Gabi na pala di ko namalayan.
*Tok* *Tok*
"Shin nandiyan ka ba? Si Karin toh, pwede bang tanggalin mo yung mga bagay na hinarang mo sa pinto para makapasok ka- ako."
Karin...
Kay Sophia ka rin ba naniniwala?
Paano ako?
Ako yung bestfriend mo diba!
Paano ako?
Alam ko naman na kasama mo sila di mo na kailangan pang magsinungaling.
*Tear Drops*
Umiiyak nanaman ako. It feels like kalaban ko ang mundo at nalulungkot rin ako dahil aalis na nga ako pero may ganito pang nangyari.
Masosolve ba toh nang pagpapaliwanag. Kung lahat sila mukhang di na makikinig sayo. Pero di naman ito masosolve kunmagkukulong lang ako ano na bang gagawin ko?
"Leave them..." Sabi nang isang boses, teka yung tumawag sa akin kanina.
"Bakit ko sila iiwan?" Why would I even ask that?
"Kasi ayaw nila sayo also they dont like sophie." She say.
"Hindi pa nila kilala si sophie. Si Shin pa lang kilala nila." Ok Im starting to became crazy. Crazy enough to talk to someone na di ko naman nakikita.
*Tok* *Tok*
"Bro lumabas ka na wag ka ngang magpaka babae diyan. Kahit kumain ka man lang oh." This time its the voice of Noah.
Why would I even listen to them if they wont even listen sa mga sinasabi ko. Atsaka babae ako!
"I told you leave this place or die dahil naka kulong ka lang dito." Si voice. Voice na tawag ko sa kanya kasi di ko siya nakikita.
'I will leave naman basta tulog na silang lahat.' Sabi ko sa isip ko nababasa naman niya yung nasa isip ko eh.
"Ok I'll tell you pag tulog na silang lahat. So be ready ok."
I just noded as if naman may kasama nga ako sa place na ito. Parang baliw na ako. Baliw na nga ata ako. Pero itong kabaliwan ko na lang ang maasahan ko para mawala ang kalungkutan ko kahit papaano.
*******
"Huy gumising ka! Gising!"
"Ha?"
"Tulog na silang lahat tapos makikisali ka rin! Aalis ka pa diba!"
"Naku! Oo nga pala! Anong oras na ba?"
"9 ocklock nang gabi."
"Ang aga naman nilang matulog."
"Mas maganda nga yun eh. Ano ready ka na ba umalis ka na dito habang pwede pa."
Ewan ko ba, bakit ba ako tinutulungan nang voice na ito. Di ko nga siya kilala pero sinusunod ko naman siya.
Tama sinunod ko siya kasi sinuot ko na ang backpack ko at tinali yung napakahabang tela na pinagdikit dikit ko sa may fence nang bintana. Buti nga may fence yung bintana eh. (Di ko alam yung itatawag doon eh XD)
Bumaba na ako at mukhang hindi mahigpit ang pagkakatali ko kaya nahulog ako.
"Ok ka lang?"
"Im not ok." Yun na lang nasabi ko at tumayo na kahit masakit pa rin ang likod ko.
Naglakad na ako palayo sa mansion at lumingon for the last time.
"Bye guys, sorry kung di man lang ako nagrason sa inyo. Siguro mas mabuti ngang si Sophia na lang pakinggan nyo kasi siya naman ang angel sa aming dalawa." Sabi ko na ramdam kong tumutulo nanaman nang luha sa aking mga mata. Bakit nga pala ako nakikinig sa isang voice lang?
"Ok ka lang?"-Voice
"Hindi"
"Bakit?"
"Kasi iiwan ko na sila at nagiging baliw na ako dahil may kausap ako na di ko naman nakikita."
"Ako ba yun?"
"Sa tingin mo sino kaya yun."
"Haha ako nga yun, want me to show myself to you?"
"Ofcourse I want to see you para naman ma feel ko na di ako nababaliw."
Pagkatapos kong sabihin yun ay wala nang nagsalita. As in wala na naglakad na ako paalis at ang tahimik nang paligid.
"Nandiyan ka pa ba?"
"....."
"Huy magsalita ka naman nakakatakot pag tahimik eh."
"....."
"Hindi na kita kakausapin pag di ka nagsalita."
"Sino ba kinakausap mo diyan?" Nagulat na lang ako sa nagsalita at pagtingin ko yun si...
BINABASA MO ANG
Dalawa Sa Isa (On Hold)
Mystery / ThrillerIt all started with just seeing you. Pero bakit napunta pa sa ganito na kailangan kong mag-ibang anyo para makilala ka. Na dahilan lang pala para makilala ko ulit siya. Nang di inaasahan na di ko na maalala pa sa buhay ko. Na mas mahalaga siya kaysa...
