DOKTOR ✔

Bölüm 22: "Özel kadın."

"Üzülme artık." Ayşegül'e baktım.

"Üzülmüyorum ki." Güldü alaycı bir şekilde.

"Belli oluyor. Yüzüne o kadar yansımış ki, biri görse senin mi düğünün var diyecek." İç çektim.

"Birkaç gün sonra evleniyorum zaten. Bir önemi yok ki ne dediklerinin." Sinem ofladı.

"Ailen niye böyle yapıyor, anlamıyorum. Babanın bu kadar acımasız olması sinirlerimi bozmaya başladı artık." Gülümsedim.

"Ben iyiyim. Sakin olun. Hem boş ver şimdi. Bünyamin ne oldu?" Sinem gözlerini devirdi.

"Ha şu nişanlım olacak öküzü mü diyorsun? Valla bilmiyorum ki. Ne hali varsa görsün." Ayşegül ve ben güldüğümüzde Sinem de kaşlarını çatmıştı.

"Gülmeyin. Sinirliyim ona. Anladık, işin yoğun. Ama insan hiç mi merak edip aramaz."

"Sana açıklama yapmış ya," dedi Ayşegül. "Sen de çok tribe girmişsin. Çocuk zaten yorgundu, bir de sen yordun çocuğu."

"Ay öyle mi oldu?" dedi Sinem tedirgin bir şekilde. "Ya kıyamam şimdi ben ona!" Gözlerimi devirdim.

"Dengesiz misin kızım sen?" Sorumu umursamadı. Telefonunu aldı ve tekrar bize baktı.

"Ben gideyim de arayayım ya. Gönlünü alayım." Sinem mutfaktan çıkınca Ayşegül bana baktı ve güldü.

"Kafayı yemiş bu." Gülerek başımı salladım.

"Kesinlikle."

"Eee? Evleniyorsun. Ne hissediyorsun?" Sorusuna gülümsedim buruk bir şekilde.

"Sevdiğim adamla evlendiğim için mutlu bir kız çocuğu gibiyim. Ama ailesi tarafından destek görmeyen kırık bir kız çocuğu gibiyim aynı zamanda. Ne hissedeceğimi bilmiyorum." İç çekip omzumu sıktı dostça.

"Ömer'e ve kendine odaklan. Çok mutlu olacaksınız." Tebessüm ettim.

"İnşAllah."

***

Herkes derin bir uykuya dalmışken ben ise odamda öylece yatağımda uzanıyordum. Elimdeki telefonla oynarken dayanamayıp kilidini açtım. Ömer'e mesaj atmak istiyordum. Artık izin alıp gelmesi gerekiyordu. Düğün gelip çatmıştı.

"Sanırım düğüne katılmayacaksın, doktor. Öyleyse söyle de, tedbir alayım ben."