Me: "Another set of flowers... Thank you"

Lumabas kami ng restaurant at dumiretso na sa kanyang sasakyan, Ewan ko kung saan niya ako dadalhin bahala na siya atsaka may tiwala naman ako sa kanya.

Tahimik kaming dalawa sa loob ng sasakyan, naka focus lang siya sa kalsada habang ako naman ay naka tanaw lang sa labas ng bintana habang pinagmamasdan ang busy na siyudad.

I know how hard to work 12 or 24 hours a day kasi na experience ko na rin yun especially noong intern palang ako.

Huminto ang sasakyan niya sa isang botanical garden, may mga parang Christmas lights na naka kabit sa gate na kung saan naka ukit doon ang Manila Botanical Garden, hindi pa ako naka punta dito at mukhang bago lamang ito.

Mag aalas otso na kaya sigurado akong sarado na ito at ang tanging nakikita ko na lang sa loob ay ang mga munting ilaw sa mga puno.

Gaano kaya kaganda ang botanical na ito, kasi yung botanical garden daw sa Baguio ay napaka-ganda, that's according to Hieshe one of my friend from Starline Company.

Me: "Its already closed"
Naaninag ko ang ngisi sa kanyang mukha, hindi ito sumagot bagkos ay lumabas ito at umikot para mapag-buksan ako ng pinto.

Raiko: "Let's go inside" nag-aalanganin akong tanggapin ang naka lahad niyang kamay pero sa huli ay tinanggap ko parin ito.

Me: "But it's already closed" kumento ko.

Raiko: "it's not, trust me" he smile assuring me that it is not really close, I just shrugged at nag-paubaya na lang.